My beautifull little girl [&Rhymepaw]

_{Haar blauwe ogen keken naar het neerstortende water terwijl een glimlach zich rond haar snuit vormde. Ze voelde zich beter dan ooit maar er was nog een hoop waarmee ze moest leren omgaan. Geen enkele van haar andere kittens wisten wie hun vader was en ze zouden hem al helemaal nooit leren kennen. Ze had sinds nooit meer iets vernomen van de kater die haar hart had gestolen en haar prachtige kittens ter wereld had laten brengen. Maar zelfs nu, nu ze een geweldige partner aan haar zijde had, kon ze het niet ontkennen dat ze Moonstripe nog wel mistte. Eens zou ze hem weer zien samen met haar kinderen zodra die ook werden geroepen tot Starclan. Maar ze was ook bang om hen de waarheid te vertellen, wat als ze haar zouden haten om haar keuzes?
Ze schudde haar kop om het van zich af te zetten, ze was hier niet gekomen om zielig te gaan zitten doen. Ze wilde voor eens met een goed gevoel alleen kunnen uitkijken over het gebied en nog steeds een goed gevoel hebben over haar leven.}

My beautifull little girl [&Rhymepaw] Vg7cih

My beautifull little girl [&Rhymepaw] U7aw

Theme & Voice:

extra's:

De waren nog steeds kort en donker, en er was ook nog niet veel voedsel. Niet de ideale tijd van het jaar dus, en dan kampte Rhymepaw ook nog met een probleem waar ze voortdurend aan herinnerd werd. Maar goed, vandaag moest ze echt proberen er niet aan te denken. Ze kon zich bijvoorbeeld concentreren op het trainen. Het poesje zuchte. Dat zou toch niet lukken. Toch vormde zich een klein glimlachje op haar gezicht. Zo slecht had ze het nou ook weer niet, ze mocht echt niet klagen. Rhymepaw wandelde rustig door, tot het geraas van de waterval haar oren bereikte. Dat vond ze altijd een fijne plek om te zijn. Toen ze dichterbij kwam, merkte ze een witte poes op, die ze uiteraard direct herkende als haar moeder. Snorrend ging ze naast haar staan, en gaf haar een kopje. "Dag mama," snorde ze tevreden.

My beautifull little girl [&Rhymepaw] 2vFGKPx

_{De vertrouwde geur van haar familie drong haar neusgaten binnen en voor ze het doorhad voelde ze de vacht van een van haar dochters die van haar raken. Met een lachje keek ze op en drukte haar neus zacht tegen haar wang voor met haar staartpunt even haar flank raakte. ''Hallo Rhymepaw, mijn mooie dame.'' Antwoordde ze warm en kon het niet laten haar dochter een lik over haar oor te geven waarna ze weer ging zitten. ''Hard aan het trainen hoorde ik.'' Zei ze, maar haar ogen glansden vol trots. Haar kittens waren het pure bewijs dat ze zelfs met een vader buiten hun clan geweldige warriors zouden worden voor de Clan. Niet dat ze daar zelf ooit aan zou durven twijfelen maar ze wist dat sommige die het wisten dat wel deden. In haar ogen was het een veel te hard oordeel om te vellen over kittens die zelf van niks wisten.}

Theme & Voice:

extra's: