Hello sweetie

Ze glimlachte naar de kattin, maar dat die een klap zou geven had ze niet verwacht en hij raakte haar dus ook vol op haar wang. Haar glimlach was letterlijk met een klap verdwenen en ze keek met koude, rode ogen naar de Thunderclanner. Ze zou haar geen pijn meer moeten doen, anders gingen er heel vervelende dingen gebeuren. Hate viel Hellhound aan, en ze grijnsde toen hij keihard begon te schreeuwen hoe erg hij hen wel niet haatte. Ach ach. Ze draaide zich naar de poes om en beet naar haar snuit, die lekker uitstak. Wat een lelijk mormel was het eigenlijk, bedacht Zira zich en ze duwde haar klauw in de schouder van de poes. Ze keek met een triomfantelijke grijns naar de clankat en duwde haar nagels zo diep als ze kon het lichaam in, waarbij ze haar andere klauw ophief en uithaalde naar het gezicht van de kattin.  

Binnen enkele secondes gebeurde er vanalles. Zira gaf hem gelijk en haalde daarna haar nagels over de buik van de Thunderclanner. De kattin werd meteen boos en gaf de Elite kat een klap. Zira vervolgde haar gevecht met de kattin. Hate leek totaal door de rooie te gaan en kwam als een gek op Hellhound af gerend. De klauwen van de zwarte kater werden in zijn rug geslagen en de tanden voelde hij in zijn staart. Door zijn dikke vacht veroorzaakte de klauwen in zijn rug hooguit een paar schrammetjes. De tanden in zijn staart voelde hij echter wel duidelijk. Aangezien Hate een heel stuk kleiner dan hem was en nog aan hem vast zat was hij niet moeilijk te verplaatsen. Met moeite zette de rosse kater een paar stappen opzij. Op die manier kwam de zwarte Bloodclanner tussen hem en de boomin geklemd te zitten zodat hij geen op kon zonder moeite. "What the heck are you doing?" Riste de rosse kater rustig maar fel tegen de andere Bloodclanner. Een gevecht zou die toch niet winnen.

Lightleaf schreeuwde het uit van de pijn, niet zo hard als Hate die riep hoeveel hij de anderen wel niet haatte, maar hard genoeg om de vogels van een paar vossenlengten verderop te doen wegvliegen. Haar ogen waren even dicht om te pijn te verbijten. Daardoor zag ze de klauwen een tel te laat. Ze raakten haar op de zijkant van haar gezicht. Als zij nu stierf, stierven er meer dan één. De gedachte gaf haar de moed om zich snel om te draaien en haar tanden in de gevaarlijke poot te zetten. Uit haar ooghoeken zag ze een razende, bloedmooie kater het gevecht aan gaan met de Bloodclanner die over was. Op Lightleaf haar planning stond geen gevecht. De kans dat één iemand van zij en Hate er goed uitkwamen was voor haar veel te klein. Tenslotte hadden ze dit aan hunzelf te danken. Zelf de kleinste kitten uit even welke clan wist dat zulke relaties voor problemen zorgden. En nu stond ze hier, met kittens van iemand uit de Bloodclan -een nog niet eens écht clan te noemen groep katten. Zwanger van iemand die nu aan het vechten was met zijn clangenoten voor een poes en een paar halve katten. De warrior stapte naar achteren. Ze wou zoveel mogelijk plaats tussen haar en die starclanverdomde klauwen.

Hate zou die stomme rosse kat zo hard de grond in timmeren dat de wormen zouden denken dat er een aardverschuiving zou zijn. Hij voelde hoe Hellhound zich verplaatste, maar bleef bijten. Dat was niet zo slim geweest, aangezien hij nu tussen een boom en een dikke kat geklemd zat. Woedend trapte hij het zijn achterpoten in de buik van de andere kat en begon wild te klauwen naar diens kop. Hij. Moest. Hier. Weg. Met veel moeite worstelde Hate zich uit de dierlijke klem en kwam onder de dikke kat terecht. Terwijl hij wegkrabbelde, sloeg hij nog een paar keer in diens buik. Dat zou hem leren, vieze dikkerd. Toen hij opkeek, zag hij Lightleaf een eindje van hen vandaan staan. Hij struikelde naar haar toe en gaf haar een vluchtige lik over haar kop. 'Lightleaf, ga. Dat is veiliger voor jou en voor de kittens,' fluisterde hij.

