This is not my place

De kater zat weer in zijn oude ritme, en was weer gewend geraakt aan vroeg opstaan, jagen, eten, slapen. Nu was het tijd voor jagen en hoorde je het doffe geluid van zijn poten die de koude grond raakte. Zijn groene ogen waren gefixeerd op een muisje dat weg sloop, precies wat hij wilde. Hij dook in elkaar en was klaar om te springen zodra het muisje stil stond om de lucht op te snuiven. Windcall volgde zijn voorbeeld en verstarde, wat hij rook bracht hem in de war. De geur van een poes die hij 3 dagen geleden ofzo had ontmoet en sinds dien niet helemaal uit zijn gedachte kreeg, sloop zijn neus binnen. Windcall wilde alsnog springen maar zag dat zijn prooi ervan door was. Foxdung!. Geirriteerd liep hij verder en vertrapte daarbij al het gras of bloemetjes die hij zag. Hij was de laatste tijd niet zichzelf, hij was iemand die hij normaal zou vermijden. Iemand die niet nuttig was voor de clan. Op een gegeven moment hield hij stil en deed de rode kater zijn bekje ietsjes open. De geur, die zachte zoete geur was nu erg sterk en leek van boven te komen. Hij keek om zich heen maar kon niks zien, een kleine teleurstelling schoot door zijn lijf, ergens diep van binnen had hij gehoopt de mooie zwarte vacht weer te zien. Hij wierp een blik omhoog en keek rechte in de licht groene ogen van de poes. Windcall glimlachte zonder dat hij er erg in had en ging recht zitten, zijn mooie rode staart om zijn poten gekruld. 'We meet again,' Miauwde hij 'gentle'

Hij zag hoe de kat het niet erg vond hem weer te zien, dat deed hem goed. Niet alleen zijn ego, maar hij wist dat hij die drie dagen hier naar uit had gekeken. "Inderdaad, had je niet verwacht hé?" Zijn zachte glimlach brak door en zijn groene ogen stonden warm. Hij had inderdaad niet gedacht haar weer te zien. De kater had geprobeerd haar uit zijn gedachte stroom te verwijderen, maar het was tevergeefs geweest. Hij had alleen maar gehoopt, en blijkbaar gaf Starclan hem voor een keer het voordeel. 'I didn't expect you, no. I guess you came to search for me?' miauwde hij net zo speels als zij had gedaan. Wat zij kon, kon hij ook. Windcall liep iets naar achteren en nam een aanloopje tot hij uiteindelijk sprong en een tak hoger terecht kwam dan de poes. Hij fixeerde zijn ogen op haar vacht en ging rustig liggen, genietend van het moment.

"You wish, ik had gewoon niks doen." De kater rolde met zijn ogen en bekeek hoe ze een tak hoger sprong en vervolgens speels zijn oor aan tikte. Windcall keek omhoog en trok een wenkbrauw op, hij was nooit speels geweest dus ging hij er niet verder op in. Al genoot hij wel van haar aandacht. Hij keek hoe de wolkjes voorbij dreven en sprong toen met haast naar beneden. Wat was hij in godsnaam aan het doen? Een beetje praatjes houden met een rogue? Hij? Dat kon niet! Mocht niet! Hij keek naar Eclipse en zuchtte 'I think it's the best if you don't return to here or Windclan,' Hij moest zijn hoofd er bij houden en de zwarte glanzende vacht vergeten, wat wist hij ook van haar? Helemaal niks! Met een frons op zijn voorhoofd strompelde de rode kat weer terug de velden in. Ergens voelde het helemaal niet goed.

~Go after him! xD

Voordat de kater snelheid kon maken om de spanning weg te rennen werd hij door een klap op zijn rug op de grond gesmeten. Een zwaard gewicht rolde hem om en uiteindelijk eindigde hij op zijn rug met de zwart kattin boven op hem. "En waar denken wij naar toe te gaan?" hij knipperde even voordat hij weer bij zinnen kwam. She is really something else huh? Een grijns sierde zijn rode snoet en duwde haar voorzichtig van hem af. 'I am going to fullfill my duty, my lady' Miauwde hij speels, meteen daarna sprong hij op har af en waren de rollen nu omgedraaid. Zijn sterke rode poten hielde haar op de grond en zijn staart veegde over de grond heen en weer. 'But I have to say, you got my interest.' Hij liet het gevoel het overnemen van zijn verstand, dit voelde beter. De kat wilde haar leren kennen, alles van haar weten. De twee hadden nauwelijks gesproken, elkaar nauwelijks gezien, maar er was zeker wat te merken. Een soort spanning, een niet vervelende spanning.

