This house no longer feels like home

De zorgen moest op zijn gezicht hebben gestaan, en even keek hij wat angstig naar de poes. Kon hij zoiets wel zeggen? Wat wist hij er nou van? Hij was hier niet voor geschapen oke? Een kleine zucht verliet zijn keel, en een beetje beschaamd keek hij naar de grond, "Oke, maar niet boos worden ofzo," Mauwde hij eerst, en slikte nog eens want kom op, dit was niet zomaar iets wat je zomaar zei. Alhoewel hij de poes wel vertrouwde in het niet boos worden gedeelte bleef het altijd vreemd om zoiets hardop te zeggen want wat moest hij met alles wat hij erover dacht? Ook zeggen? Dan zou ze waarschijnlijk hem uitlachen en weglopen. "Oke, het zit zo.." Begon hij rustig, en een beetje zacht. "Well, ik ken je natuurlijk al een tijd enzo," Vervolgde hij, zijn poten nu langzaam heen en weer schuivende. "Oke." Nu moest hij het zeggen. "Gaat het eigenlijk wel echt goed met je? Er gebeurt zoveel, je hebt zoveel verantwoordelijkheden gehad, bent voor Starclan's sake aangereden en Starclan durft je zomaar af te zetten!" Hij keek haar bezorgd en ietwat angstig aan. Zou ze het wel goedvinden dat hij daar zo over nadacht, en haar wilde helpen? "Ik wil gewoon niet dat je dingen doet, of te snel gaat ofzo.."

Was ze boos? Oh help hopelijk niet, dan kon ze hem vermoorden zonder ooit enig iets achter te laten en hem begraven met allemaal enge kruiden waardoor anderen hem nooit zouden vinden en- "Tallshadow," Hij draaide zijn hoofd zodat hij haar kon zien, oke, misschien zou hij toch nog de dag kunnen uitleven. "Mijn hele leven was zeg maar .. een rommeltje geweest." Hij grinnikte, ervaring mee ja, zijn leven was ook nog niet echt perfect geweest. Goed genoeg, niet perfect. "Ik heb moeilijke tijden gehad, maar what doesn't kill you makes you stronger. Niet?" Een kleine glimlach verscheen, het was grappig hoe ze nu weer optimistisch en vrolijk was. Net niet, nu wel. "Ik zal er wel aan moeten wennen. En tenslotte kan ik nog altijd bij jou terecht als er iets mis is, toch?" De kater nam de schouderduw in ontvangst, en lachte nog even. Daarna knikte hij serieus. "Altijd,"

De kater lachte om haar reactie, en knikte. "You better," Antwoordde hij, alweer een stuk vrolijker. Leuk hoe dat zo ging, vrienden konden je altijd opvrolijken, al was hij in de eerste plaats hier gekomen om haar op te vrolijken. Misschien was hij toch niet zo'n goede trooster. Oh well, het leek nog steeds gewerkt te hebben. "Sh*t!" Tall knikte eens, of dus niet. "Ik was van plan nog kattenkruid te gaan halen.." Een brede grijns verlichtte zijn gezicht heerlijk! In de nacht, weg van het kamp, avontuur! "Ach ja, dat is dan voor morgen.." Tall sprong op, en schudde enthousiast zijn hoofd. "Uitstellen is niet goed voor je," Knipoogde hij haar toe, en trok de poes mee de den uit. "Kom op! Avontuur!"

Hij liet de poes los, en stond nu het idee van avontuur in hem zat, helemaal opgewonden heen en weer te Wipwap op zijn poten. "Straks is het donker en dan is het gevaarlijk in het territorium.. Stel je voor dat er iets gebeurd!" De kater's ogen begonnen te glimmen bij die uitspraak, en een jongensachtige grijns verscheen weer. "Dan zal ik er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat we weer heel terugkomen mademoiselle," Mauwde hij vrolijk met een speelse buiging. "Waneer was de laatste keer dat je echt op avontuur was Little?" Hij keek haar aan, en bleef maar glimlachen. Dit zou geweldig zijn!

Een blije, een misschien ook wel een beetje triomfantelijke, lach verscheen toen de poes stopte met het zenuwachtige heen en weer gewip. "Een tijdje.." Tall sprong weer helemaal omhoog. "Dat dacht ik al!" Riep hij vrolijk uit, en wilde zich al omdraaien. Hij liep op het moment over van energie. Niets wat hem zou kunnen stoppen. "Goed, ik ga alleen mee als je me écht beloofd dat er niets gebeuren zal!" Oke dat dan misschien. Zijn glimlach was nu veel serieuzer, en zijn ogen stonden oprecht. Misschien vond ze het wel eng. "Ik zweer het bij Starclan," Mauwde hij, "Ik zou je nooit iets kunnen laten overkomen," Hij zweeg even, keek naar de grond, en draaide zich toen resoluut om. "Het avontuur lacht ons toe!"