Just relaxing. [&YARROWFROST]

Een gespierde tabby kater stond 's morgens vroeg aan de prooistapel aandachtig een prooi voor zichzelf uit te zoeken. De prooistapel was zo te zien aardig gevuld, maar toch nam Riverpaw het meest magere diertje dat hij kon vinden. Bij tijden zoals deze verdienden de Warrior's en de Elder's het veel meer om goede prooi te krijgen. Zij hadden de kracht meer nodig dan hijzelf. Hij hield sowieso van kleine maaltijden, hoewel een sappige vis er soms wel in kon. Zijn vacht was glanzend en zag er netjes uit omdat hij het dagelijks goed waste. Zijn spieren bolden op bij elke stap die hij deed en hij zou op latere leeftijd ongetwijfeld nog meer spieren kweken als hij dagelijks door het territorium rende om te jagen voor zijn Clan. Zijn blik gleed naar zijn prooi en hij maakte het met een paar happen soldaat. Zijn blik gleed vervolgens naar de uitgang van het kamp, waarna hij eerst toestemming vroeg aan een Warrior om te gaan jagen. Omdat hij zijn training met Secretvoice langzaam aan het beëindigen was en hij al een vrije oude Apprentice was, werd hem de toestemming om alleen te gaan jagen steeds sneller gegeven. Zolang hij maar een kat kon aanduiden die hem toestemming had gegeven om het kamp te verlaten, was het goed. De jonge kater wist al precies waar hij naartoe wilde gaan en zijn poten begonnen die richting op te gaan. Hij vermeed expres de door hun gewonnen Sunningsrocks omdat hij daar te veel pijnlijke gedachten aan had. De kater kwam niet veel later aan bij de waterval en zeeg naar, maar draaide me zijn oortjes toen hij geluid hoorde. 'Wie is daar?' vroeg hij nieuwsgierig, aangezien het de geur was van een Clangenoot die hem overviel en hij daarmee dus geen gevaar zag.

Rivernight:

Met vrolijke sprongetjes hupste de black tortie poes langs een stroompje. Ze hupste aan de linkerkant, aan de rechterkant en weer aan de linkerkant en zo verder. Ze dook onder een tak door en neuriede een nogal optimistisch liedje. Always look at the bright side of life. Zong ze vrolijk. Ze stopte na een paar keer het riedeltje te neuriën aangezien ze het iets té optimistisch werd. De vrolijke poes stopte voor een klein boompje, en vol nieuwsgierigheid sprong ze op een dikke tak, en wankelde onhandig naar de stam. Toen ze er bijna vanaf viel haakte ze haar achterpoten nog net aan de tak vast en hing op de kop met haar gezicht richting een wat oudere apprentice die haar kennelijk nog niet had gezien. "Wie is daar?" Hoorde ze de kater zeggen. Met een grote glimlach op Yarrows gezicht staarde ze hem aan. "Halloo!!" Zong ze vrolijk.

||Yarrowfrost||Brokenwing||Demon||Sunset||

Het volgende tafereel wat hij trof toen hij zich een beetje meer naar voren begaf liet hem eerst verbaasd zijn, maar daarna de grootste moeite doen om zijn lach in te houden. Er hing namelijk een kat ondersteboven aan een tak naar hem te zingen. Hij had nog van die dieren gezien die ondersteboven konden hangen, maar hij was vrij zeker dat dit een Clangenoot van hem was. De jonge Apprentice vermande zich echter en keek haar aan. Het moest een vrij ongemakkelijke positie zijn waar ze zich in bevond en Riverpaw vroeg zich af hoelang de jonge Warrior het vol ging houden. 'Hulp nodig?' vroeg hij aarzelend, waarna hij dichterbij kwam en vervolgens vlak onder haar ging staan. De tak hing vrij laag, dus ze zou zich niet erg hard bezeren als ze zou vallen. Hij kon zich echter wel voorstellen dat de kou die zijn Clan trof het haar moeilijk ging maken om een klap zoals deze snel te vergeten, dus hij besloot om zichzelf dan maar gewoon op te offeren. Zo zwaar zou de poes toch niet zijn? 'Als je klaar bent, mag je je laten vallen. Ik vang je wel op,' sprak hij dapperder dan hij zich voelde, gezien hij niet wist hoeveel het gewicht van de poes ging bedragen. Hij hoopte echter maar gewoon dat zijn inschattingsvermogen goed was en dat ze inderdaad niet van ver zou komen. Hij spande zijn sterke spieren aan en wachtte toen op een reactie.

Rivernight:

'Als je klaar bent, mag je je laten vallen. Ik vang je wel op,' Sprak de kater dapper, en de onderstebovenhangende poes giechelde. "Nee joh, hoeft niet!" Sprak ze vrolijk, en lachend zwierde ze heen en weer, waarna ze door de lucht vloog en in een klein stroompje belandde. Na een harde plons spetterde het water alle kanten op. "Woops, sorry!" Ratelde ze, misschien was ze niet íéts te vrolijk, maar veel te vrolijk. Als je haar optimisme zou ronddelen in haar hele clan, zou iedereen als vrolijke stuiterballen door de rivieren dobberen. De meeste katten werden enorm vrolijk van de black tortie, maar de chagrijnige varianten konden haar wel eens naar haar keel vliegen. Giechelend krabbelde ze het stroompje uit, maar schoot in een enorme lach toen ze naar achteren gleed en weer in het stroompje terecht kwam. Tranen prikten in haar ogen van het lachen, en stuiterend en glibberend hupste ze het stroompje uit en stopte voor de neus van Riverpaw. Met een grote grijns op haar gezicht en modderige poten keek ze hem lachend aan. "Blob blob blob!" Lachte de poes toen ze schaterend van het lachen met haar modderige poot een afdruk maakte op het voorhoofd van de kater, en rolde vervolgens op haar zij, waar ze nog even blij door bleef gaan met lachen.

