[RC Event] You have an question?

Panthergrowl keek om toen hij zijn leader op haar den sprong en begon te praten. "Iedereen luister!" Riep ze zodat iedereen het kon horen. "Ik weet dat veel van jullie vragen hebben over alles dat de afgelopen manen is gebeurd. Ik wil deze heel graag beantwoorden dus laat maar komen." De zwarte kater kwam naar voren gelopen. "Indien Whisperwind en Wolfgaze het willen zullen ook hun jullie vragen kunnen beantwoorden als jullie die hebben natuurlijk." Met samengeknepen ogen keek de jonge warrior omhoog. "Waarom is Wolfgaze geen leader geworden?" Miauwde hij toen. Dit was iets wat hij zich altijd afgevraagd had. Niet dat hij Butterstar een slechte leader vond, maar Wolfgaze zag er sterker uit en was iets... Mannelijker.

Rustig luisterde hij naar het antwoord van zijn nieuwe leider en knikte bedenkelijk bij het verhaal. Het klonk wel redelijk, toch? Alleen jammer dat hij niet zo zeer in Starclan geloofde. Tuurlijk waren er wel dode katten daar, maar dat je dan nog met ze kon praten? Echt niet. En als Starclan bestond, hadden ze wel gezien wat een sterke kater hij was en hem leider gemaakt hebben. Toch zette hij een goed gespeelde glimlach op en knikte hij. "Oké, bedankt." Miauwde hij vriendelijk van buiten maar van binnen ijskoud. Butterstar zou snel Dawnflight achterna gaan en dan zou hij de leider worden.

Note: dundunduuun x3

"Ik weet dat veel van jullie vragen hebben over alles dat de afgelopen manen is gebeurd. Ik wil deze heel graag beantwoorden dus laat maar komen." Silver richtte haar aandacht direct op de leader toen ze haar clanleden hun aandacht trok. Vragen? Lynxfang had zich direct tot de leader gericht en stelde direct een nuttige vraag. De poes was er echter niet helemaal bij. Toen de leader uitgesproken was en helemaal had geantwoord op de kater zijn vraag richtte ze zich zelf naar de leader toe. "Ik heb opgevangen dat er dassen rond de grens van Windclan zwerven," begon ze haar vraag. "Daar moeten ook zeker patrols langs gaan, toch?" Mauwde ze verder en liet haar blik even naar de katten om haar heen gaan. Dassen konden gevaarlijk zijn, vooral in de buurt van zwakkere en jonge katten. Je moest je niets eens voorstellen als ze de nursery ontdekte. Dat moesten ze dus in aller ijl zien te ontwijken. Silvercloud boog kort haar kopje, als teken dat ze uitgesproken was. Ze had geen enkel probleem gehad met de leaders-wissel, terwijl vele katten van de clan er juist tegen waren geweest. Poezen waren dan ook vele slimmer om zulke dingen aan te pakken, dat was toch haar mening.

Ze knikte bij de woorden van de poes en liet haar kopje even wat zakken. Haar ogen richtte zich echter al snel terug op de leader, die nog steeds op dezelfde plek stond. Ze had niet echt een vraag, maar eerder een voorstel. "Butterstar," begon ze en richtte haar oortjes strak naar voren. "De laatste tijd zijn er veel jongere katten die blijkbaar niet alle regels kennen, de warrior code," Even liet ze haar blik naar de apprentices gaan en ook enkele jongere warriors. "Ik wil het graag op me nemen, om deze katten de code terug opnieuw bij te leren en om hen erop te wijzen als het nodig is." mauwde ze. Deze keer richtte ze haar blik strak op de leader. Sommige warriors hadden gewoon de fut niet om hun apprentices zulke details aan te leren. Bij hen ging het alleen maar om het vechten en om het jagen, maar de code was even belangrijk. Toen ze uitgesproken was, wenkte ze even wat twijfelend met haar ene oortje. Had ze hier wel goed aan gedaan? Ze liet de twijfel direct verdwijnen en maakte plaats voor een vastberaden blik.

