Hey! Who are you? [&Tallshadow]

De kater moest zijn glimlach in toom proberen te houden, waardoor het net een sadistische grimas leek. Fijn. ''Maar dat is tegen de warrior code, we mogen niet doden. Een warrior hoeft zijn vijand niet te doden voor een overwinning.'' Hij stond even doodstil, waarvan hij niet exact wist wat de ander daar over zou denken. Toen knipperde hij eens, en wiebelde met zijn oren. Zijn hele uitdrukking was nu een en al verbazing, geen vragen? Geen vragen. Wow. Verandering ineens. Moest hij dan nog steeds iets zeggen? Neuh, de stilte was geweldig.

Haar vraag raakte hem, en waar de kater eerst boos had gekeken of geïrriteerd leek hij nu gekwetst te zijn. "Lijk ik daarop?" Vroeg hij zacht, en ging er verslagen bij zitten. Dat mocht niet zo zijn, dan was hij net zo slecht als dat anderen in de verhalen hoorden, dan was hij niet rechtvaardig maar gevaarlijk en slecht. "Nee, nog nooit, pesten doe ik niet aan," Mauwde hij uiteindelijk, een beetje feller dan hij bedoeld had vanwege het feit dat hij zich aangevallen voelde. Hij pesten? Nee, nooit, never.

Oh no, nu ging ze ook nog eens zo praten dat hij zich slecht ging voelen. Moest dat nu? ''Waarom deed je dat dan? Ik had toch niks misdaan?'' Verslagen knikte Tall, oke, hij was fout bezig. Rewind. ''Ik bedoelde het goed.'' Nogmaals werd er geknikt aan de Shadowclan kant. "Ik weet het, ik gedroeg me slecht," Mauwde hij verontschuldigend, "Het spijt me," Hij liet zijn oren even hangen, en sloot zijn ogen. Misschien had de ander ook wel gelijk gehad en moest hij maar niet naar buiten als hij zo moe was, veel te snel aangebrand.

De kater voelde zich nog steeds erg schuldig, de poes had het vast niet slecht bedoeld en toch had hij haar niet erg aardig beantwoord en de hele tijd ook wel zich geïrriteerd aan het feit dat ze vragen stelde. Terwijl dat juist goed was! Zij was eigenlijk beter dan hij, en bood zelfs aan om voor hem op wacht te staan terwijl hij sliep. Daar schudde Tall echter glimlachend zijn kop bij. "Dat hoeft niet hoor, maar bedankt voor het aanbieden," Antwoordde hij de poes rustig. "Ik denk dat ik maar gewoon in bed een uiltje moet gaan knappen, dan kan ik morgen weer helemaal fit zijn."

Hij lachte toen de poes niet opgaf, want hij moest het haar nageven, ze was zeker weten erg overtuigend. Hierbij echter niet, want no way dat hij zou gaan slapen in de buurt van een andere clankat, dat zou zo enorm het verkeerde voorbeeld geven. Nu hij warrior was moest hij daaraan denken, en ook aan al die katten in zijn clan. "Jij bent niet echt snel humeurig te krijgen niet?" Vroeg hij plots aan de poes, blijkbaar haar gewoonte van vragen stellen langzaam aan aan het overnemen te zijn.

Een glimlach verspreidde zich als een virus toen de poes ook wat vrolijker leek nu. Ze antwoordde dat ze inderdaad nooit echt pessimistisch was, zoals hij dus ook al had verwacht want ja ze zag er echt vrolijk uit. Alsof de twinkel vast zat in haar ogen. "Zeg," Grinnikte hij toen ze de ogen sloot en diep in snoof. "Je hoeft niet high te worden hoor," Klierde hij haar, maar nam ook meteen de tijd om geuren te ruiken. Niets toch?

Hij grinnikte met haar mee, al was het half serieus bedoelt geweest. Daarom moest hij ook even zijn verbaasde blik wegknipperen toen de poes er ineens half serieus op in ging. ''Ik heb het nog nooit meegemaakt, misschien word ik er rustig van.'' Nu lachte de kater wel hard met haar mee, en knikte eens. "Misschien wel ja, als het zo zou werken dat alles andersom zou zijn," Hij lachte eens, "Dat zou wel echt heel erg vreemd worden," Ja toch? Inner ineens heel onserieus, zijn vader heel erg zorgzaam, zijn moeder plots heel druk en vreemd. Great Starclan, heel creepy allemaal.

Hij lachte toen de poes met het idee kwam om het ooit ook maar gewoon echt te gaan doen. "En dan op een Gathering" Grinnikte hij, alhoewel dat misschien nog niet eens een vreselijk idee was, als hij dan niet onder invloed was van het spul dan zou Shadowclan binnen no time het hele bos in handen hebben. Maar dat was ergens ook wel saai hoor, het hele bos in handen zonder er iets voor te hoeven doen. Niets voor hem, na inspanning zou beloning pas komen, zo hoorde dat en niet anders.

Hij lachte, en zag wel dat ze het serieuzer nam als hij, veel zorgen maakte de kater zich echter niet, want ook de poes tegenover hem zou heus wel doorhebben dat dit niet het meest handige idee zou zijn. Wel grappig om over na te denken though.
Na nog even gelachen te hebben sprong hij op, en wees met zijn staart naar het bos achter hem, waarna hij met een ietwat excuserende uitdrukking naar de andere kat keek. "Ik denk dat ik moet gaan," Meldde hij, met lichte treur in zijn stem. Maar anders zouden de anderen hem missen en dat zou, gezien zijn eerdere reputatie, niet optimaal zijn.

Hij knikte in antwoord op dat ze het jammer vond. Het was zeker erg gezellig geweest, maar hij kon niet meer risico lopen dan dat hij nu eigenlijk al deed. ''Misschien zie ik je dan wel nog eens een keer.'' De kater opende zijn mond, maar sloot hem weer toen hij erachter kwam dat hij eigenlijk niet eens iets wist om te zeggen. ''Ik bedoel het is niet erg om zo met elkaar te hebben gepraat toch?'' Weer opende de warrior zijn mond, na ditmaal even nagedacht te hebben over wat hij zou gaan zeggen. "Misschien, misschien niet," Antwoordde hij de poes, en keek even een beetje verloren in de verte. "Ik heb al zoveel gepraat, dat velen inmiddels denken dat het beter is als ik voor eeuwig zwijg.. Maar dat zal me niet stoppen," Hij keek weer naar haar met twinkelende ogen. "Tot ooit dan maar!" Waarna hij zich omdraaide, en soepel naar de bosrand rende. Dat was nog een best interessant gesprek geweest.