Yarrow is officieel gestoord xD

||Yarrowfrost||Brokenwing||Demon||Sunset||

De spanning in zijn spieren zakte weg toen de poes antwoordde en Riverpaw keek verbaasd toe hoe de poes nog geen paar seconden later in een stroompje lag. Zijn blik gleed van de tak boven hem naar de poes een stukje verderop en hij vroeg zich af hoe ze het voor elkaar had gekregen om zover te komen. Hij kon zijn aandacht echter niet langer bij dat feit houden, want niet veel later wist de poes zich uit het stroompje te redden en stond ze voor hem. Zijn grote opgezette ogen - welke Fantasykit altijd heel grappig vond om te zien, schijnbaar - keken naar de poes toen deze een modderige afdruk op zijn voorhoofd achterliet. Aan de ene kant had hij zin om mee in lachen uit te barsten, maar aan de andere kant voelde hij zich vreemd om mee te doen. Zijn oortjes bewogen even onbehaaglijk heen en weer terwijl de poes - bijna letterlijk - stikkend van het lachen voor hem lag. Als hij niet beter wist, zou hij denken dat ze een kitten was of een ondergeschikte Apprentice. Hij slikte zijn gemene gedachten weg en keek weer vriendelijk naar haar. Hij probeerde iets te bedenken. 'Hoe was je eigenlijk in die boom daar terechtgekomen?' was het enige wat hij kon bedenken, waarna hij haar afwachtend aankeek.

OOC: Riverpaw is like: whuttttt....? xD

Rivernight:

Ze merkte dat de kater niet meelachte nadat ze schaterend op de grond had gelegen, fail. Toen de kater vroeg hoe ze in die boom was gekomen, begon ze te giechelen. "weet ik veel," waarna ze rond de kater begon te huppelen en een optimistisch liedje begon te zingen. "always look at the bright side of life." begon de poes, waarna ze weer uitgleed en hard begon te lachen. "Dat was de tweede keer dat ik op mijn bolle toet ben gevallen," ze schreeuwde het uit van het lachen, en begon over de grond te rollen. "wieee," Lachte ze, en stopte bij de kater, die ze ondersteboven aan keek. Vervolgens krabbelde ze op en kuchte, waarna ze gewoon ging zitten alsof er helemaal niks was gebeurd. "Excuseer me, dat waren even de dolle 5 minuten volgensmij."

Ze is iets te happy xD

||Yarrowfrost||Brokenwing||Demon||Sunset||

Riverpaw trok een gezicht toen de poes antwoordde en vervolgens weer zo hyper deed zoals daarnet. Hij zuchtte, ging zitten en begon zich te wassen. Hij wist dat ze voorlopig nog niet zou ophouden en hij begon het vrij irritant te vinden. Hij hield ook wel van enthousiast en vrolijk zijn, maar dit was zelfs voor hem té. Misschien kwam dat ook wel omdat hij op het punt stond om Warrior te worden en dat hij van zichzelf al veel serieuzer werd. Zo vond hij het ook belangrijk om spieren te kweken en indruk te maken op de anderen. Hij wilde laten zien dat hij er helemaal klaar voor was en bij de poes in de buurt had hij meer het gevoel alsof hij een idioot was. Hij had al medelijden met diegene die haar als mentor zou hebben. Stel dat je een mentor had die overal om moest lachen en niets serieus nam... stel dat zij een RiverClan-gevecht moest begeleiden. Riverpaw schudde zijn kopje. Dat zou pas echt een ramp zijn. 'Ben je uitgelachen?' vroeg hij en hij kon er niks aan doen dat zijn stem een tikkeltje ongeduldig klonk. 'Ik heb namelijk dingen te doen voor de Clan en dit is mijn tijd erg verpesten.' Hij probeerde het op een vriendelijke manier te zeggen en niet te bot te klinken, maar zijn geduld begon al erg op te geraken.

Rivernight:

"Het spijt me," murmelde de tortie poes teleurgesteld, en ze zuchtte. Ze meende het serieus, en hoopte dat de kater het ondanks al haar gekkigheid wel zal begrijpen. "Ik word gewoon nerveus als ik nieuwe katten ontmoet en als ik nerveus ben word ik nogal lacherig.." Gekwetst staarde ze naar haar poten, waarna ze opstond en zich omdraaide. "Nou dag dan maar." Met een gepijnigde zwiep van haar staart begon ze te lopen, stapte het stroompje over en schuifelde langzaam verder. Als hij zijn tijd niet aan haar wilde verspillen, wilde zij haar tijd niet aan de kater verspillen.

||Yarrowfrost||Brokenwing||Demon||Sunset||