just alone..

Een sterke zwart witte en zelverzekerde kater wandelde door het territoruim. Na een lange zoektocht naar enkele tekens of sporen van indringers. Gelukkig voor hen had niemand of niets zijn pad verstoord. Het was al na zonhoog en hij was de hele dag bezig geweest met dingen voor zijn clan. De clan was zijn leven en hij zou er alles voor doen om zijn clan staande te houden. Hij had gejaagd en gepatroilleerd. Gewoon uit zichzelf. Vele katten en poezen van de Riverclan vinden op pattroeille gaan niet leuk. Maar hij vond het juist helemaal geweldig! Met mooi weer heerlijk wandelen langs de grensen. En met slachtweer. Lekker de regen in je gezicht en de wind door je vacht. Lionclaw wandelde verder. Toen hij een lichtte geur opving van een waterrat spitste hij zijn oren. Hij sloop voorzichtig naar het beestje toe. Hij zag de bruine verschijning streeds dichterbij komen. Toen hield hij halt. De zachte briesjes wind bliezen door zijn lange zwartwitte vacht heen. Dat was mooi zo kon de waterrat hem niet ruiken. Maar horen was een ander verhaal. Lionclaw sprong met alle macht op de waterrat. Hij drukte hem op de grond en boorde zijnn tanden in de nek van het diertje. Hij voelde dat hij de slagader raakte. Het diertje hing nu slap in zijn bek. Toen viel er een grote schaduw over hem heen. Langzaam draaide hij zich om en stond oog in oog met een hond! Hij was van een tweebeen want hij had een halsband om. Lionclaw liet de waterrat uit zijn bek vallen. "Het territorium uit met jouw!"
Blies hij. Hij had met zichzelf afgesproken dat hij minder aggressief ging doen. Maar nu mocht hij dat wel. Er was een hond in zijn territorrium! Hij gaf een keiharde miauw o hulp van nog meer Riverclan warriors. Hij besprong de hond en met zijn klauwen greep hij de hals band vast. Waar blijven ze! Dacht hij.

Rustig liep Mousefur door de bossen van de RiverClan heen. Het was een mooie dag. De zon brak langzaam door het balderdek, en er schenen lichte gouden straaltjes op de grond. Genietend stak de poes haar kop in de lucht. Was het maar elke dag dit weer. Dan zou er niets fijners zijn dan jagen. Haar jongen werden ook al bijna Warrior. De poes zuchtte. Het ging allemaal wel heel erg snel. Zelf werd ze ook al wat ouder. Maar gelukkig nog fit genoeg om alles te kunnen doen. Mousefur was benieuwd. Zouden er ook andere katten van hun Clan hier zitten? Waarschijnlijk wel, maar niet veel. Als er geen patrouilles werden uitgezonden vonden veel katten het dus ook niet de moeite waard om even een kijkje te nemen. Haar lichte pootstapjes waren nauwelijks te horen op het mos, maar op veel plekken schoten muizen terug hun holletje in. Iedereen hoorde haar al aankomen. Een echte jacht zou het dus ook niet worden.Wat zou ze dan nog kunnen doen hier? Het was beter om in het kamp nog wat te kunnen helpen met dingen. Net voordat de zwart wit gevlekte poes zich wilde omdraaien spitstte haar oren zich. Hoorde ze daar nou iets? Een lichte geur van hond vervulde de omgeving. In de verte hoorde ze een harde, paniekerige miauw. Mousefur wachtte geen moment. Dat was Lionclaw! Zou de kater in gavaar zijn? Ze zette zich af in de bosgrond. Stukjes mos vlogen naar achteren. Met een harde sprint kwam ze bij het tafreel terrecht. Lionclaw hing aan de halshand van de hond. Hij probeerde hem eg te jagen, maar dat ging nooit in zijn eentje. Dapper als wat sprong de RiverClan Warrior boven op de hond zijn rug. Haar nagel staken in zijn vel terwijl de er hard in beet. De hond slaakte een hoog gejankt aan, en begon naar haar te happen. 'Lionclaw, we moeten iets doen, en snel!' Riep ze wanhopig. Kwam het nog goed?