De kattin leek niet veel terug te doen en met een zieke glimlach keek zira naar de ander. Wat een zwakkeling. Het zou makkelijk worden om die Thunderclanpoes een koppie kleiner te maken. Net toen ze de kattin bewusteloos wilde slaan, hoorde ze een harde grom en keek op. Het was Claw, en op de een of andere manier maakte haar hart een extra slag. “Genoeg!” Schreeuwde hij en rustig liet ze haar poot zakken. “Hallo liefje.” Miauwde hij naar de Thunderclan kattin en met samengeknepen ogen keek ze naar de ander aan. Het gevoel dat bij haar opkwam was maar al te bekend, maar ze snapte zelf niet goed waarom ze dat voelde bij deze kat. Jaloezie. “Kan iemand mij hier even uitleggen wat er hier gaande is en waarom ik niet uitgenodigd ben?” Vrijwel meteen voelde ze zijn groene ogen prikken en ze grijsnde. "Hate en deze kattin hier krijgen kittens," miauwde ze rustig en knipoogde.

De zwarte kater kwam na heel wat gespartel vrij uit zijn greep. Daar door kwam hij onder Hellhound's buik terecht, de rosse kater voelde zijn klauwen een paar keer over zijn buik gaan. Hate maakte echter al snel dat hij weg kwam en fluisterde iets tegen de kattin. Voor Hellhound verdere actie ondernam zag hij een zwart figuur aan de rand van het bos. Claw. Rustig ging de rosse kater zitten en keek wat er gebeurde. "Zira en ik hoordde ze beide en zijn gevolgd. Zodra we tevoorschijn kwamen viel Hate ons aan." Zei de Bloodclanner rustig op Claw's vraag. Eens zien wat er nu zou gaan gebeuren.

Hate merkte de kater pas op toen die in het midden van de katten ging staan. Het was Claw. Nee, niet hij! kreunde Hate vanbinnen. Zira en Hellhound waren al erg genoeg, hij hoefde zijn Leider er niet ook nog eens bij te hebben. 'Genoeg!' Hate schrok. Hij had veel verwacht, maar dit niet. 'Kan iemand mij hier even uitleggen wat er hier gaande is en waarom ik niet uitgenodigd ben?' Alsof het een magisch wonder was, bleef deze dag maar erger worden. Hate deed zijn bek open om te reageren, maar Zira was hem voor. Snel deed hij hem weer dicht. 'Hate en deze kattin hier krijgen kittens,' vertelde de poes. Ik haat je. Ik haat je. Ik haat je. Hen aanvallen was genoeg, maar het aan Claw vertellen? Hate zou zelfs gesmeekt hebben om het niet te verraden. En toen begon Hellhoud met zijn verhaal. 'Zira en ik hoorden ze beiden en zijn gevolgd. Zodra we tevoorschijn kwamen viel Hate ons aan.' Hij klonk ziekmakend rustig. Hoe konden die katten hier allemaal zo licht over denken?! 'Niet waar!' protesteerde Hate. 'Die vieze trut daar wilde de kittens van die arme poes vermoorden. Doodsteken terwijl ze nog in de buik zaten!' Hij hoorde zichzelf gillen. Dit ging hem niet helpen, en zeker Lightleaf niet. Maar wat moest hij anders? Fluitend toekijken terwijl de andere drie katten zijn liefde en kittens vermoorden?

