A thousand years on the moooooooooon {Moonwhite}

Haar klauwen lieten diepe scheuren na in de aarde. Haar zeegroene blik was gericht op het gebied voor haar terwijl haar klauwen alsmaar een grotere scheur maakte in de aarde. Er hing nog wat bloedrestjes van haar maaltijd aan haar bek, maar daar bekommerde ze zich niet over. Men wist goed genoeg dat ze niet met zich liet spotten, dus bleven de meesten liever uit haar buurt. Maar dit goldt niet voor iedereen. In een ruk keerde Silver zich om en boorde haar bloeddorstige ogen in die van één of andere rogue. Ondanks de grote afstand die tussen hen in lag, zou de poes zo onder haar klauwen liggen als ze wou.

{Moonwhite en open}

Nu haar kittens ouder en sterker werden met de dag, kon Moon ze steeds langer alleen laten. Het was soms eens nodig om bij hen vandaan te blijven. Langs de ene kant konden ze dan wat beter op zichzelf leren zorgen en zo hun zelfvertrouwen te vergroten en langs de andere kant moest ze ook eens wat meer op zichzelf gaan letten. Sinds dat ze kittens had, had ze veel minder tijd voor zichzelf gehad. Jagen gebeurde minder, waardoor ze een stuk magerder was geworden als dat ze normaal was. Ook haar grenzen had ze wat verwaarloosd, maar gelukkig had geen enkele kat daar misbruik van gemaakt. Tot nu toe ging alles eigenlijk nog wel goed. Moon's oren schoten naar voren toen een vreemde geur haar tegemoet kwam. Het was al geen Rogue of Bloodclan, want die zou ze direct herkennen. Kittypet's waren ook uitgesloten. Dan moest het wel één van die andere clans zijn. De witte poes zette zich simpel neer en wachtte totdat er een zilveren poes in haar blikveld verscheen. Ze had haar oogjes tot spleetjes geknepen, maar voor de rest was haar houding niet veranderd. Deze poes was op hààr territorium.

De poes die in haar zichtveld verscheen bleef op de plaats waar ze haar gespot had. Onder haar gevaarlijke uitdrukking kon ze er toch nog een kleine grijns uit krijgen. "Nog nooit een Clankat gezien soms? Er lopen er hier genoeg rond hoor." Ze deed niet eens moeite om vriendelijk te klinken. Wat boeide het haar ook dat ze een Rogue uitdaagde op zijn eigen territorium. Silver bleef nog even ter plekke om de poes vanop een afstand in te schatten. Rogue, zwart-wit gevlekte vacht, als ze niet tegen beter in wist kon dit nog eens familie zijn van de rogue die haar na de Gathering gevolgd was. Hoewel de geur en het oogkleur deed vermoeden van niet. Wat maakt het ook uit. Rogue was rogue, of het nou familie van een ander was of niet. Dit maakte het alleen nog maar spannender.

Haar wenkbrauw trok zich op terwijl ze de poes bleef aankijken. Terwijl haar klauwen uit hun hulzen geschoten waren en krassen in de grond trokken bleef ze een redelijk kalme indruk bewaren. "Nou, waarom dan nu niet? Of ben je soms bang dat ik je territorium kom opeisen!" Ze kantelde haar kop nu een beetje terwijl de poes naar haar toe liep en wat van haar af ging zitten. "Zozo, met wie heb ik dus het genoegen?" Nog steeds klonk er niets van beleefdheid door in haar stem. Maar je kon wel menen dat ze redelijk kalm was.