| | Sometimes it feels unfair... | |
| 44 Actief
| |
| Onderwerp: Sometimes it feels unfair... vr 9 jan 2015 - 12:44 | |
| Waarom deed het altijd zo’n pijn, waarom deed haar lijfje altijd pijn? Ze had er mee leren leven, want het was altijd al zo, maar fijn was het niet. Ze vond het gewoon niet eerlijk. Haar moeder zei dat het vanzelf wel beter zou worden en haar mama had altijd gelijk, dus het zou wel goed komen. Toch was het vervelend, want veel inspanning deed haar simpelweg pijn. Toch bleef ze stiekem wegglippen en haar omgeving verkennen, omdat ze veel te nieuwsgierig was. Haar vacht was te dun voor een kittenvacht, waardoor ze het altijd koud had. Toch stapte ze dapper door het dunne laagje sneeuw. Haar voetkussentjes bevroren en haar lijf trillend van de kou. Haar moeder zei dat ze ziek zou worden als ze zo door ging, maar dat feit negeerde ze, omdat dat haar beter uitkwam. Ze liep in de richting waar de twolegs woonde, al had ze daar zelf geen weet van. Ze was nog niet zo vaak buiten geweest, dus ze had geen flauw idee waar wat lag. Dus stond ze dan ook verbaast stil toen het bos opeens ophield en er iets raars voor terug kwam. Wat was dit? Het leek nergens naar, was dit wel echt? Grote blokken die vreemd roken, vermengt met de geuren van de twolegs, maar toen herinnerde ze zich weer iets. Had zij ook niet een tijdje in zo’n raar blok gewoond, mama noemde het een twolegnest. Ze was nog heel klein geweest, dus eigenlijk wist ze er niet meer zo veel van. Nog steeds bleef ze iets wat ontdaan staan kijken.
[First Marijn]
|
|
| | | 190 Actief
| |
| | | | 44 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Sometimes it feels unfair... vr 9 jan 2015 - 15:40 | |
| Natuurlijk viel ze om. Ze stond nog niet zo stevig op haar pootjes en daarnaast had ze het helemaal niet zien aankomen. Ze had niet op haar naaste omgeving gelet en alleen maar voor haar uit gestaard, naar de twolegnesten. Het kwam dus als een complete verrassing dat de poes tegen haar aan knalde. Ze maakte een geschrokken geluidje toen ze in de sneeuw terecht kwam. Meteen drong de kou nog dieper haar huid in, waardoor ze rillend bleef liggen. Haar reebruine ogen groot van de schrik. Ze tilde haar kopje wat op en keek recht in het gezicht van de oudere poes. “Wie zijn jij?” Haar stem klonk zacht en wantrouwig, maar omdat ze nog een echte kittenstem had klonk het alsnog wat schel. Ze krabbelde overeind en probeerde de sneeuw uit haar vacht te schudden, maar het was al gesmolten, waardoor ze alleen nog maar meer op haar pootjes stond te trillen. Ze staarde wat angstig naar de andere kat, was ze wel te vertrouwen? |
|
| | | 190 Actief
| |
| | | | 44 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Sometimes it feels unfair... zo 11 jan 2015 - 20:08 | |
| Er ontstond een klein glimlachje rond haar lippen toen de andere poes haar naam zei. “Marijn jij zijn, ik Hinde zijn.” Stelde ze zichzelf voor. “Hallo jij.” Ze ontspande iets meer, want het leek er niet op dat de rogue poes haar iets aan wilde doen. “Jij hier zijn waarom?” Vroeg ze toen nieuwsgierig terwijl ze ging zitten. |
|
| | | 190 Actief
| |
| | | | 44 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Sometimes it feels unfair... wo 14 jan 2015 - 13:16 | |
| “Jij leuk vindt twolegs?” Vroeg ze terwijl ze haar kopje ietsje schuin hield. “Twolegs mama helpt hebt ik geboren.” Ze veegde met haar staart over de grond en bleef Marijn onderzoekend aankijken. “Ik twolegs raar vindt.” De blik in haar reebruine ogen werd geen enkele keer van de andere poes afgewend. |
|
| | | 190 Actief
| |
| | | | 44 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Sometimes it feels unfair... vr 16 jan 2015 - 19:46 | |
| “Jij twolegnest woont?” Ze hield haar kopje nog steeds ietsje schuin. “Ikke even twolegnest woont. Toen mama mij meeneemt naar papa nest en tante nest.” Vervolgde ze toen. “Twolegs mij helpt, ik deze wereld komen.” Daarom vond ze ze wel aardig, maar dan nog waren ze wel raar. “Ja kleur anders.” Stemde ze enthousiast met Marijn in. “Kleur anders altijd. Kleur gek.” Ze liep een rondje om Marijn heen, maar ging toen weer naast haar zitten. “Kat kleur één hebt.” Knikte ze daarna. |
|
| | | 190 Actief
| |
| | | | 44 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Sometimes it feels unfair... ma 19 jan 2015 - 19:09 | |
| “Ikke ook niet, ikke nu papa en mama woont. Nest in bos.” Vertelde ze vrolijk. “Twolegs aardig en twolegs gek. Monsters eng, monsters lawaai inderdaad.” Ze had er niet veel van mee gekregen toen ze vervoerd was in de monsters van de twolegs, maar ze had wel enkele dingen meegekregen. Zoals het lawaai en de stank, dat was ook niet te missen. “Bij wie jij nu woont?” Vroeg ze terwijl ze Marijn nieuwsgierig opnam. |
|
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |