Ceremony 22-02

Vervuld met pijn hoef Brightspots zich uit haar nest. Goed wandelen kon ze niet, dus werd ze geholpen door een ander om uit haar nest te komen, en voorzichtig hinkend naar de opening van de medicine cat den. Daar ging ze zitten, maar dat deed ook pijn, omdat ze dan op het stukje poot wat ze nog had moest leunen. "Dankjewel," murmelde ze tegen haar clan genoot. Gevuld met pijn luisterde ze naar de roep van Silverstar wie een ceremonie hield. Haar kittens zouden apprentices worden. Met pijn had ze de laatste halve moon niet mer ze door kunnen brengen in de nursery. Dat deed echt pijn. Firekit werd Firepaw, Winterkit werd Winterpaw en Littlekit werd Littlepaw. Alledrie kregen ze goede warriors als mentor. Mistkit ontbrak echter uit het opgenoemde lijstje kittens. Er kwamen nieuwe warriors en toen werd zij benoemd. "Brightspots zal in verband met haar wond een definitieve queen worden..."[/b] definitieve queen. Het gaf een gemixt gevoel. Maar het was niet het ergste. Ze zou de clan nog kunnen dienen. "Jayfeather heeft mij laten weten dat hij een goede kandidaat heeft gevonden om te onderwijzen." Geïnteresseerd gingen haar oren overeind staan, waardoor ze voor een moment minder pijn voelde. "Mistkit, vanaf nu draag jij de naam Mistpaw en zul je als medicine cat apprentice in de leer gaan bij Jayfeather. Veel succes, je zult het vast goed doen." Wauw! Haar kitten werd medicine cat apprentice! Ze juichte niet luidop mee, dat zou pijn doen. Maar pure trots straalde van haar af.

Mistkit was super zenuwachtig. Ze wist niet goed wat haar te wachten stond. Ze had aangegeven wat ze graag wou doen om haar clan te dienen bij Jayfeather, maar ze wist niet zeker of hij het wel zou overleggen met Silverstar. Ook was Brightspots gewond geraakt, iets waar ze niet aan had kunnen doen, maar toen wenste ze dat ze haar had kunnen helpen toen ze het kamp binnenkwam. Het deed pijn om haar moeder zo te zien lijden en het was niet echt iets wat ze graag zag. Elk moment kon ze apprentice worden. Mistkit zorgde er voor dat ze er tip en top uitzag zodat ze zichzelf kon vertonen. Ze was erg druk met haar uiterlijk, maar dat was niet het enige. Ze keek naar de andere kits, haar denmates. Toen hoorde ze de stem van Silverstar over het kamp heen galmen. Haar ogen werden groot en ze snelde met de rest van de katten naar hem toe. "Het is weer tijd voor een ceremonie," woorden die ze al zo lang had willen horen. Ze trilde zachtjes van de spanning.

Silverstar begon met het opnoemen van namen. Ze joelde die van iedereen mee. Maar toen kwam het. "Jayfeather heeft mij laten weten dat hij een goede kandidaat heeft gevonden om te onderwijzen." Zou het dan toch echt? Silverstar zijn blik gleed op haar. Ja echt! Het was echt! "Mistkit, vanaf nu draag jij de naam Mistpaw en zul je als medicine cat apprentice in de leer gaan bij Jayfeather. Veel succes, je zult het vast goed doen." Haar oogjes werden groot en ze knikte terug naar hem. "Hierbij is deze Clanmeeting geëindigd," Ze bleef eventjes zitten, liet alles inzinken. Was dit echt gebeurd? Ja alles was echt! Ze stond op, rende naar Jayfeather toe en begroette hem. Daarna schoof haar blik naar haar moeder. Oh ja! "Mam ik mag een medicine cat worden!" joelde ze vrolijk toen ze naar Brightspots toe liep. "Ik mag de clan helpen en sterk maken!" haar blauwe ogen waren groot van plezier en ze stond bijna te springen van de adrenaline die door haar heen ging.