Dus de poes vond zichzelf onweerstaanbaar, waarschijnlijk had ze al lang door dat er een spanning tussen hij twee hing. Een leuke bijna flirterige spanning. Hij grinnikte toen ze hem van haar af duwde en vervolgens naar zijn ogen bleef kijken. Met een bijna verlegen blik keek de kater terug. Het was stil, hij wist niks te zeggen en voelde zich kleine worden in haar bijzijn. Normaal had Windcall als een man terug gespaard, maar als hij dat bij haar deed werd hij alleen maar zenuwachtig. Iets wat hij liever niet voelde, gewoon omdat hij er bijna geen ervaring mee had. "Eclipse, tell me something about you," miauwde hij zacht, alsof woorden de onzichtbare lijn tussen hun zou kunnen breken. De rode kater ging zitten en legde zijn staart netjes over zijn poten heen. Hij mocht zich dan zenuwachtig voelen, hij had nog wel zijn status en eer.

~mobiel post, kunnen hier en daar wat foutjes in zitten

"Wel, ik ben dus Eclipse. Ik ben een Rogue al zolang ik me kan herinneren en normaal ben ik absoluut niet zo vriendelijk." Haar woorden veraste hem niet, ze was een rogue en rogues waren meestal geen leuke kattinnen waarmee je zomaar een gesprekje begon. Hij knikte begrijpend keek even snel naar de blauwe lucht. De wolken waren langzaam verdwenen en de zon scheen neer op zijn rode vacht die nu wel leek te glimmen. Het was duidelijk beter weer dan hun ontmoeting. 'Well, I guess that, usually I am not attracted to a rogue,' Zijn gezicht bleef serieus terwijl hij het zorgeloos miauwde, alsof het niks was. Alsof dit niet het eerste probleem was op zijn lijstje. Windcall ontmoette haar ogen en bleef haar aankijken, zonder glimlach noch zonder boze blik. 'Were you born in rogue territory? Or?' Hij zou blij zijn als de kat oorspronkelijk uit een clan kwam, dan was het al minder een taboe dan het was.

De kat had niet verwacht een heel verhaal terug te krijgen, maar hij luisterde aandachtig en knikte soms als bevestiging. Toch was hij licht geschokt door haar verhaal, zeker toen hij zag hoeveel pijn het haar deed. Hij liep iets dichter bij en keek haar begrijpend aan, om zijn medeleven te tonen. "Ik keek hem in zijn ogen toen hij stierf, om mijn moeder te wreken. Sindsdien ben ik alleen." Windcall zuchtte en keek omhoog, voor de zoveelste keer. 'You've had a rough time, but remember that that is the past. You have had it, you are done with it.' miauwde hij kalm terwijl hij een lik over zijn poot raspte. Een ding wat de kater altijd deed in dit soort situaties, zichzelf wassen. 'You never know, I still have to get that time,' Grinnikte hij. Hij wilde haar opvrolijken, maar in zijn woorden zaten een kern van waarheid. De kater was er zeker van dat hij nog een moeilijke tijd zou moeten doorstaan, zoals elke kat een moeilijke tijd toe gewezen kreeg was de zijne nog niet gekomen.

De woorden van de kater zorgde voor een klein glimlachje. Hij zou eens moeten weten, natuurlijk was het verleden tijd, maar dat betekende niet dat ze er klaar mee was. Het monster dat ze die dag gemaakt had zat nog steeds in haar, vechtend om de overhand te krijgen. "Nu wil ik jou verhaal ook wel weten." Haar speelse toon was terug en de glinster in haar ogen verscheen weer. Voor nu lag het achter haar, voor nu zou ze er even niet aan denken.

