I wish it didn't hurt at all (Hawkscream)

_{Het enige wat hij de hele reis terug naar het kamp kon ruiken was vis. Niet dat het vervelend was, maar omdat zijn zicht ook al wat werd belemmerd door het zilveren lijf, werd hij niet altijd gewaarschuwd als er plots iemand voor hem opdook. Heel even was hij uit het kamp geglipt om in zijn eentje te gaan jagen en het had zijn kop weer leeg gemaakt. Met de grote vis tussen zijn kaken geklemd kwam hij het kamp binnen en wilde het net op de stapel gooien, toen hij in zijn ooghoeken een wat gefrusteerde houding zag. Een klein fronsje verscheen op zijn knappe gelaat en hij draaide zich om en trippelde naar de wat jongere poes toe. De vis liet hij met een zacht plofje op de grond vallen en met vrolijke ambere ogen keek hij naar de warrior, die hij herkende als Waterdrop. "Zo'n gezicht moet niet te veel fronzen, daar krijgt het alleen rimpels van." Glimlachte hij en schoof de vis wat naar haar toe. "We kunnen hem delen? Anders voel ik me zo dik." Ging hij kinderlijk verder.}

_{De warrior naast hem sloeg zijn offer gelukkig niet af, anders zou hij voor haar ogen dan wel even bekend staan als 'die dikke kater'. Ja, nee, dat dus even liever niet. ''Wat is je tactiek om zo vrolijk te blijven?'' Hierom moest de tabby even lachen. De laatste paar moons was hij wel vrolijk geweest ja, maar vroeger was dit zeker niet alles geweest. "Ik weet het niet." Bekende hij eerlijk en richtte zijn ambere blik op de hemel. "Ik denk dat ik heel gelukkig ben nu, met een lieve partner, een prachtige dochter. Starclan lijkt me wel gezind te hebben. Maar ik neem er ook genoegen mee." Hij keek zijn gesprekspartner weer aan. "Ik denk dat dat ook een oorzaak is voor ongeluk, dat men altijd meer geluk wil."}

_{Zelf had hij de laatste tijden ook veel gebruikt gemaakt van die woorden. Het was een waarheid en ook eentje die je alleen maar beter kon laten worden. ''Je hebt wel gelijk. Zolang we tevreden zijn met wat we hebben, kan het hopelijk alleen maar beter woorden.'' De tabby glimlachte zacht toen hij hoorde dat de poes er al wat vrolijker van leek te worden. Nou nu waren er twee gelukkige gezichtjes in de clan! ''Bedankt voor je wijze woorden. Ik denk dat ik maar eens ga jagen, doe ik ook weer wat goeds voor een ander zal maar zeggen. Daarnaast hebben we de prooi hard nodig.'' Hij kantelde zijn kopje wat. "Ik wil je wel vergezellen, als je dat wilt?" Stelde hij rustig voor, terwijl hij zijn honger deels stilde door een hap te nemen van de gevangen vis.}