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!" Ik had nog niets geleerd en was het zat. Constant niets doen wakkerde De Schaduw alleen maar aan. Zo had ik hem genoemd, al bestond hij voornamelijk uit vuur. Hij was tegen mij beginnen praten. En ja, ik was bang voor hem, maar zijn stem zo rustig, vriendelijk en kalm deed mijn angst wegsijpelen. "Het is weer tijd voor een ceremonie," riep Silverstar. Ik schuifelde naar de andere apprentices wachtend op een nieuwe mentor. Dezelfde woorden gingen rond in mijn kop, alleen met andere namen. Een heleboel kittens en Fireki-paw die bij het lijstje werd gezet. En op haar lijstje stonden maar 3 katten.

1. Dazzlepaw
2. Glowstick
3. Firepaw

Op mijn lijst staan betekende niet veel goeds. Ik kon de lijst nog aanvullen met Silverstar, Snowdrop en al die shizzle... maar ik hield het bij degene die ik echt haatte. Wilde vermorzelen onder mijn zilvergestreepte poten en lange klauwen. En dan eindelijk werd mijn naam genoemd. Ik stapte naar voren iedereen omver duwend die die in de weg stond. Er was niets meer over van die schattige kitten. Mijn groene blik stond giftig en ik raakte met enige afschuw de neus van mijn mentor aan. Rowanflight. Er werden nog een paar namen gezegd en dan kwam het andere. "Jayfeather heeft mij laten weten dat hij een goede kandidaat heeft gevonden om te onderwijzen." Ik keek onverschillig naar een enthousiaste kitten. Yeey (*kuch*), ik werd goed in raadspelletje. "Mistkit, vanaf nu draag jij de naam Mistpaw en zul je als medicine cat apprentice in de leer gaan bij Jayfeather. Veel succes, je zult het vast goed doen." Zo. Ook weer juist. Hopelijk deed ze het goed, maar ik ging haar echt niet succes wensen. "Hierbij is deze Clanmeeting geëindigd," Finally. Ik stond op. Nee, ik was niet lui, maar ik had al zo'n anderhalve moon niets gedaan. Dus stapte ik met grote stappen die sierlijk waren, en toch beangstigend op Rowan af. "Ik hoop dat je me wel traint.", siste ik terwijl ik me afwendde. "Morgen vroeg ben ik bij de campingang." Ik draaide me om en ging de campingang uit. Ook weer geregeld.

Voorgoed zorgen voor andere katten, voornamelijk kittens. Maar Queens die even niets te doen hadden hielpen vaak ook een klein handje in de medicine cat den. Het was vanzelfsprekend dat Brightspots daar nog wel even zou blijven liggen, ook omdat haar wond voortdurend open bleef gaan. Dat al bij elke beweging die ze maakte. Het spinrag moest nog regelmatig vervangen worden. En niet alleen dat. Het deed ook nog steeds zoveel pijn, plus dat ze 's avonds nog wel eens in paniek wakker kon worden. Dan kreeg ze weer kruiden tegen haar paniek aanval zodat ze weer rustig werd. Stress en paniek hielp niet echt bij het genezingsproces.
Haar ogen gleden naar nu Firepaw. Ze stond daar trots terwijl haar naam geroepen werd. Firepaw was de jongste van haar nestje, maar wel de wildste. Vervolgens ging haar blik naar Mistpaw, die vrijwel meteen op haar afkwam. Brightspots kon zichzelf niet verplaatsen, of durfde dit niet. "Mam ik mag een medicine cat worden!" Klonk de enthousiaste stem van Mistpaw. "Ik mag de clan helpen en sterk maken!" Vervolgde Mistpaw. Trots strekte Brightspots haar nek uit om haar een zachte lik over haar wang te geven. "Ik ben trots op je, Mistpaw," murmelde Brightspots trots. Er klonk pijn in haar stem, ze voelde ook pijn. Het maakte haar misselijk. Tevens voelde ze zich nogal koortsig.