Haar hart verstoorde zijn normale ritme toen Hate zich uit de klauwen van de dikke kater bevrijdde en naar haar toekwam. Hij gebood haar weg te gaan. De poes schudde haar hoofd. 'Ik kan niet nog eens-' zei ze, doelend op een vorige, misgelopen ontmoeting waar ze zomaar weg was gegaan. Als een slappeling. Haar zin werd afgekapt door de verschijning van de Bloodclan leider. Lightleaf dacht dat ze paniek had gevoeld toen ze werden aangevallen. Dit was veel erger, de gedachte wat Hate moest voelen was al erg genoeg. Ze kon zich niet voorstellen dat Silverstar hier plots kwam binnenhuppelen. Tot haar opluchting maakte hij een einde aan het gevecht. 'Hallo liefje,' haar enige reactie was slecht ingehouden afkeer. De kater vroeg om uitleg. Voordat ze iets kon zeggen was een andere bloodclanner haar voor. 'Hate en deze kattin krijgen kittens,' haar bloed stolde, het was voorgoed verpest. Kapotgemaakt en dat in nog geen dag. 'Zira en ik hoorden ze beiden en zijn gevolgd. Zodra we tevoorschijn kwamen viel Hate ons aan.' iets wat kapot is, is moeilijk te lijmen. Gelukkig kon je het nog in nog kleinere stukjes verbrijzelen. Dat was blijkbaar iets wat Bloodclanners maar al te goed wisten. Hate begon te tieren. Met grote ogen keek de kattin hem aan. Hij begreep waarom hij zo in paniek was, ze kon zichzelf maar amper bedwingen. Toch was hij het levend voorbeeld dat ze zich inhield. Ze zette een stap naar voren en zwaaide met haar staart naar Hate. Een zacht en onopmerkzaam gebaar, een vergeefse poging haar wat spreekruimte te geven. 'Dat klopt, als ik zwanger zou zijn zou Hate wel zo slim zijn geen gevecht uit te lokken,' haar stem beefde een beetje, wat normaal zou zijn met drie katten die tegen je gekeerd waren. Zelf haar poten beefden, ze mocht zichzelf gelukkig prijzen dat ze een kalme uitdrukking op haar gezicht had. Wat zei was niet eens helemaal waar. Ze dacht dat Hate wel zo dom kon zijn om een gevecht uit te lokken.

Zira rolde haar ogen bij het ontkennen van Hate en de poes, het was zo overduidelijk nep dat ze zichzelf wel voor haar kop kon slaan. Ze vond hen amateurs, zwakkelingen, ze konden zichzelf niet eens beschermen terwijl ze in een levensgevaarlijke situatie zaten. Rustig volgden haar rode ogen alle beweging die er gemaakt werden, en ook al was ze rustig, haar grote lichaam was helemaal aangespannen. Bij Elite-katten wist je het maar nooit, Hate kon zomaar een aanval doen en met een lichte fonkeling in haar ogen hoorde ze het dreigement en voorstel van haar leider aan. Slim, zeer slim, al zouden de twee partners het er helemaal niet mee eens zijn. Zira gromde zachtjes om zijn woorden wat kracht bij te zetten, het was duidelijk dat de twee tortelduifjes sterk in de minderheid waren en als ze dit voorstel niet aan zouden nemen, waren ze er geweest.

Hellhound vond het inmiddels grappig worden hoe Hate alles probeerde te verklaren door middel van een leugen. Het klonk al zodanig ongeloofwaardig dat de woorden van de Thunderclanner er niets aan hielpen. Geduldig wachtte de rosse kater het besluit van de Leader af. Hij moest zeggen dat er goed over na was gedacht en hij zich er ook prima in kon vinden. Hellhound knikte op het moment dat Claw vroeg of Zira en hij het hadden gehoord. Een getuigen was hij dus. Nieuwsgierig wachtte hij af hoe Hate en de kattin zouden gaan tegenstribbelen op Claw's besluit. De rosse kater was er namelijk redelijk zeker over dat, dat zou gaan gebeuren.

