I hope they don't mind

Het was alweer een tijd geleden dat hij de kittens van zijn beste vriend Bravesoul en Riversong bezocht had. Hij had Bravesoul ook al een tijdje niet meer gesproken. Hij wist dat zijn vriend het druk had met de kittens, maar toch miste hij hun uitstapjes. Bravesoul had voor de geboorte van de kittens gevraagd of hij peetvader wilde worden en daarom voelde het een beetje alsof hij de kittens in de steek liet. Door de wonden die hij opgelopen had in de verschillende gevechten van de laatste tijd had hij geen kans meer gezien om naar de kittens te gaan. Hij moest veel rusten en als hij zich goed voelde dan was hij aan het trainen met Silvercloud. Nou zat hij midden in het kamp te aarzelen of hij bij de kittens ging kijken. De kleintjes maakten hem altijd vrolijk, dus waarom niet? Hij had vaak genoeg gekeken terwijl ze sliepen of hij had met ze gespeeld. Zijn wonden waren nog niet geheel genezen, maar hij dacht niet dat de kittens er van zouden schrikken. De krassen op zijn wang begonnen roze te kleuren en ook de wonden op zijn buik werden littekens. Sommige wonden op zijn buik waren dieper geweest en soms gingen die weer een beetje open. Hij stond op en liep naar de Nursery. Er ontstond een blije fonkeling in zijn lichtblauwe ogen nou hij het vooruitzicht had om de kittens weer te zien. Hij trippelde de Nursery in en keek naar het nest van Riversong en de kittens. Toen verscheen er een glimlach om zijn lippen en liep hij er heen.

[First Coyotekit]

Zijn blik viel meteen op Coyotekit die wat verlegen leek te zijn. Hij wist dat de jonge kitten het vaak spannend vond als er andere katten in de buurt waren en hij begreep dat heel goed. Het was ook niet niks, alle gebruiken en katten die je moest leren kennen op zo’n jonge leeftijd. Er gleed een warme glimlach om zijn lippen terwijl hij naar de kater keek. Hij ging naast het nest zitten. “Hallo Riversong.” Begroette hij de moeder vriendelijk, daarna keek hij weer naar Coyotekit. “Ha Coyotekit.” Hij wiebelde vrolijk met zijn oren terwijl hij de kitten opnam. Het was de eerste keer dat hij ze met hun oogjes open zag. “Hoe gaat het met jou?” Hij liet zijn kop zakken en duwde vriendschappelijk zijn neus even zacht tegen zijn schouder. Hij begroette ook de andere kittens, voordat hij Coyotekit aankeek. Hij hoopte dat hij de jonge kat gerustgesteld had. Hij had vaak bij het nest gezeten om ze in de gaten te houden wanneer Bravesoul er niet was geweest. Hij was blij om te zien dat de kittens hun oogjes open hadden. Ze groeiden hard, dat viel hem ook echt op.