Finally some rest

De Maine coon kat had zich dan eindelijk gevoegd. Hij had hier een kleine meeting met Creamyfrost. De laatste keer dat hun een gesprek hadden was hij nog een kit en Creamy nog een apprentice. Hij heeft daarna nooit meer zijn mond open gedaan tegen hem. Maar nu werd dat wel weer eens tijd aangezien het al een tijdje geleden was dat zijn vader was gestorven. Nu hij ouders is kan hij het veel makkelijker verwerken. Hij is er ook rustiger bij geworden. En dat was ook de reden dat hij deze plek had gekozen. De rustige stroming die langs het riverclan kamp ging. Het gaf hem altijd een rustig gevoel. Hier zou hij ook veel beter kunnen praten dan in het kamp. En de kat zou alles uitleggen aan Creamy. De dingen die hij had gezegd waren verleden tijd, die hij ook nooit meer kon terugdraaien. Maar in zijn kitten tijd wist hij natuurlijk nog niet zo waar hij tot in staat was. Maar alles is nu al voor het grootste deel  verwerkt voor hem. En dat laatste stuk bewaarde hij in zijn ziel. Wat hem mee zou dragen.

+Creamyfrost

Narrowpaw keek abrupt om. Voor hem stond Creamyfrost zoals ze hadden afgesproken. ''Hey''. Zei de kat terwijl hij zich naar Creamyfrost draaide. ''Ik wilde even praten over wat ik allemaal zei over jou toen ik nog kit was. Ik heb alles wel verwerkt bijna. Dus ik accepteer het feit dat jij ons dan een beetje opvoed. Of iniedergeval een oogje op ons houd'' De kat ging er rustig bij zitten en luisterde een beetje naar de zachte stroming van het water

De kater knikte om haar aanbod. "Redelijk. Ik vind het geweldig om een stapje hoger te zijn, want nu ben ik bijna een warrior." Beantwoorde de kat haar terwijl hij rustig zijn pootje schoon likte. "Hoe voelt het nou om een warrior te zijn eigenlijk?" De kat stopte met likken en grijnsde. "Dan ben ik alvast voorbereid als ik straks ook aan de beurt ben. Onthoud dan wel dat we ook een vriendschappelijk gevechtje gaan houden he. Als je daar nog de pit voor hebt." Weer grinnikte de kat. En draaide zich daarna weer terug naar het riviertje om zich een beetje wakker te schudden met het koude water.

Een glimlach verscheen op zijn gelaat nu dat gesetteld was. "Well, ik heb nog geen trainingen gehad. Ik neem aan dat Highfive het gewoon even druk heeft." De kat keek even naar zijn poten. Hij vond het aan de ene kant wel jammer. Maar snapte het daarnaast ook wel weer. "En, jou mentor? Wie was dat? Was het een sterke warrior?" Vroeg de kat om het gesprek niet dood te laten vallen.

De kater knikte. "Mij hoef je in iedergeval niet bij te brengen wat de Warriorcode tot staat. Misschien een familie tikje ofzo. Ik ben net als mijn vader een loyale kat. Wat een andere doorsnee kater altijd wel wilt zijn natuurlijk." Even staarde de kat hem diep in zijn blauwe ogen. "Zeg, hoe goed kende je me vader eigenlijk? Was je hecht met hem? Want anders zou hij je toch ook niet die taak hebben
gegeven." Even dacht hij weer terug aan die vorige keer toen ze een gesprek hadden. Toen ze dat had gezegd dat zij de taak zou overnemen in zijn vaders wil. Hoe de jonge kat het er niet mee eens was. En kijk nu, zo snel als in een handomdraai is hij de andere kant op gegaan. Hij kon nu eindelijk accepteren dat dit allemaal zo gaat voortaan. En eerlijk gezegd had Creamy zich wel aan zijn belofte gehouden om afstand te doen. En dat was goed.

De knikte. Het werd schemeriger. En hij had geen zin om in het donker terug te moeten gaan. "Ja, het is beter om zo maar terug gegaan. Onze nieuwtjes zijn zo wel een beetje gedeeld. We zijn weer up to date. We spreken elkaar nog weleens vaker. Zeker nu we het weer een beetje recht gezet hebben" De kat stond op. Hij stak zijn neus in Creamy's vacht. En liet zijn ogen naar de hemel toe glijden. En langzaam verscheen er een glimlach om zijn gelaat.