Maplekit strompelde haar nestje uit. Ze gaapte en knipperde met haar ogen. Dit keer had ze geen nachtmerries gehad. Starclan zij dank. Die nachtmerries waren alles behalve leuk. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!" Maplekit spitste verbaasd haar oren. Wat ging er nou weer gebeuren? "Het is weer tijd voor een ceremonie," dat was de stem van Silverstar. Wát? was dit een ceremonie waarin kittens apprentices werden, apprentices warriors en andere katten ook weer een andere rang kregen? Met grote ogen, maar zich zo onzichtbaar makend als mogelijk voor de rest, glipte de calico kitten de nursery uit. Ze strompelde naar de rand van de menigte katten en luisterde naar wat er gebeurde. Firekit, één van de kittens waar ze het goed mee vinden kon, waarbij ze niet verlegen was stond bij de kittens die apprentices werden. "Nu gaat ze weg..." fluisterde ze zachtjes tegen zichzelf. Gevoel van eenzaamheid vulde haar. Haar siblings waren niet zo lief, behalve Runningkit dan. Maar daarmee hield het op. En ja hoor, iedereen begon de nieuwe namen te roepen. Maplekit zelf deed enkel niet mee.

Bij de oproep van Silverstar nam de kitten met gemengde gevoelens haar plekje tussen de andere katten. Ze zou vandaag apprentice worden, maar door wat er niet al te lang geleden met haar moeder was gebeurd had ze er toch wel een beetje een dubbel gevoel bij. Ze was blij met het feit dat ze eindelijk een apprentice werd, maar toch was er een ander gevoel bij wat ze op dit moment zo goed mogelijk weg probeerde te drukken, gezien het eindelijk de speciale dag was dat ze een apprentice zou worden. Ze luisterde naar de woorden van Silverstar en toen ze haar naam hoorde stapte ze naar voren toe. Het viel haar alleen wel op dat de naam van haar zusje Mistkit niet genoemd werd, wat misschien wel een beetje raar was, aangezien ze ook een apprentice zou moeten worden. Ook al zou er misschien wat anders aan de hand zijn. Ze hoefde gelukkig niet al te lang meer te wachten voor ze naar voren werd geroepen en haar apprenticenaam in ontvangst nam. Winterpaw, daar zou ze nog wel even aan moeten wennen, maar dat zou hopelijk snel genoeg gebeuren. Haar mentor was Battlesong en wachtte ze af tot de warrior naar haar toekwam. Ze stak haar neusje omhoog om die van haar mentor aan te raken en ging daarna terug naar haar plaats. Daar luisterde ze naar de rest van de ceremonie en ze werd daardoor nog even verrast. Mistkit die eerder nog niet genoemd was, was benoemd tot medicine cat apprentice. Na de ceremonie keek ze om zich heen waar Battlesong was. Ze zou namelijk als eerste naar haar nieuwe mentor toegaan en dan zou ze daarna wel naar haar zusjes toegaan om hun te feliciteren.

Na de oproep van Silverstar verzamelde alle katten zich voor de ceremonie. Opgewonden sprintte de kleine tabby achter de menigte aan en zocht een mooi plekje uit tussen de andere ThunderClan katten. Nerveus wachtte ze af toen de grijs-gestreepte kater namen begon op te noemen. Haar hart maakte een sprongetje toen ze haar naam hoorde. Haar mentor zou Starlingdash worden! Eindelijk had ze een mentor! Het liefst zou ze meteen naar de grijze poes toe trappelen om zichzelf voor te stellen, maar toch wist ze het geduld op te brengen om nog even te wachten op de rest van de katten die een mentor toegewezen kregen.
Nadat iedereen was opgenoemd en de mededeling over de nieuwe medicine cat apprentice afgelopen was, rende Fawn meteen richting haar nieuwe mentor. Eerst zou ze haar mentor begroeten, daarna Mistpaw feliciteren en daarna natuurlijk naar haar zusje gaan om te vragen wat zij vond van haar nieuwe mentor.