Lightleaf moest zich inspannen om ze niet allemaal aan te vliegen. De anderen kon ze wel wat letsels toebrengen, in haar voorstelling van Bloodclan zouden ze toch alleen maar uitgelachen worden dat dat door een Thunderclanner was toegebracht. Maar Claw? Die was te belangrijk, helaas. Ze gruwde toen hij haar liefje noemde. Zijn houding straalde uit wat er komen viel. Iets gruwelijks dus. 'Hoeveel is het leven van jou kittens en jezelf jou waard poesje?' zei hij geslepen. Ze voelde zich verstijven en staarde terug naar hem. Op gebied van haar kittens was ze roekeloos, een eigenschap die ze net had gevonden. Prachtig om dingen van jezelf te ontdekken. Ze voelde de klauwen van de zwarte kater. Zwart, net als Hate, die misschien bij een andere kat net hetzelfde had gedaan. Lightleaf voelde het niet zo hard, vanbinnen was het veel erger. De schaamte zou zich pas later verspreiden. Ze keek recht in de ogen van Claw en luisterde. Zijn ogen waren ook groen, net als bij Hate,maar dan een flauw groen. Groen als algen. 'Dom heel dom, maar ik weet het goed gemaakt,' ze siste zachtjes. Goed zal er wel niet bij zitten voor haar, alles behalve goed. Toch kreeg ze een zurig gevoel van hoop. 'Ik laat jullie leven op een paar voorwaarden. Jij verteld mij alles wat er in de ThunderClan gebeurt via Hate en dan ook echt alles. Als ik een nieuwtje via een andere weg hoor kom ik je persoonlijk ophalen. Dan mag je eerst toekijken hoe ik jou geweldige Hate vermoord voordat ik jou de keel doorbijt. Als de kittens geboren zijn dan kom jij mij er één brengen die in de BloodClan groot gebracht wordt. Doe je dit niet dan jaag ik net zo lang achter je aan totdat al jou kitten dood zijn,' Lightleaf kon niet reageren, juist staren. Tergend langzaam kwamen de woorden in het brein van de warrior. Het duurde lang voordat ze antwoord gaf. Hate, haar kittens, haar clan, het was te veel. Lightleaf haar vechten-vluchten reactie was voorbij. Het werd tijd om na te denken. 'Het eerste probleem is dat ik Hate sowieso niet vaak kan zien, het tweede is dat een kitten, of apprentice, want anders overleeft die het toch niet,niet zomaar kan verdwijnen. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij ons worden er naar weggelopen kittens gezocht en gekeken.' haar stem klonk monotoon. Een brok angst zat in over haar lichaam verspreid, ze wist dat ze niet anders kon dan toegeven. 'En hoe zit het met die?' ze wees naar de bijstanders. Haar stem ging dit keer wansmakelijk de hoogte in. De poes werd zich bewuster van de omgeving. Ontsnappingswegen waren niet meer mogelijk, de woorden waren toch al gevallen.

