Goodmorning [&Flashkit]

Onderwerp: Goodmorning [&Flashkit] za 15 nov 2014 - 22:00

De massieve kater kwam langzaam overeind uit zijn nest, voor hij zich naar buiten werkte. Het had even geduurd voor hij veilig had kunnen lopen binnen de nieuwe den maar nu kon de tabby kater naar buiten lopen zonder ergens tegenaan te lopen. Met zijn bek open liep hij langzaam naar de prooistapel, of in ieder geval volgde hij de geur erheen. Hij pakte een kleine muis van de stapel en bewoog zich terug naar de den om weer in zijn nest te gaan liggen. Hij vond het toch iets te koud in de morgen om buiten te gaan eten en hij wilde zelf ook nooit dat een apprentice hem fresh kill kwam brengen gezien hij nog prima kon lopen.
De grote kater mocht dan wel blind zijn, hij kon zich nog prima voortbewegen zelfs zonder zijn ogen. Zodra hij goed lag begon hij toch de muis op te eten terwijl zijn oren heen en weer schoten om geluiden op te kunnen pikken zodat hij niet schrok zodra er ineens iemand bij kwam. Ook in tegenstelling tot de rest van de elders was hij vaak wel in een goede bui en vond het net zoals hen allemaal heerlijk om verhalen te vertellen aan jonge kittens. Maar dat waren ook degene die je van ver kon horen aankomen, niet dat het hem uitmaakte. Hij kon altijd wel iets van gezelschap gebruiken, hij vond zijn leven maar iets te vreemd nu hij niet meer jaagde of patrouilleerde langs de grenzen.

To forget the past, you have to embrace the future that is offered to you

Met een voorzichtig pasje sloop ze om de prooistapel heen. Ze zocht eigenlijk een goede prooi. Dat mocht helemaal niet, maar ze wilde het een keer proberen. Ze zeiden dat het heel lekker was. Ze kon een hapje muis proberen, of een klein stukje waterrat ofzo. Ze wist het nog niet zeker. Want ze kon ook eekhoorn nemen, of een soort vogel. Of... Een stukje van dat! Een bruin gestreept puntje had haar blik gevonden. Het was zo cool. Het bewoog nog, ze moest het doodmaken, anders kon de Clan het toch niet opeten? Ze schudde even met haar kleine achterwerkje om zichzelf op de sprong voor te bereiden. En toen sprong ze ook. Haar voorpootjes raakten de zachte vacht van de... kat! Dat was alweer de tweede keer dat ze op iemands staart was gesprongen, dit keer was het de staart van een elder. Dus beet ze niet verder, maar sprong ervanaf met een beschaamd snuitje. "Oeps! Het spijt me!" piepte ze.

:u L O V E u:

Hij wist dat hij met zijn staart lichtjes aan het bewegen was maar hij at langzaam door. Sinds hij niet meer actief hoefde te werken nam hij voor de meeste dingen de tijd. De muis die hij had gepakt was al snel op en het was genoeg geweest. De grote kater legde zijn kop weer neer en viel in een hele lichte roes om weer uit te rusten. Maar zodra nagels plots in zijn staart terecht kwamen sprong de grote kater letterlijk op van schrik voor zijn oren plat op zijn kop vielen en hij onbewust even blies. Verwilderd gooide de kater zijn kop van de ene kant naar de andere kant voor hij een stemmetje hoorde en langzaam ontspande. Zijn oren schoten weer naar voren en hij bleef even stil om zichzelf te kalmeren voor hij zich naar het geluid draaide. ''Het geeft niet.'' Antwoordde hij langzaam en ging toch maar weer zitten om zijn staart vervolgens om zich heen te krullen en naar het kitten toe te buigen. Zijn neus nam even de geur van het poesje op en hij ging weer rechtop zitten. ''Jij bent Flashkit nietwaar?'' Vroeg hij vriendelijk, allang weer over het incident heen. Hij had zich sneller dan verwacht aangepast en begon makkelijker geuren te herkennen.

To forget the past, you have to embrace the future that is offered to you

Eerst leek de grote kat te schrikken, maar hij ontspande zich, en draaide zich om naar haar. Hij ging even rustig zitten en sloeg zijn staart om zijn poten heen. Flashkit ging op dezelfde manier zitten, alleen iets meer gespannen. Met grote, schuldbewuste ogen keek ze omhoog naar de elder. "Het geeft niet," antwoordde deze echter, tot haar opluchting. Meteen ging ze wat gemakkelijker zitten. Terwijl hij haar geur opsnoof bleef ze netjes zitten. "Jij bent Flashkit, nietwaar?" Zijn stem was vriendelijk. De kleine tabby verbaasde zich daarover. "Ja, hoe wist u dat?" vroeg ze aan de kater. Ze glimlachte vrolijk, maar toch verrast. Ze wist dat ze zijn naam ook moest vragen, en wel zo beleefd, want dat hoorde als je tegen een elder sprak. Ze begon steeds meer regels onder de knie te krijgen, en ze werd steeds beter in het omgaan met andere katten.

:u L O V E u:

Hij hoorde geen verbaasde reactie van het aanblik van zijn vernielde ogen, niet dat hij het haar kwalijk zou nemen als ze wel zou zijn geschrokken. Hij was nu niet echt de knapste meer binnen de clan, als hij dat ooit al eens was geweest. De grote kater had zelf geen flauw idee hoe het jonge poesje eruit zag maar had haar stem ook nooit echt eerder gehoord. Toch was hij wel de nursery in geweest om te kijken, of zover zijn kijken ging, bij de nieuwe nestjes. Hij had alle geuren onthouden en dus ook die van dit poesje. Haar antwoord deed hem even zacht lachen voor hij met zijn staartpunt in de richting van het poesje zwiepte. ''Ik herken je geur kleintje, ik heb je eens opgezocht in de nursery en het onthouden.'' Legde hij zacht uit en glimlachte onbewust. ''Maar jij kent mij nog niet echt als ik het goed heb. Toch?'' Vroeg hij vervolgens maar keek niet in de richting van het poesje. Hij had toch alleen maar zijn oren nodig om het antwoord te kunnen begrijpen. De meeste jonge kittens die binnen kwamen stormen kende hem nog niet maar het was ook niet zo heel lang geleden dat hij noodgedwongen hier had moeten intrekken omdat hij niet meer verder kon gaan als warrior.

Sorry had je post niet gezien

To forget the past, you have to embrace the future that is offered to you