How dark was the night (Geboorte topic)

Ze hoorde het zachte getik alsmaar luider worden. Silvergale snoof toen een dikke druppel van de tak boven haar op haar kop kletterde en zich een weg baande naar de grond. De poes sloot haar ogen en ademde diep in en uit. Ondertussen was ze dit Rogueleventje al helemaal gewoon geworden. Geen leider die haar commandeerde om op jacht te gaan elke dag en je apprentice te trainen. Geen klagende Elders dat ze 'hun' zon afpakte door voor hun den te staan, geen kuierende kittens om je heen; over kittens gesproken. Moest die schoonzus van haar binnenkort niet bevallen? Door het geruis van de storm heen kon ze de hulpkreet moeilijk opvangen. De poes mocht van geluk spreken dat ze zich weer een weg baande naar de schuur. Voor hoelang die het ook zou houden in zo'n weer.

De poes duwde voorzichtig de poort open waarbij ze onmiddellijk de geur van de poes opving. Maar het was niet haar normale geur. Er hing iets metaalachtigs bij. De geur van bloed! Silver keek verbaasd op terwijl ze de hongerige blik in haar ogen probeerde te verbergen. "It'll be okey. Het komt wel goed," De poes schudde de druppels van haar kop af terwijl ze voorzichtig naar de poes liep en naast haar bleef staan. Hoe moest dit ook! Ze had nooit een bevalling bijgewoond. Het enige dat ze wist was dat de moeder daarna veel voedsel nodig had. Silver snoof, en stak haar poot uit voor hulp.

Jane~ The Killer

Het werd alsmaar krapper daarbinnen. En hoewel het enige was wat ze zag zwart was, wist de kleine kitten goed genoeg dat ze niet de enige in deze krappe ruimte was. Af en toe wekte één van haar siblings haar dan ook door haar te schoppen of te duwen. Dan wilde ze natuurlijk terug krabben, maar met de weinige kracht die ze in haar pootjes had, en geen idee had wie of wat ze daarmee zou mee hebben bleef ze voorlopig nog stil liggen tot de tijd begon te dringen. De ruimte werd eindelijk ruimer. Maar helaas was dit maar van korte duur. Door een enorme kracht werd de kitten uit de krappe ruimte geleidt en kwam met een smak op de koude grond terecht. Onmiddellijk begon het diertje te rillen. Tot ergernis van deze onaangekondigde wending begon ze klaaglijk te piepen totdat de koude grond onder haar kleine lijfje wel leek te verdwijnen en het even leek alsof ze door het niets zweefde. Na wat luttele seconden leek het voor haar alsof ze weer terug was in de veilige, krappe ruimte die ze de eerste maanden van haar leventje gewoon was geworden. Alleen was dit anders. De vertrouwde geur en stem van haar moeder was zoveel sterker, zoveel vertrouwder. Totdat uiteindelijk iets in haar mondje vloeide. Wel meteen viel de kitten in slaap.

Silvergale~ The Nightingale

Het duurde niet zodanig lang toen een gemengde geur haar neusgaten binnen kwam. De zilveren poes keek meteen op waarna ze de bron van de geur recht in de ogen aankeek. Een grom ontliep haar keel, maar toch draaide ze haar kop de andere kant uit. De vieze geur van Bloodclan en zijn aanwezigheid negerende. Het was niet haar taak om nu die vuile rat hier weg te jagen. Instinctief wist ze dat hij; net zoals haar; hier was voor Mary. Maar dat veranderde gauw. De poes liet de Rogue haar poot los waarna ze langs de Bloodclanner heen liep en net op tijd was om Jeff een kopje te geven waarna ze zich naar buiten wende. Weg van deze vieze mormels.
Note;; Sil is topic uit~

OOC;; Ben wat ziekjes

Geïrriteerd gaf de kitten een trap, zomaar ergens heen. Het was veel te klein geworden hier binnen, haar siblings waren groter geworden, of de ruimte was kleiner geworden. Dat wist ze niet zeker, maar aangezien het haar toch sterk leek dat een ruimte zomaar kromp, zou ze dit maal de schuld op haar ongeboren broertjes en zusjes afschuiven. Ineens gebeurde er iets vreemds. Ze voelde een vreemd, zuigend iets, terwijl er aan de andere kant tegen haar geduwd leek te worden. Toen ze zich bewoog, merkte ze dat ze voor het eerst weer wat ruimte had. Alsof er iemand was verdwenen. Maar de rust duurde niet lang, weer dat zuigende maar toch ook duwende gevoel. Nog meer ruimte. En toen was zij aan de beurt. Iets zoog haar door een opening heen, duwde haar naar buiten. Met een verontwaardigd gepiep kwam ze in de koude buitenlucht terecht, maar een geweldige geur maakte dat ze niet verder door ging met piepen, maar tegen een warme vacht aan kroop.