'Hate,' zei Claw. Zijn stem klonk gevaarlijk. IJzig en kalm. Er zat een dreigend randje aan. 'Je mag mij de huid volschelden, je mag mij ontlopen als het niet te veel opvalt, maar waag het nooit om tegen mij te liegen.' Woede vlamde in Hates ogen. Het kostte hem al zijn kracht om de Leader niet aan te vallen. Hate voelde de adem van de andere kat. Voor een moment keken ze elkaar strak aan. Toen verbrak hij het moment. 'Dat zielige gepiep van jou helpt je op het moment echt niet, het maakt het alleen maar erger. Dus houdt gewoon even je bek wil je.' Hate had het nooit zo op Claw gehad, maar dit wekte pure haat op. In zijn kop zag Hate een scenario dat hij zijn Leader, Zira en Hellhound aan stukken scheurde. Zijn mondhoeken begonnen te trillen, alsof ze twijfelden tussen glimlachen of haten. Toen begon Lightleaf te praten. 'Dat klopt, als ik zwanger zou zijn zou Hate wel zo slim zijn geen gevecht uit te lokken.' Hate merkte dat haar stem een beetje beefde. Na een seconde kwamen de woorden binnen. Zei de poes nu dat ze niet zwanger was? Betekende dit dat het niet zijn kittens waren? Niet alleen woede, maar ook frustratie maakte zich meester van hem. Waarom kon die kat nooit duidelijk zijn?! Maar veel tijd om na te denken had hij niet. Claw zei: 'En jij, liefje, luistert nu even precies naar wat ik zeg.' Als Hates nekharen al niet overeind stonden, hadden ze dat nu wel gedaan. Niemand zou zo tegen de meest geweldige poes van de wereld moeten praten. Claws stem klonk kil en gevaarlijk. 'Hoeveel is het leven van jou kittens en jezelf jou waard, poesje?' Hate kon het niet uitstaan dat de leider zo dicht bij Lightleaf stond. Hij maakte een sprongetje van schrik toen hij zag dat ze een mep in haar gezicht kreeg. Hij stapte dichter naar het tweetal toe en begon boos te sissen. 'Dom heel dom, maar ik weet het goed gemaakt,' ging Claw verder, waarna hij van hem naar de poes keek en weer terug. 'Ik laat jullie leven op een paar voorwaarden. Jij vertelt mij alles wat er in de ThunderClan gebeurt via Hate. En dan ook echt alles. Als ik een nieuwtje via een andere weg hoor, kom ik je persoonlijk ophalen. Dan mag je eerst toekijken hoe ik jouw geweldige Hate vermoord, voordat ik jou de keel doorbijt. Als de kittens geboren zijn dan kom jij mij er één brengen die in de BloodClan groot gebracht word. Doe je dit niet, dan jaag ik net zo lang achter je aan totdat al jouw kitten dood zijn.' Dit idee stond Hate niet aan. Het was vreselijk. Vreselijk in zijn nadeel. In hún nadeel. Hij wachtte tot Lightleaf iets zou zeggen, maar ze staarde Claw alleen maar aan. 'Hebben jullie het begrepen en hebben de getuigen het gehoord?' sloot de Leader af. En of ze het begrepen hadden. Hate trilde nog steeds van top tot teen van woede. Ik vermoord je in je slaap, let maar op. JIJ. GAAT. DOOD. En toen deed de poes haar bek open. 'Het eerste probleem is dat ik Hate sowieso niet vaak kan zien. Het tweede is dat een kitten, of apprentice, want anders overleeft die het toch niet, niet zomaar kan verdwijnen. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij ons worden er naar weggelopen kittens gezocht en gekeken.' Ooh op zulke momenten hield de zwarte kater zo erg van haar! Maar dit betekende wel dat ze de deal had gesloten. Ze zaten eraan vast. En zeker weten dat als ze zich er niet aan hielden, Claw al hun kittens en zijzelf zouden vermoorden. 'En hoe zit het met die?' Voor een moment was Hate Zira en Hellhound vergeten, maar nu kwamen ze weer in zijn aandacht. Ja, hoe zat het met hun. Hij zou ze alle twee ook in hun slaap vermoorden als ze ook maar één woord hierover zouden spreken.

Zira was stil, dat was iets nieuws voor haar en een onverwachte wending. Meestal had ze overal wel een mening over en ze hield van Claw een beetje pesten door hem tegen te werken, maar nu was ze stil. Ze zou er voor zichzelf alleen maar een rommeltje van maken als ze nu tegen begon te spreken. Toch was er één moment waarop ze een ietwat gevaarlijke grom liet horen. “Jij komt de kitten brengen voordat de ogen open gaan, jij wilt toch ook dat die zich thuis voelt in de Elite liefje? Er is wel een kattin die jullie kitten wil voeden.” Wat bedoelde hij daarmee? De Elitekattin voelde zich veel, veel te erg aangesproken. Ze kon geen kitten opvoeden en wilde dat niet ook. Ze had niet eens moedermelk. Haar rode ogen keken vurig naar Claw, maar hij keek haar niet aan en met een diepe zucht van verlichting keek ze weer weg. Waarschijnlijk had hij haar niet eens bedoeld. Toen Hate beschuldigend naar haar keek rees haar tabby vacht overeind. Net voordat ze haar bek kon openen voor een antwoord begon de leider al. “Ooh zij houden hun bek wel, als jullie je precies aan de afspraak houden. Zo niet dan laat ik de roddel heel snel verspreiden in het kamp. Jullie keuze.” Langzaam gleed er een bloeddorstige grijns over haar gezicht, en ze spande haar spieren aan, waarbij ze haar lange nagels in de grond duwde. Als ze niet accepteerden, zou ze hen allebei is een kopje kleiner maken en dat mochten ze weten ook.