"Nu wil ik jou verhaal ook wel weten." de kater grinnikte en haalde zijn brede schouders nonchalant op. 'What is there to know? I was born in a clan and I still live there,' Dit was alleen maar een deel van zijn 'verhaal' Niet dat hij veel te verbergen had. Vroeger had hij weleens gevochten met zijn clangenoten, gewoon omdat hij van vechten hield, maar naarmate hij ouder was geworden waren die buien vanzelf over gegaan. Het was echter een keer gebeurt dat hij echt iemand had verwond, een poes, dezelfde leeftijd als hij. Hierna had de kater besloten zich als een heer te gedragen, als een man. Gelukkig paste zijn karakter daar bij en was het niet al te moeilijk om die 'vechtbuien,' achter zich te laten. 'Ask me something and I will tell you, like what is my favorite food? It's hare by the way so you don't have to question that anymore,' Windcall snorde kort en trok speels een wenkbrauw op. Hij wilde haar best wat informatie geven, alles, helaas was de kater te lui voor het echte werk.

De kater wou duidelijk niks meer kwijt over zijn achtergrond, best. Maar ze mocht hem wel alles vragen, dat klonk verleidelijk. "Dus haas is je lievelingseten? Wat denk je over rogue's? Kittypets en clanners? Heb je ooit iets gedaan waar je je voor schaamde?" De nacht zwarte rogue vuurde de een na de andere vraag op hem af. Genietend wachtte ze op zijn antwoord, dit spelletje was toch wat moeilijker dan ze had verwacht.

"Dus haas is je lievelingseten? Wat denk je over rogue's? Kittypets en clanners? Heb je ooit iets gedaan waar je je voor schaamde?" Hij moest hardop lachen omdat de poes meteen met meerdere vragen aan kwam zetten. 'Wait, one question at a time. To be honest, I don't like rogues, I know they don't chose to live that way, well sometimes they do. But they are all so...annoying? I like kittypets, they are lazy and chose for the simple life. You can call them cowards, but I think it's only smart hm? Clanners? You mean like me? We are way to complex, way to much rules searching for territory while we forget the most important things in life. You can call us dumb.' miauwde hij achtereenvolgend terwijl zijn staart triomfantelijk over zijn poten hing. 'I once ate the the mouse of my brother. He kept it close to him as 'friend,' That mouse managed to life within our den for 6 moons...untill I ate it.' Hij gniffelde en dacht terug aan zijn broer die hem daarvoor volgens mij nog steeds niet vergeven had.

-kon geen accouint wisselen xD

"Wait, one question at a time. To be honest, I don't like rogues, I know they don't chose to live that way, well sometimes they do. But they are all so...annoying? I like kittypets, they are lazy and chose for the simple life. You can call them cowards, but I think it's only smart hm? Clanners? You mean like me? We are way to complex, way to much rules searching for territory while we forget the most important things in life. You can call us dumb." Ergens had hij wel gelijk, de meeste rogue waren alles behalve vriendelijk en normaal behoorde zij tot die rogue's. Maar ergens was het ook niet hun schuld, zij konden er toch ook niks aan doen dat een hard leven nu eenmaal een harde kat vraagt? "Oké over Rogue's heb je misschien wel gelijk, maar een hard leven vraagt nu eenmaal een harde kat. En sommige kittypets zijn wel oké, maar de meeste vind ik toch maar raar. Ik snap niet dat ze aan die monsters kunnen wennen?" "I once ate the the mouse of my brother. He kept it close to him as 'friend,' That mouse managed to life within our den for 6 moons...untill I ate it." Ze moest grinniken bij het verhaal, een kat en een muis, hoe toepasselijk. Net als een rogue en een clankat, fluisterde iets haar in. "Nu is het jouw beurt, vraag maar raak." Glimlachte de rogue, iets aan hem zorgde ervoor dat ze zich op haar gemak voelde. En dat was slecht, heel slecht, het zou de val alleen maar verharde als hij haar liet vallen.

~Maakt niet uit ^^

Hij begreep de rogues ook wel, zeker nu hij haar verhaal had gehoord, maar de meeste rogues waren alleen maar irritant. Als kleine vliegjes. "Nu is het jouw beurt, vraag maar raak." Een grijns verscheen op zijn snoet, iets wat niet vaak gebeurde. Maar bij haar leek zijn normaal zo saaie karakter opeen helemaal verlicht te worden. 'Did you ever fall in love?' Zijn vraag was scherp en gemeen. De spanning was te voelen tussen de twee, maar toch kon de kater het niet laten het te vragen. Hij was vooral nieuwsgierig, heel nieuwsgierig naar de katter die de aandacht van deze interessante poes hadden gekend.