Lionclaw was nog steeds aan het worstelen met de hond.'Lionclaw, we moeten iets doen, en snel!' Klonk een bekende stem in zijn oren. "Moussefur?" Miauwde hij vragend. Maar dat was een ding dat hij beter niet had kunnen doen. Hij lette even niet op en de hond gooide hem keihard tegen wat scherpe rotsen. Om Moussefur niet te laten schrikken zei hij: "Niks aan het pootje hoor!" Het klonk een beetje kreunend omdat er dus wel wat was. Maar omdat hij dan zo zwak was moest Moussefur maar schrikken. Dat kon hij niet maken. Het was tenslotte de geliefde van zijn goede vriend Stormtail. Lionclaw schudde even zijn kop. Zijn langharige vacht waaide naar achteren. Er ston een sterke wind. Lionclaw stond op! Hij keek de hond boos en vol haat aan en gromde. "Ons territorium uit met jou!" Sprak hij zacht in zichzelf. Hij zette zich af van de rotsen. Ze hard dat er een klein kieselsteentje vanaf rolde. Hij stak zijn voorpoten met uitgestoken klauwen vooruit. Toen hij het gezicht van de hond raakte, zette hij zijn klauwen erin. Bloed spatte omhoog en vielen in grote druppels op de grond. De hond slaakte een oorverdovende kreet. "Ik ben een loyale krijger en ZEKER niet van plan de strij tegen zo een monster als jij op te geven!" Hij spuugde de woorden uit. Hij haalde één klauw uit de kop van de hond en greep zijn halsband vast. Met allemacht trok hij eraan maar er gebeurde niks. "Kom op! Schiet los!" Zei hij met een stuk halsband in zijn bek. Hij voelde een knakje en liet los. Maar dat was ook niet slim. De hond gooide hem opnieuw van zich af. Met een harde klap viel het lichaam van de grote krijgskat op de grond. Nog steeds niet van plan om op te geven krabbelde Lionclaw overeind. Maar de grond kwam op hem afstormen en drukte hem tegen de grond. Zijn grote poot drukte op Lionclaws keel en met allemacht probeerde hij zich los te rukken. "Moussefur ren! Hij zal jou ook proberen te doden!" Riep hij naar de gevlekte krijgskat.

Nightcloud liep door de prachtige gekleurde bossen door de zon van de Riverclan. Haar neus stak ze in de lucht en snoof de heerlijke geuren naar binnen, De zon die op haar vacht bruin scheen was lekker warm. Een eindje verder rook ze een nog veel heerlijkere geur, Het bewoog en bevond zich in de boom. Nightcloud sprong automatisch in sluip houding en sloop er geluidloos op af. De vogel bewoog niet meer, Waarschijnlijk omdat ie iets gehoord had. Vanaf nu telde elke seconde, Nightcloud sloop veel sneller dan normaal en klom onopgemerkt de boom in, De geur was zo aandachttrekkend dat ze niet meer op de rest lette. Ze sprong op de tak die natuurlijk meteen bewoog en de vogel vloog weg. "He heb ik weer" Zei ze somber. Maar ze hoord ein de verte allemaal stemmen, Ook van Riverclan katten. En er drong een hele vieze zurige geur in haar neus door. Ze liep naar het einde van de tak zodat ze kon zien wat er aan de hand was. Een klein eindje verder waren 2 katten aan het vechten met een hond, Nightcloud kon vanaf hier al zien dat het van een tweebeen was, Halsbandje om en niet aan gelijnd. Het kon niet anders zijn dan een weggelopen, ongehoorzame hond van een wandellende tweebeen. Nightcloud sprong uit de boom en sloop er snel op af, Ze zag hoe de hond ene kat bijna wou vermoorden en ook nu telde elke seconden. Nightcloud kende die kat niet echt maar heeft hem wel eens gezien. Ze sprong in de boom die vlakbij de hond stond en liep op een tak boven hem. Zodat ze precies op hem zou kunnen landen. 1,2 en 3 !! Nightcloud sprong met een woest kabaal uit de boom en lande op de hond zijn rug. Natuurlijk had Nightcloud haar nagels al uitgeslagen en die zette zich in de hond neer, De hond begon te piepen van de pijn zodat hij Lionclaw zou los laten. Nightcloud's achterpoten schaapten over de rug en ze zette haar tanden in de nek neer. De hond was nog steeds niet van plan op te geven en schudde Nightcloud door elkaar. De hond dook op de grond en Nightcloud lag onder hem, Nog een beet en de hond sprong weer overeind. Nu had de hond zich helemaal op Nightcloud gericht en zijn mond hapte open en pakte Nightcloud's staart. Het bloed stroomde over de grond en Nightcloud piepte heel even van de pijn, Meer wou ze niet laten merken dus hield ze alles met veel geweld er in. Haar poot sloeg uit en haalde uit bij de hond zijn ogen en neus. Nogmaals Piepte de hond en deinsde achteruit, Dit was ene mooie kans want Nightcloud zag een kans om op te staan en weer verder te gaan met vechten, Alleen kon ze dit niet alleen en keek naar Lionclaw, "Ik heb je hulp nodig, We kunnen dit niet alleen af, De hond is te sterk en heeft teveel doorzettingsvermogen" Riep Nightcloud uitgeput.