[Dawn patrol II » Grens Shadowclan - Twoleg place] Let's go.

De poes van de ander Clan kwam een kat in hen Territory leggen, nadat ze haar oren plat in haar nek gelegd had. "Hou je apprentices bij", Lostdream's haren rezen, want dit was bijlange geen ThunderClan Apprentic,e het ws een Kittypet, ééntje die niets met hen te maken had. De smalende toon in haar stem beviel hem niet, en hij wierp een dodelijke blik op de calico poes. "Apprentice's?" Hoorde hij van de Kittypet komen, en de rosse Warrior legde zijn oren in zijn nek, waarna hij naar de kat keek. "Nee, jij niet," siste hij, en daarna negeerde hij de kat, die wel gewond leek. "Laat de kittypet erbuiten," Als hij de ShadowClan gemogen had, had hij een dankbare blik naar de kater gezonden, maar vermits hij net zo dom was als zijn Clan, deed hij niets.

De Kittypet kroop overeind, en hield zijn poot in de lucht. Lostdream keerde zich naar de kat. "Wat heb jij nou weer gedaan," gromde hij, duidend op diens poot. "Laat je Twolegs dat verzorgen ofzo," Verder maakte hij geen woorden vuil aan de kat, en hij richtte zich op de twee katten aan de overkant van de grens. Hij wou dit gedoe wel eindigen, maar hij wou zich niet laten kennen, want dan gingen de Apprentices van de overkant toch gewoon tegen hen Clan vertellen over hoe 'makkelijk die ThunderClanners zijn'. Hij bleef kijken naar de katten tegenover hem. Lostdream vroeg zich af waar dit op uit ging draaien.

"Apprentice's?" Ze grijnsde naar de kittypet. "Nee, jij niet," siste de kater voor hen. "Laat de kittypet erbuiten," Ze perste haar lippen op elkaar. Dauntpaw moest haar ergernis onder controle houden. "Wat heb jij nou weer gedaan," Ze draaide haar kop en liet haar blik langs de kittypet glijden. "Laat je Twolegs dat verzorgen ofzo," Haar oren wiebelden. "Er is niets mis mee, gewoon een kras.", verduidelijkte ze. Tegelijkertijd ging ze tegen het woord van de ThunderClankat in. Het hoefde niet verzorgd te worden.

Er was een hele woordenwisseling op gang toen Lightleaf al haar aandacht aan het silhouet in de verte richtte. Eerst dacht ze dat het nog een Shadowclankat was. Haar aandacht werd weer getrokken naar de discussie. Brokenpaw vroeg of ze niet konden weggaan. Ze keek hem aan met gemengde gevoelens, in principe had hij wel gelijk, maar als ze nu weggingen deden ze het de volgende keer misschien ook, en dan net ietsje verder. Voor ze het wisten was hun territory stukken verkleint. Lostdream had al geantwoord. Ondertussen onderstreepte hij nog eens waarom ze bleven staan tegen de Shadowclanners. "Waarom doen jullie zo moeilijk, dear StarClan, ik sta in mijn eigen Terretory." rondde hij het af. De vreemde poes was nu al stukken dichterbij. Ze hinkte en zag er niet te best uit."Hou je apprentices bij' snauwde een Shadowclan apprentice.  Een iets ouder uitziende ging er tegen in. Lightleaf haar wenkbrauwen schoten omhoog. Dit kon nog wel eens interessant worden. Als de oudste apprentice zo zou kleinerend tegen de andere zou blijven doen ging er iets losbarsten. Na wat heen en weer gebabbel over de kittypet hervatte de bruine kater het gesprek weer. 'Als jullie nou iets naar achter gaan, kunnen wij hier ook weg,' zei ze. De warrior kon een lachje niet onderdrukken. Ze wierp een blik om Lostdream, hij had immers de leiding over de patrouille. 'Jullie kunnen eigenlijk nu ook al weg hoor,' merkte de bruine poes op. Lightleaf schoof ongemerkte wat dichter naar de kittypet. 'Ik zou maar weggaan als ik jou was. Je hebt hier niets mee te maken, oke? Wees er blij om,' zei ze zachtjes tegen haar 

"Er is niets mis mee, gewoon een kras.", hij wierp haar een lelijke blik toe. "Gedraag je Dauntpaw, er is geen reden om boos te doen tegen de kittypet," sprak de vervelenste kat de ander toe, en Lost kroonde hem even als de Leader van het groepje ShadowClanners. "Als jullie nou iets naar achter gaan, kunnen wij hier ook weg," De kater klonk zakelijk, maar Lost vond hem nog steeds kinderachtig. Waarom zou een ThunderClanner zelfs naar het Territory van die Clan gaan? Ew, nee. Hij niet, in ieder geval. 'Jullie kunnen eigenlijk nu ook al weg hoor,' Hoorde hij van achter zich, en hij keek Lightleaf dankbaar aan. 'Ik zou maar weggaan als ik jou was. Je hebt hier niets mee te maken, oke? Wees er blij om,' zei ze tegen de Kittypet, en Lostdream knikte instemmend. 'I-ik denk dat ik beter ga, ja,' stotterde de kat. "Het is wat Lightleaf zegt, jullie kunnen nu al weg. Dankzij die lieve poes van jullie zitten wij met deze Kittypet." Lieve klonk sarcastisch, maar dat was de bedoeling.
'Ik-ik blijf hier wel een tijdje,' De rosse kat keek om. "Weg kwijt?" De trilling in de kat zijn stem, en de twijfeling wees er wel op. "Zie je, we zitten met een Kittypet opgescheept.

