[Halloween event groepje 5] Can you survive this one, try it~

Het was haar nu al een tijdje opgevallen dat velen van de Shadowclan spraken over één of ander 'eng twoleg nest vol enge dingen en geluiden'. Eigenlijk was ze best benieuwd wat het te maken had, maar ontbrak haar alleen nog de nieuwsgierigheid om er heen te gaan. Eindelijk had ze de moed gevonden om er heen te gaan. Tot haar spijt had ze niemand om mee te gaan. Maar enerzijds was dat ook leuk, zo kon ze weer lekker katten aan het schrikken brengen. De zwarte poes bewoog zich voort door de schaduwen zoals ze ondertussen al gewoon was. Het viel haar op dat veel twoleg nesten al van ver zichtbaar waren. Alleen kon ze nu pas echt de lichtjes zien die overal aan de nesten aangebracht waren. Slender keek verwonderd naar een alleenstaand nest een eind verderop. Blijkbaar was er minder aandacht aan besteed dan aan de anderen, want door de nacht was deze veel minder zichtbaar als de rest. Gelukkig leefde ze zowat in de schaduwen van de nacht dus was ze het donker al goed gewend. Haar blik viel op een kat die het blijkbaar waagde zich binnenin te begeven. De Shadowclanner liet een vals glimlachje zien en sloop voorzichtig en onhoorbaar als ze was op jagerstred naar de poes toe. Ze achtervolgde de poes vanop een kleine afstand totdat deze het nest in wandelde. Slender sloop dichter op de poes af waarbij ze haar liet schrikken door op haar rug te tikken en te roepen. Nu pas kon ze merken dat de poes van Windclan kwam. "Goeie nacht, poes." Ze kneep haar ogen tot spleetjes en probeerde een vriendelijke lach te tonen, toen ze haar poten niet meer kon optillen door één of andere kleverig spul die aan de grond hing.

Er verscheen een grijns op haar gezicht toen de poes leek te schrikken. Nou was het niet verwonderlijk, er was genoeg schaduw waarin je haar maar moeilijk kon opmerken. Toen ze de poes naar binnen volgde verdween de grijns weer en keek ze verwonderd naar beneden, het leek wel alsof haar poten aan de grond kleefden. En blijkbaar was zij niet de enige die er last van had. Slender keek naar de poes toen een stem door de kamer klonk. 'Hey, ik maak de grapjes hier, jij niet, ik weet niet hoe Twolegs het noemen, maar jij krijgt het niet uit je vacht. Het is zulk plakkerig grappig spul, zo grappig.' De warrior keek rond waar het geluid vandaan kwam. Blijkbaar moest het een kat zijn die zich zeer goed wist te verbergen. Dat stelde haar een beetje gerust. Maar toen er vreemde dingen op de grond begonnen te branden, en er dingen aan de muren begonnen rond te draaien zette ze geschrokken haar haren overeind. "Wat is dit voor grap!" Aan het gegiechel te horen zat de kat dichtbij. Heel dichtbij zelfs. Toen hij op de Windclan poes sprong en haar naam vroeg keek Slender de twee aan. Voor zover ze de kater kon zien. 'Musicheart.' Slender keek de poes weer aan toen de kater vast moest weg zijn, want opeens hielden de schilderijen op met draaien en hoorde ze een klik. Één of ander wit laken viel over de poes heen en geschrokken deinsde Slender achteruit. Voor zover dat mogelijk was met het plakspul aan haar poten. Ze trok haar beide voorpoten uit het spul die een zuigend geluid maakten alsof ze in het moeras stond. Toen verscheen er weer een grijns op haar gezicht. De kleverige grond uit het moeras was haast hetzelfde als dit. En liet ze nou toevallig een Shadowkat zijn, die de drassige moerasgrond gewoon was. Met hoogopgetrokken poten stapte de poes op de Windclanner af en hielp mee om het doek van haar af te krijgen. "Gaat het met je?" Ze keek de poes even aan en keek toen naar de ander, die er blijkbaar bijgekomen was. "Bedankt voor de hulp," Ze keek weer in het rond toen de stem van de kater weerklonk door de ruimte. 'Oh, Skinny Love. Jij bent ook steeds zo’n spelbreker,' Slender giechelde even.

Met zijn tweetjes ging het veel gemakkelijker om het laken van de Windclan poes te halen. Slender bedankte de kat die had meegeholpen. 'Bedankt, en hoe heet jij?' Klonk het van de poes haar kant. Slender keek haar kant uit. "Slender...step." Klonk het. Ze was het nog steeds niet gewoon om haar tweede naam te noemen. Plots klonk er weer geklik en viel er iets uit de lucht wat ze niet kon zien. Pas toen het over hun drietjes heen viel merkte Slender dat het een net was. Ze had het wel eens in hun territorium gezien, door de Twolegs, maar het was de aller eerste keer dat ze er zelf in gevangen zat. "Houdt dit ook nooit op," De poes zuchtte en zocht een manier om hieruit te geraken.