∆Cold silence∆ (Open)

Onderwerp: ∆Cold silence∆ (Open) do 8 jan 2015 - 12:54

De wind was ijskoud, een gure harde wind blies het bovenste laagje sneeuw omhoog, waardoor er een soort van kleine duinen ontstonden van sneeuw. De grote zwarte kater zat al een tijdje op dezelfde plek, waardoor de wind ook hem gebruikte als object om sneeuw tegen op te hopen. De kleine ijskristallen bleven in zijn vacht hangen, waardoor hij witte puntjes in zijn gitzwarte vacht kreeg. Zijn vacht was dik opgezet om warm te blijven, al bevroor hij alsnog. Het was niet zo verstandig om een lange tijd stil te blijven zitten op dezelfde plek, wanneer er sneeuw lag. Zijn groengele ogen hadden een harde en sadistische gloed, een gloed die er niet meer vanaf gegaan was sinds de ruzie met Moonwhite. Zijn oren lagen plat in zijn nek gedraaid en door zijn gespierde lijf, was alles samen een beangstigde aanblik. Hij sidderde even zacht toen een nieuwe windvlaag zijn lichaam teisterde. Hij leek hem totaal niet te interesseren dat als hij nog langer zo bleef zitten, hij waarschijnlijk doodvroor. Toch stond hij op, zijn spieren stram van de kou. Hij moest ook een tijdje lopen voordat het er weer normaal uitzag en niet alsof er net een monster over hem heen gereden was. Het duurde echter niet lang voordat hij opnieuw ging zitten. Hij dacht aan niets, zijn verstand was op nul gezet. Alleen wanneer hij kon vechten leek er weer wat leven in hem te komen. Hij staarde strak voor zich uit, terwijl de wind weer dankbaar gebruik maakte van zijn aanwezigheid.

[Open]

Lítill had het kamp verlaten zonder ook maar iets te zeggen tegen een andere kat. Miles? Die zou het vast wel weten. Hij zou weten dat hij veilig zou zijn, want hij was immers de leader, niet waar? Lítill keek een beetje verveeld, het was koud en hij had niets te doen. Het liefste wou hij clankatten pesten, maar hij wou bet anoniem blijven. Hij wou eerst een goede elite opbouwen. Die clankatten dachten de laatste tijd dat ze zomaar konden joinen. Zo van; Oh ik verveel me in de Clan, laat ik maar naar BloodClan gaan! Domme katten. Mokkend liep hij verder en voor hij het door had liep hij tegen een kat aan. Was hij zo diep in gedachten verzonken. "Verdomme," siste hij, meer tegen zichzelf dan tegen de zwarte kat voor hem. Door de halsband wist hij dat het een member was, Claw als hij het goed had. Maar verontschuldigen? Dat deed hij niet. Daar deed hij niet aan. Dat was voor de zwakken. En daarbij, ze zouden nooit iets tegen de leader doen, toch?

Normal OS:

Hij gromde diep vanuit zijn keel toen er opeens iemand tegen hem opknalde. Hij moest zijn poten iets uit mekaar zetten om te kunnen blijven zitten. Hij wilde net van zich afsnauwen toen hij de geur van zijn leider herkende. Het gesis van zijn leider en het woord verdomme was dan ook niet te missen. Zijn houding veranderde niet terwijl hij hem strak aanstaarde. “Kun je niet een beetje uitkijken?” Siste hij toen terug. Het interesseerde hem niet dat het Lítill was die hij afsnauwde, hij was niet belangrijker voor hem dan al die andere katten. De enige die belangrijk geweest waren voor hem kon hij niet meer zien. Dat had hem nog verbitterder gemaakt dan dat hij al geweest was. Daarnaast mocht hij dan wel de leider van de elite zijn, het gaf hem niet het recht om tegen hem op te knallen en dan alleen maar te gaan schelden. Dat hij hetzelfde gedaan zou hebben liet hij maar even achterwegen, voor het gemak.

“Kun je niet een beetje uitkijken?” siste de zwarte kater terug, zoals eigenlijk wel verwacht van een Elite member. "Nee dat kan ik niet." gromde hij naar de zwarte kater. "Jij stond in mijn weg," vervolgde hij oppervlakkig. "Verwacht je nu dat ik sorry zeg?" vervolgde hij met vernauwde ogen. Kon hij er wat aan doen dat hij allemaal dingen moest regelen voor de elite. Al die nieuwe clankatten die opeens in een stroom naar de BloodClan kwamen, daar zat gewoon een luchtje aan. Straks zouden ze opeens verraden worden door die katten als ze in een gevecht kwamen met hun oude Clan. De enige die hij daarvoor vertrouwde was Lostvoice. Die had haarzelf allang bewezen. Haar dochter halfblind gemaakt en voor hem haar oude partner vermoordden. Nee, die zou geen problemen hebben als ze tegen RiverClan zouden moeten vechten. Hij had haar daar immers van gered, dus dat zou ze altijd blijven herinneren. Ze was dan ook tot hem gegroeid tot een vriendin, al liet hij dat niet al te veel merken.

Normal OS:

Hij keek Lítill sarcastisch aan. “Ooh, ik stond in de weg?” snoof hij. Lítill irriteerde hem mateloos door de manier waarop hij tegen hem sprak. Het boeide hem toch helemaal niets of hij sorry zei of niet, maar hij moest hem niet gaan behandelen als kraaienvoer. “Misschien heb jij gewoon jouw ogen in je achterkop zitten.” Siste hij terwijl hij een keer geïrriteerd met zijn staart zwiepte. “Ik verwacht helemaal niets van je, alleen dat je uit je doppen kijkt.” Hij staarde zijn leider nog steeds aan, met licht sarcasme in zijn groengele ogen.