De jonge apprentice liet zijn blik over de andere twee patrouilleleden gaan alsof hij van één van hen goedkeuring verwachtte. Maar helaas maakte Lostdream geen aanstalten om weg te gaan. De jonge kater kijk droevig naar Lightleaf. Hij liet zijn kop hangen en zette een paar stappen terug, om zich wat van de groep af te zonderen. Het maakte hem nu niets meer uit als de Shadowclanners hem een lafaard vonden, nou wisten ze wel dat hij weg wilde. Zijn ogen bleven deels het tafereel volgen tussen de Shadowclanners en hen. Toen opeens één van hun apprentices er een Kittypet bij haalde en die over hun grens zette. Broken keek de kat met een schuin kopje aan en stapte terug op de groep af. Er klonken veel heen-en weergesprekken over de Kittypet. Toen deze weer weg liep, maar uiteindelijk weer terug kwam keek Broken de poes aan. 'Weg kwijt?' Even keek Broken op naar Lostdream en toen naar de Kittypet. "Kom mee," Hij begeleidde de Kittypet tot aan de grens waar hij stopte. "Gewoon rechtdoor lopen, totdat je vanzelf bij je nest komt." Hij zei maar even wat, om de Kittypet weg te helpen. Dat pad moest toch ergens eindigen? Broken haalde zijn schouders op en liep weer terug naar de groep.

Auw bad ><

'Het is wat Lightleaf zegt, jullie kunnen nu al weg. Dankzij die lieve poes van jullie zitten wij met deze Kittypet,' zei Lotsdream. Lightleaf kon het niet laten om te glimlachen door zijn goedkeuring. Zelf die shadowclanner gaf haar gelijk. Ze had wel medelijden  met de kittypet. Op de koop toe was ze blijkbaar nog de weg kwijt ook. 'Kom mee,' zei Brokenpaw, Lightleaf keek verrast op. Zo te zien ontfermde hij zich over haar. Ook goed, iemand moest iets doen. Hij gaf haar instructies en liep weer terug. De bruine warrior glimlachte naar hem, dan was ook weer afgehandeld. Er was waarschijnlijk  veel meer gedoe rond gemaakt als Brokenpaw dat niet gedaan had. Ze keerde zich weer naar de groep aan de andere kant van de grens en haalde haar wenkbrauwen op. Was dat genoeg ontfermd over de kittypet? Ze sprak de woorden niet letterlijk uit, maar bedoelde het wel met dat gebaar. Als de poes de weg terugvond naar zijn nest, zou het wel goed moeten kopen, hoopte ze. Heel misschien konden ze nog eens naar zijn poot kijken als die anderen weg waren. Het was al een stuk later geworden, normaal waren ze al een heel eind. Ze wipte van haar ene op haar andere poot om zichzelf te verwarmen. Na een hele tijd stilstaan kroop de kou wel in je pels.  

Er werden boze woorden heen en weer gegooid. Haar blik richtte zich echter tot Brightpaw. Ze voelde de woede die de poes ook moest voelen. Bijna meteen had ze respect voor haar, maar ze zag overal boze blikken. "Brightpaw, heeft je mentor je niet geleerd om respect te hebben voor anderen?" Dauntpaw pakte het half op zichzelf omdat ze ook zo had gereageerd. "Ik denk dat het slimmer is als iedereen nu terug keert naar zijn kamp of huis, het wordt al laat." Haar staart zwiepte nog steeds boos heen en weer. Maar ze moest Acranewish gelijk geven. Ze wist dat wat ze ook ging zeggen fout werd opgepakt dus knikte ze kort en kordaat.

Eerst was ze dolenthousiast toen ze haar zag. Ze wou naar haar zusje toe rennen - al was dat een dom plan geweest- maar toen ze er woorden uit haar mond kwamen verging dat idee al snel. Met een verbaasde uitdrukking staarde ze haar aan. Die kende ze niet. Voor één keer was ze blij met de boze blik van de kater. Tot haar opluchting kwam er iemand tussen. 'Brightpaw, heeft je mentor je niet geleerd om respect te hebben voor anderen?' klonk er. Om het nog eens helemaal af te handelen stelde de poes voor om naar hun kamp te gaan. Het echt conflict was eigenlijk nog niet helemaal opgelost, toch had de Shadowclanner een soort gezag dat dat wel goed zou komen. Lightleaf keek even vlug naar de leider van haar patrouille. Daarna staarde ze naar het mos onder haar pootjes. Ze voelde tranen prikken om haar zusje, of wie ze nu ook was of speelde. De bruine poes camoufleerde het door quasi nonchalant haar vacht te likken. Ze hoopte dat ze even kon verdwijnen, of in een steen te veranderen, dat zou ook mooi zijn.