Using and abusing -FAWNPAW!!

Moeizaam ploeterde de kleine apprentice door de dikke laag sneeuw. De laatste dagen waren zo mooi zonnig geweest, maar ineens was het weer omgeslagen en was het behoorlijk koud. De ijzige wind sneed door haar wintervachtje heen als de nagels van een andere kat, of de tanden van een wilde hond. Als apprentice had ze taken, verantwoordelijkheden. Het weer was geen excuus om in je warme nestje te blijven liggen. Al had ze dat misschien beter wel kunnen doen. Met deze dikke sneeuwlaag was het haast onmogelijk om te jagen. De sneeuw kwam tot aan haar onderkaak. Haar cyaan blauwe oogjes konden er nog maar net overheen kijken, maar het scheelde niet veel of het kleine poesje was volledig verstopt onder de witte deken.
Fawn werd uit haar gedachten getrokken door een vreemde geur. Ze had nog vrijwel niks over geuren geleerd, en herkende dan ook enkel ThunderClan geur. Dit was zeker geen ThunderClanner. Wat kon ze nu het beste doen? Hulp halen? De indringer zelf wegjagen? Wie weet was het wel een super gevaarlijk monster dat nu door de gebieden van haar Clan struinde. Nee, ze moest iets doen.
Voorzichtig sloop ze door de sneeuw. Haar ogen gleden langzaam de omgeving rond. Ze probeerde elk detail in zich op te nemen en een spoor van de indringer te vinden. Plots zag ze een zwart met witte staart boven de sneeuw uitsteken. Het was dus een andere kat, geen eng monster.
Langzaam kroop de leerling richting de plek waar ze de staart boven de sneeuw zag uitsteken. Ze kon het maar beter zo voorzichtig mogelijk aanpakken. ''H-hallo,'' stotterde ze zachtjes. Mede door de kou, maar vooral uit nerveusheid. ''Wat doet u hier? A-als ik vragen mag.''

Haar hartje leek elk moment uit haar ribbenkast te kunnen bonzen. Wat nou als deze poes slechte bedoelingen had? Alleen maakte ze weinig kans tegen een volwassen poes. "Wat ik hier doe? Hier zitten. Is dat zo moeilijk te zien?" Was het antwoord op haar vraag. Voorzichtig haalde Fawn haar schouders op. 'Eigenlijk wel ja, het is moeilijk te zien wat u hier doet.' Klonk een stemmetje in haar gedachten. ''Nou ehm, voor zover ik weet mogen alleen ThunderClan katten hier komen. Bent u misschien een vriendin van Silverstar van een andere Clan?'' Misschien was dat wel de reden dat ze hier zo relaxed stond. Als ze vrienden was met de Clanleider had ze niets om bang voor te zijn hier.

Eigenlijk wist Fawn niet zo goed of ze deze poes wel moest geloven. Als ze vijandig was lag ze hier vast niet zo relaxed, toch? ''Uh, ja hoor, ik denk het wel.'' Hoe moest zij nou weten of het goed met hem ging? Ze zag hem enkel een paar keer het kamp door lopen, meer niet. ''Waarom heeft u zo'n dikke buik? Ik wist niet dat ShadowClan zo goed at,'' vroeg ze nieuwsgierig.

Ondanks dat de poes geen gevaar leek te zijn maakte ze toch een beetje een vreemde indruk. "Well kleintje zoiets heten kittens." Kittens? In haat buik? Wie heeft er nou kittens in zijn buik? "Kittens van jouw grote leader." Vervolgde de vreemde poes. ''Waarom eet je kittens op? Wat denken jij!'' Miauwde de kleine leerling geschrokken. ''En waarom de kittens van Silverstar?'' Dit kon haast niet gekker worden..

De vage uitleg van de poes had ze amper kunnen volgen. Kittens als ontbijt? Kittens in je buik? Er zin in hebben? Wat verward schudde ze haar hoofdje. ''Maar dat hoef je hem niet te vertellen hoor ik wil het nog even geheim houden." De vreemde poes gaf haar een knipoog. "Een verrassing snap je?" Aarzelend knikte de leerling. ''Dat kan ik wel,'' haar ogen gleden over de dikke buik van de poes. ''Maar alleen als u beloofd om geen kittens meer te eten!''

Aan iedereen vertellen behalve aan Silverstar? Dat moest haar wel lukken. Het begon wel op een soort spelletje te lijken. "Oke, dat zal ik doen!" Enthousiast trippelde ze heen en weer op haar plaats. "Mag ik dan de kittens als eerste zien als ze zijn geboren?"



Sorry, korte flut post :')