Hoewel hij nogsteeds niet vaak in het kamp was merkte hij wel aan zichzelf dat hij er vaker, en ook vaker in de beurt van rondzwierf. Ergens wist hij wel dat het waarschijnlijk kwam door de poes die daar ook vaak rondzwierf, dat moest wel. Maar toegeven zou hij het nog niet, hij had nog altijd niemand nodig. Kort zochten zijn appelgroene ogen rond of hij de poes misschien ergens zag zitten. Toen dit echter niet het geval was krulde hij zijn volle staart om zijn twee voorpoten en sloot hij zijn ogen. Zijn oren draaide naar achter om het geluid van de clan om hem heen een beetje verzachten. Zoals hij vrijwel altijd deed was hij de hele nacht wakker geweest, het nieuwe was dat hij de dag ervoor en nu ook wakker was. Hij geeuwde even breed voor zijn kop wat lager ging hangen gezien hij langzaam weg dommelde in een slaap. Maar voor de slaap hem geheel te pakken had kwam er een stem op. Zijn oren draaide er onbewust naartoe en langzaam keek hij op. Daar was ze dan, de poes die ervoor zorgde dat hij hier zo vaak was. Voor een aantal seconde staarde hij enkel naar haar zonder dat haar woorden echt binnen kwamen. Elke keer moest hij even twee keer kijken, ze leek elke keer mooier te worden. Hij gromde kort en schudde zijn kop hard. Ze was de leidster, ze was aan het woord, ze had waarschijnlijk iets belangrijks gezien ze de hele clan riep. Hij knikte bij de opdracht die hij kreeg, andere warriors leren hoe ze dassen moesten verjagen, dat moest nog wel lukken. Hij bleef haar rustig aankijken terwijl hij al behoorlijk dichtbij de rots zat. Kort keek hij om zich heen. 'De echte vraag is waarom jij mijn verdomde partner nog niet bent' mompelde hij zacht genoeg voor alleen hem om te horen, misschien zij ook ookal hoopte hij ergens van niet. Wacht, wat had hij nou net gezegd.

Een lichte zucht gleed over zijn lippen voor hij naar de grond keek, hij had elke kop van de kring katten nu zeker wel 3 keer gezien, allen hadden ze het niet gehoord, maar hij zou haar niet aankijken, zeker niet nu na wat hij gezegd had. In zijn ooghoeken zag hij echter wel al haar bewegingen vaag. Hij zag dat ze haar blauwe ogen wijd open had en dat haar bek open hing maar hij zag niet welke blik er in die ogen lag of hoe ze ermee omging. Echter was het wel genoeg om aan hem duidelijk te maken dat ze hem zeker wel gehoord had. Het was even stil voor ze zijn naam uitsprak met een stotter. Haar stem was dik wat hem ergens alleen maar verwarde. Hij schudde kort zijn kop na haar woorden en stond op uit zijn zittende houding. "Nee hoor Butter, dat hoeft niet" mompelde hij zacht voor hij zich langs de steeds drukker wordende groep drong en zich op zijn vertrouwde plekje in de shaduwen oprolde. Hij keek haar nogsteeds voor geen moment aan voor hij vermoeid zijn ogen sloot, en binnen een paar seconde was hij dus ook in slaap gevallen.

"Dat is een zeer belangrijke taak die inderdaad bijgebracht moet worden aan kittens en jongere apprentices. Een taak die ik aan niemand liever dan jou over zou laten Silvercloud. Ga je gang, maar vergeet je warrior taken niet, deze zijn net zo belangrijk. Kijk of je apprentices mee kan nemen op patrols en hunts om deze twee dingen samen te voegen zodat je je tijd optimaal benut." De poes luisterde in stilte naar wat haar leader over haar voorstel te zeggen had en knikte bij de laatste opmerking van de poes. "Ik zal vanavond nog op hunt patrouille vertrekken en neem wel enkele apprenttices met me mee." zei ze met een knikte en draaide haar kopje even zijdelings om toen een kater plots sprak. Het was Secretvoice, een kater die ze de afgelopen tijd niet veel meer had gezien. Had ze hem nu goed verstaan? Ze wendde haar blik naar de leader en zag dat ze even hard geschrokken als was als haar. Een geamuseerde grijns verscheen op haar snoet toen de leader haar stem plots zo onzeker overkwam. Well, dit was interresant.