Don't go outside, Skykit!

Het was weer een mooie ochtend toen Skykit wakker werd en naar buiten keek. Ze zuchtte even. Ze had pasgeleden een bezoek aan Lightheart gebracht. Het was fijn om te zien dat de poes langzaam maar zeker weer beter werd. Skykit richtte haar aandacht op een kat, die niet ver van haar afzat en haar bekeek. Haar adem leek te stokken in haar keel. Het was dezelfde kat als die ze in de kraamkamer had gezien toen ze met Dapplekit aan het spelen was. Wie was hij? En waarom keek hij zo naar haar? Hij keek naar haar alsof hij haar heel erg mooi vond, leek het wel. Of was dat haar fantasie? Verlegen gingen haar oortjes aan weerszijden opzij en begon ze met haar pootje een beetje over de grond te schrapen. Ze keek weer op, recht in de ogen van de kater. Het bezorgde haar de rillingen en ook een beetje een zenuwachtig gevoel. Ze keek weer naar beneden en toen ze weer opkeek, was hij verdwenen. Skykit liet haar kopje rondgaan om ergens zijn gespierde lijf te zien verdwijnen, maar hij was weg. Gewoon, weg. Was het een fantasie? Maar Dapplekit had de kater toch ook gezien? Skykit begon een wanhopige zoektocht naar verstandigheid in haar hoofd. Wat was er toch met die kater? Bij Dapplekit zag ze hem ook al en het zorgde voor een fijn gevoel in haar buik. Misschien… Misschien was hij gewoon een fantasie, die zichzelf af en toe waar kon maken. Ze schudde haar kopje vertwijfeld en zette zich neer. Misschien moest ze eens met iemand praten over wat ze zag en over dat rare gevoel in haar buik. Want als ze werkelijkheid veel hield van een fantasie, dan betekende dat dat ze een beetje aan het doordraaien was. Ze schudde haar kopje woest. Dit moest ophouden! Ze ging er niet meer aan denken! Ze stond boos op en verliet de kraamkamer, waar ze tot haar verbazing weer naartoe was gebracht. Waarschijnlijk had de verwarring ervoor gezorgd dat ze dat gedaan had. Twijfelend keek ze naar de uitgang van het kamp. En als ze nou eens… Bij het zien van de massieve kater die ervoor stond, leek het haar een steeds minder goed wordend plan. Hij keek woedend naar haar, alsof hij van al haar expedities wist. Skykit wist zich even geen houding te geven, maar gaf na een tijdje een brutale houding terug. Uitdagend keek ze naar de kater. Ze keek naar zijn klauwen en zag dat die zich in en uittrokken. Werkelijk? Stomme kater. Skykit draaide hem de rug toe en ging toen vermoeid liggen, met haar kopje op haar poten. Misschien had Crookedstar een extra wacht gezet voor de ingang, zodat ze haar in elk geval in de gaten konden houden. Dat vond ze niet zo heel geweldig van de leider, maar ach. Het betekende immers dat hij wel om haar gaf. Om al zijn leden. Of de massieve kater had haar werkelijk gewoon altijd gevolgd. Skykit sloot haar ogen.

- Smokekit -