Insane

"U sure?" siste hij zachtjes, met zijn nagels op de keel van de zwarte kater gelegd. Zijn blauwe ogen staarden doordringend in de amberkleurige ogen van deze kater tot deze wegkeek en een jammerend geluid maakte. De sterke, bloederige geur van BloodClan hing rondom de kater, al was de kans dat hij deze geur bij zich droeg door het grote aantal bloedverlies ook groot. Delaney siste nog een keer en kwam wat dichterbij het gezicht van de kater. "Delaney," sprak hij toen met een kleine grijns. "Onthou deze naam," sprak hij daarna, waarna hij zijn nagels uit de kater haalde, welke met grote ogen naar Delaney keek. "Doe ermee wat je wilt, zeg het tegen je Eliteleader als je wilt," sprak hij daarna, waarna hij zich omdraaide. De duistere grijns op het gelaat van de kater was nog altijd niet verdwenen. Katers en Delaney kwam nooit zo goed. Dan kwam het sadistischere deel van hem naar boven. Hij was welk een schatje verder. (♥)
De laatste keer dat hij iemand op die manier bedreigd had was bij zijn vader toen. Hij had een probleempje veroorzaakt en Delaney was hier niet zo blij mee geweest. Maar zijn vader was er niet levend mee weggekomen en het lijk van de grote kater was afgeleverd bij zijn moeder, welke vanaf dat moment afschuw voelde voor de bruine kater. En die was later ook nog eens uit deze hel genaamd leven geholpen door de bruine kater. Maar hij was een schatje hoor. Eventjes keek hij op toen hij het sneeuw hoorde kraken. Een sterke geur was hier ruikbaar. Eventjes fronste hij, waarna hij geïnteresseerd met zijn oortjes trilde. Hij kende een of ander verhaal over katten in een clan. Op zich nog geen vreemd idee. Samen stond je sterker. Hijzelf zat ooit in de BloodClan, hij was hier geboren, maar hier was hij ook op jonge leeftijd uitgestapt. Een lange tijd werd hij hierdoor gejaagd door zijn vader, maar deze was te zwak geweest om hem iets ernstigs aan te doen. De kater grijnsde eventjes inwendig. Een harde kater was hij zeker wel geweest. Delaney wist dan ook goed waar hij zijn gekte vandaan had. Hij slikte eventjes en staarde naar het witte sneeuw, toen hij opnieuw een geluid hoorde. De geur van een poes drong zijn neus binnen. Hij grijnsde, maar dit keer vormde zich een charmante uitdrukking op zijn gelaat. Misschien werd dit interessant.

+ Stormchaser

Toen de tabby poes in zijn zichtveld kwam, keek hij als eerst onderzoekend naar haar, waarna hij haar qua uiterlijk goedkeurde. Hij wilde gewoon niet met een of andere lelijke trol praten, dat was toch logisch voor zo een knappe kater als hem (met zo veel ego). Ze begroette hem op een emotieloze toon. Hij glimlachte charmerend, waarna hij eventjes zijn lange staart rondom zich vouwde en hij ging zitten. Hij keek haar geïnteresseerd aan. "Hey there." Zijn ruwe stem rolde soepel uit zijn keel. Zijn ijsblauwe ogen verborgen een onbekende uitdrukking, een die niet samen ging met de charmante grijns op zijn lippen. Maar al vaak zat had hij gehoord dat hij een onbekende uitdrukking in zijn ogen had. En een echt antwoord had hij hier niet op. Allemaal veel te ingewikkeld. Hij was in lastige dingen gewoon echt een lazy ass. Hij grijnsde. Hij was sowieso wel een beetje een ass. "Always talking in that uncaring tone? It doesn't sound sweet, it doesn't suit your looks," grijnsde hij toen naar de poes. Hij keek haar met een schuine blik aan, terwijl zijn ruwe tong over zijn uitgestoken nagels raspten, het laatste beetje bloed weg halend. Het stond niet zo netjes voor een gentleman als hem.