Falling leaves [ Open ]

“It could be better” murmelde de poes, en ze keek naar haar poten. De witte poes keek naar de oudere Warrior, maar kon niet opmaken hoe veel beter het zou gaan met haar. Ze kon niet opmaken hoe slecht, of hoe goed, het met Otterflight ging op dat moment, dus zei ze niets en knikte zachtjes. Raspberry merkte wel dat de andere kattin haar hoofd schudde, en haar stem klonk weer, dus keek ze Otterflight aan, met een vragende blik in haar ogen. “How are you Raspberryheart? How do you like being a Warrior?’’ Een soort van klein glimlachje verscheen op het gezicht van de Young Warrior. "Het kan beter, maar het gaat wel redelijk goed, denk ik, dankje." zei ze, om de eerste vraag te beantwoorden, en dacht na over de tweede vraag. Hoe beviel Warrior zijn haar? Ze dacht aan de verantwoordelijkheid die ze nu wel had, en vergeleek de rangen met elkaar. "Als Apprentice had ik -natuurlijk- minder verantwoordelijkheden .. Niet dat ik het erg vind, het is geweldig dat ik mijn Clan nu nog beter kan dienen, en dat ik hopelijk ooit de wijsheden die ik van Hiddendance door heb gekregen, te leren aan een andere Apprentice, toch mis ik de rustmomenten die nu minder vaak voorkomen." Het was een beetje een vaag antwoord, dus probeerde de poes het op te helderen door te zeggen: "Maar mij hoor je niet klagen."

“Anything better then to be a kitten or not?” Berry grinnikte even, en knikte instemmend haar hoofd, dat was inderdaad wel waar, kitten zijn was leuk omdat je kon slapen, maar je mocht de Den bijna nooit uit, je mocht het Camp in geen geval verlaten, ook moest je het niet wagen de Apprentices Den, de Warrior Den of de Leader Den te betreden want dat werd je al snel buiten gezet uit die Den. Plots verscheen er een kater, en Raspberryheart deed haar best om niet verbaasd op te kijken toen ze hem zag. Hij knikte haar toe, en zij knikte uit beleefdheid terug. Zijn blik gleed al snel naar Otterflight toe. Duidelijk kende hij de oudere Warrior waarmee de witte poes een gesprek aan het voeren was wel. ‘Otterflight,’ zei hij, en zij draaide zich om een slaakte een zuch. “Crossroad… Where have you been? For StarClan's sake, I've been worried sick about you” De scherpe ondertoon in haar stem vertelde Raspberry dat de twee elkaar wel beter kende als dat ze elkaar een paar keer gesproken hadden. Plus, Otterflight zei dat ze ongerust was geweest. De calico poes gaf har borst een wasbeurt, en even zat de witte Warrior er inwennig bij, niet in staat om iets te zeggen, want wat zou er op een moment als dit passen. Ze keek naar Crossroad, naar Otterflight, en daarna afwachtend naar haar witte pootjes.

Meteen na haar uitval kreeg ze al spijt. Ze zag de blik in de ogen van Crossroad en deze sneed als een mes door haar heen. Had ze zo mogen uitvallen? Snel en onmerkbaar schudde ze resoluut haar kop. Ja, dat recht had ze maar de manier waarop had met iets meer tact gemogen eigenlijk. Ze zuchtte diep en keek vanuit haar ooghoeken naar Raspberryheart. Na haar uitval was er een ongemakkelijke stilte gevallen waar ze zelf na wat wikken en wegen besloot dat zij die zou verbreken. “I’m sorry you’ve fallen in to this Raspberryheart. This was not my intention” miauwde ze kort en wendde haar blik toen tot Crossroad.
Hij zat ineengedoken naast haar waardoor hij nog kleiner oogde dan daarnet. Zelf staarde ze even kort naar zijn gestalte en slaakte een zucht bij het horen van wat hij had gedaan. Zijn taken.. Eigenlijk vond ze het een slap excuus maar aan de andere kant had hij wel gelijk. Lichtelijk gefrustreerd gaf ze haar borst nog een lik en besloot toen dat kwaad blijven geen zin had. De kater kon dan wel nog zo gek zijn als een deur maar ze kon hem wel vergeven. Alleen zou ze hem graag wat meer zien.
De manier waarop hij sprak maakte haar ook rustig en gaf haar de moed om ook rustig terug te gaan antwoorden. “We all need sleep, don’t we?” miauwde ze zacht en keek hem toen aan in zijn blauwe ogen. “I just missed you … and we didn’t saw each other that much. I just love you Crossroad but I need to know you are there for me when I need you ” miauwde ze zo mogelijk nog wat zachter. Ze begreep soms helemaal niet waarom hij opeens weg was. Daarbij had hij wel gelijk. Hij was wel kort bij haar geweest want iedere ochtend rook ze zijn geur wel maar die vervloog dikwijls doordat de andere Warriors die om haar heen lagen ook hun eigen geur afgaven. Het puntje van haar staart bewoog een paar maal voordat ze op de schouder van Crossroad tikte. “I still love you tough you stupid furball” zei ze met een glimlach op haar lippen. Hoewel het haar soms zwaar viel dat ze hem niet altijd zien kon hield ze toch van dit eigenzinnige individu. En niet zo’n klein beetje ook.

Crossroad was nog altijd een hoopje ellende dat naast haar zat. Het schuldgevoel dat ze had begon wat meer te groeien totdat hij de stilte doorbrak. Ze knikte bij het horen van zijn verontschuldiging, soms vergat ze wel eens dat het ook allemaal nieuw voor haar was maar dat zij er minder moeite mee had dan Crossroad. Hij moest iets meer de tijd hebben dan zij. Haar woede zakte nu helemaal weg en ze keek hem liefkozend aan. Ze verschoof haar gevlekte staart en krulde die om de donkere van Crossroad heen. Ze hield nog altijd in haar achterhoofd dat ze niet alleen waren anders had ze hem nog een tweede vraag gesteld die waarschijnlijk zijn doen en laten helemaal overhoop zouden gooien. Ze glimlachte teder naar Crossraod en wendde zich tot Raspberrheart. "We will see eachother back at the camp. Right?" miauwde ze met een glimlach nog altijd op haar lippen berustend. Daarna draaide ze zich om naar Crossroad en gaf hem een por tegen zijn schouder met haar neus. "Come one furball, we are going hunting" zei ze en stond op om de Pinewoods in te trekken die achter de Little Creek lagen. Echter het stuk waar ze zaten was de Little Creek niet zo little meer. Ze sprong zonder aarzeling het water in en ging naar de overkant waar de Pinewoods zich uitstrekten en keek uitdagend over haar schouder naar Crossroad. Come and get me! zei haar blik tegen de kater.


OOC; Otterflight & Crossroad verlaten Raspberryheart maar blijven in het topic  ?

Breed glimlachend stond ze aan de andere kant van het water. Crossroad had besloten dat hij vandaag geen nat pak wilde gaan halen en ze gniffelde onhoorbaar. O, wat zou hij daar spijt van krijgen. Ze wuifde met haar staart en keek naar hoe de kater van steen naar steen sprong en uiteindelijk toch nog natte voeten kreeg. "You're still wet" miauwde ze glimlachend en gaf hem een zachte por op zijn schouder. Met haar poten nog in het water keek ze hem nog altijd uitdagend aan. De kater zat ineen gedoken maar daar gaf ze niet zo heel veel om. Zonder een waarschuwing te geven sloeg ze haar poten om zijn nek en trok hem het water helemaal in waardoor hij tot op het bot doorweekt moest raken terwijl ze zacht in zijn oor fluisterde "I love you Crossroad, I really do. You mean the world to me" waarna ze hem een lik over zijn wang gaf en hem nog eens liefdevol onderwater duwde en grinnikend het land op spurtte. Snel schudde ze het ergste water uit haar vacht en zakte door haar voorpoten in een spelhouding terwijl ze de kater aan bleef kijken met haar amberen ogen. Zijn blauwe verrieden niets wat hij van plan was. Op alles voorbereid zette ze zichzelf schrap en giechelde als een kleine kitten.