We all die in the end <Claw>

De rosse kater liep over de tweebeen plaats. Het was lang geleden dat hij hier was geweest. Sindsdien had hij allerlei dingen die hij moest doen voor de clan. Samen met de dood van Silverleaf hadden die veel tijd opgeëist. Dat deden ze nu nog steeds maar hij was gevlucht. Hij was dan ook niet voorbereid op wat ging komen. Hij dwaalde over de straten terwijl stank zijn neus vulde. Hier in de buurt zat ook de Bloodclan. Hij moest oppassen voor gevaar maar vertrouwde op zichzelf om het aan te kunnen. Hij had ooit twee vossen vermoord en was een deel geweest van Darkfire's plan. Niks bereidde hem dan ook voor op de zwarte kater in de buurt. En zeker niks bereidde hem op een zekere dood.

-Claw - Firelion's dood-

"The fire of the lions is shining bright upon me"

Hij was echt in een pesthumeur. Met zijn oren plat in zijn nek ijsbeerde hij langs de rand van het twolegparkje. Het duurde hem allemaal veel te lang, de ruzie met Moonwhite en zijn kittens die onvindbaar waren. Het was allemaal te veel en het maakte hem rusteloos. Langzamerhand begon hij na te denken over zijn doel op de wereld en of die er eigenlijk wel was. Misschien was het verwekken van zijn kittens zijn enige taak geweest. Hij stopte met ijsberen toen de geur van een thunderclan kater zijn zintuigen prikkelde. Als hij ergens een hekel aan had dan waren het katten van de thunderclan, Meteen stak de woede de kop op en sjouwde hij in de richting van de geur. Het ging hem nou niet gebeuren dat een thunderclan kater rustig langs hem liep. Er kwam een zacht gerommel uit zijn keel terwijl de kater in zijn blikveld verscheen. “En wat dacht jij hier te doen.” Siste hij terwijl hij zijn nagels uitsloeg. Hij wachtte het antwoord van de thunderclan kat niet eens af, maar stormde op hem af. Zijn bedoeling was om zijn nagels in de schouder van de kater te boren.