Zodra Silverstar omriep dat er een ceremonie zou zijn haastte de witte kattin zich naar de andere katten. Aandachtig luisterde Icykit naar wat de Leader had te zeggen. Zodra ze haar eigen naam hoorde keek ze enthousiast toe. Shivertought was dus haar mentor, en ook haar zusje Fawnkit was nu Fawnpaw. Vrijwel meteen wilde de kattin opzoek gaan na haar mentor, echter wachtte ze braaf af tot de ceremonie was afgelopen. Hierna rende ze eerst naar haar zusje. "Gefeliciteerd met je nieuwe rang en naam Fawny," feliciteerde ze haar zusje. Hierna ging ze meteen opzoek naar haar nieuwe mentor. Icypaw kon niet wachten tot ze dingen leerde en de clan kon gaan dienen. Nu alleen nog haar mentor vinden. Het duurde even voor haar blauwe ogen de tortie kattin zag. Meteen trippelde ze naar de warrior. "Aangenaam ik ben Icypaw, uw apprentice."

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!" Nog wat grimmig door de laatste keer, toen haar zusje en broertje wel een mentor waren geworden en zij niet, keek ze op en richtte een redelijk felle blik op Silverstar. Hmm, wat zou die dit keer te zeggen hebben? Het begon met het geneuzel over de kittens die nu klaar waren om apprentice te worden, maar toen.. toen was het echt zo! Haar groene ogen werden groot bij het horen van haar naam en hoopvol keek ze op naar een kitten die haar toegewezen was. Misschien was Silverstar nog niet zo hopeloos.
Na de ceremonie stapte ze op haar apprentice af, die bij een witte apprentice stond. "Fawnpaw?" Antwoordde ze ferm, ja een makkelijk mentor zou ze niet worden! "Morgen vroeg wil ik je voor de ingang van het kamp zien, begrepen?"

De kitten keek op terwijl toen haar moeder haar aantikte en keek om zich heen. Kittens rende naar buiten net als dat er queens rustig mauwend achter ze aan stapte. Wat gebeurde er. Ze sprong automatisch op toen haar zusjes ook gingen en sprong uit het nest weg. Haar nog altijd kleine lichaam drong zich met gemak tussen de lichamen door en ging tussen de  andere kittens zitten, tussen haar zusjes voor ze haar moeder zocht met haar ogen. Maar Silverstar had haar aandacht nog voor ze haar moeder gevonden had. Haar naam werd Littlepaw, ze was een apprenitce, niet te geloven. Silverfrost was haar nieuwe mentor. Zoekend keek ze om zich heen voor ze zich realiseerde dat ze echt helemaal geen idee had wie dat was. Ze merkte dat er van haar zusjes niet opgenoemd was.  Verbaast keek  ze naar Mist, waarom werd ze niet genoemd. Littlepaw keek op naar Silverstar toen hij gewoon door ging met de apprentices en warriors. Maar de ceremonie stopte niet waar hij normaal stapte. Mist werd genoemd, beter dan dat, ze werd de medicine cat aprentice. Blij keekk Little naar haar zusje en sprong op. 'Gefeliciteerd Mistpaw' riep ze blij en sprong tegen haar zusje op. Ze keek om zich heen. Iedereen zocht hun mentoren, hun mentoren, hun ouders. Ergens durfde ze niet naar haar mentor of haar moeder te zoeken. Wat als haar mentor zou weigeren haar te trainen omdat ze zo klein was. En haar moeder dan, nu een van haar kittens medicine cat zou worden, waarom zou ze dan nog omkijken naar de kleine mier, Littlepaw. Ze wou eigenlijk gewoon naar Dazzlepaw, hij was volgens haar de enige die echt enthousiast zou reageren, maar ook hem zag ze nergens. Dus besloot ze maar terug te kruipen naar de schaduwen naast de Nursery, haar normale plekje, terwijl ze zich tegen de wand aan worstelde en probeerde te slapen.