Same looks, but that's it | Runningvole

Ze sliep. Ze sliep alleen. Silvernight was niet echt de liefste queen die je je kon voorstellen. Ze deed niet wat andere queens zouden doen. Ze voedde hen, maar daar bleef het bij. Ze waste hen niet, ze gaf hen geen aandacht. De kits werden alleen wakker en moesten het zelf uitzoeken. No problemo, vond Echo. Ze hield niet van bemoeials. Ze kon het zelf allemaal wel. Haar diepe ademhaling stopte. Ze werd wakker en begon iets sneller te ademen, want dat gebeurt gewoon als je wakker wordt. Ze keek rond. Een zwart-witte queen zat een eindje verderop. Oh Starclan. Shrewstar had zo'n pels, en de kitten had gedacht dat haar eigen vachtje een teken was dat ze leider zou worden. Maar deze queen nam haar plek misschien eerder in. Ze snoof. Mooi niet. "Hallo?" begon ze.

Elke dag werd ze vermoeider wakker, elke dag begon het nieuws van Acefray zich een beetje dieper in haar kop te nestelen. Kittens opvoeden zonder vader, helemaal alleen. Haar broer was te druk bezig met die Littlestream dus die zou zich hoogstens een keer per moon laten zien. Met een trieste zucht liet ze haar kop op haar poten vallen en keek wat treurig voor zich uit. Eens was ze een knappe warrior geweest, maar nu ze de motivatie niet meer had om haar vacht goed te verzorgen leek ze meer op een warrige kat. "Hallo?" Ze keek op bij het naderen van een jongen zwart witte kitten. "Hallo, kleintje." Antwoordde ze met een gepoogde glimlach, met een zuivere stem die werd vertroebeld door eenzaamheid.

De queen keek op. Ze had even zoals Echo een warrige pels, en even zo blauwe ogen. Oh Starclan, deze poes leek echt op haar. "Hallo, kleintje," Er kon wel een klein glimlachje vanaf, maar niet echt. Maar ja, dat zag de jonge kit ook niet in. Zij lette alleen op dat laatste woordje. Ze richtte haar lichaam op. "Benniet klein," verdedigde ze zichzelf. De gevlekte kitten wiebelde even heen en weer en keek langs de veel oudere kattin. "Ik lijk op jou." stelde ze vast. Het was nou eenmaal zo.

"Benniet klein," Oh.. Schuldig wierp ze een blik op de jonge kitten en nam wat haperig een hap lucht. "Ik lijk op jou." Haar tweegekleurde oortjes kwamen wat overeind, maar haar ogen bleven wat bedroefd naar de kitten kijken. "Oh." Hoe moest ze dit nou opvangen? "Wie zijn je ouders dan?"