'Het eerste probleem is dat ik Hate sowieso niet vaak kan zien, het tweede is dat een kitten, of apprentice, want anders overleeft die het toch niet,niet zomaar kan verdwijnen. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij ons worden er naar weggelopen kittens gezocht en gekeken.' Zei de kattin als antwoord op wat Claw haar had opgedragen. 'En hoe zit het met die?' Vroeg ze vervolgens terwijl ze samen met Hate de kant van Zira en hem op keek. “Jij maakt mij niet wijs dat jullie elkaar bijna niet zien en jij vind het toch niet erg om hem vaker te gaan zien liefje? Als er belangrijke informatie is kom jij dat melden.” Vertelde Claw op een manier die de rosse kater eigenlijk wel aan stond. “Maak je niet druk om onze veiligheid, want wij redden ons prima. Jullie kitten krijgt de ThunderClan niet terug. Jij komt de kitten brengen voordat de ogen open gaan, jij wilt toch ook dat die zich thuis voelt in de Elite liefje? Er is wel een kattin die jullie kitten wil voeden. Ik zal er voor zorgen dat jullie kit goed zal worden opgeleid.” Vervolgde Claw zijn verhaal waaronder Zira even leek te grommen. Hellhound trok zich even niets aan van de kattin naast hem, zijn ogen waren op de twee zwarte katers gericht. “Ooh zij houden hun bek wel, als jullie je precies aan de afspraak houden. Zo niet dan laat ik de roddel heel snel verspreiden in het kamp. Jullie keuze.” Vervolgde de leader terwijl hij het tweetal aan keek. Hellhound knikte bevestigend, dit begon echt leuk te worden.

Lightleaf kreeg de kriebels van zijn stem. Het klonk zo geslepen.'Jij maakt mij niet wijs dat jullie elkaar bijna niet zien en jij vind het toch niet erg om hem vaker te gaan zien liefje?' zei hij.  Lightleaf likte aan haar lippen om niet te gaan spuwen op hem. Het antwoord wist hij zelf vast ook, de Thunderclan hielt niet zo van Bloodclanners. Claw ging door. 'Als er belangrijke informatie is kom jij dat melden.' Lightleaf voelde waarom hij leider was. Uit zijn stem vloeide kracht. Geen wonder waarom die katten niet zo slim waren, ze moesten niet nadenken, hun leider deed genoeg. het was beangstigend. Hij zei niet rechtstreeks dat ze haar kitten nooit meer zou zien. Het deed al pijn vooraf, hoe kon ze dan in Starclan's name overleven? 'Jij komt de kitten brengen voordat de ogen open gaan, jij wilt toch ook dat die zich thuis voelt in de Elite liefje? Er is wel een kattin die jullie kitten wil voeden,' haar agrument werd ruw afgewezen. Ze voelde de knoop in haar maag strakker worden. De twijfel werd hard aangescherpt met zijn volgende woorden. De jonge warrior was bang dat die katten haar jong een betere opvoeding konden geven dan zijzelf. Ze wist niet zeker waarom ze dat dacht, misschien omdat de kittens zo onverwachts waren, of omdat ze zelf ook van clan moest verhuizen. Lightleaf probeerde oogcontact met Hate te maken. Het leek of hij helemaal over de rooie was. Ze legde zo veel mogelijk liefde in haar blik voordat ze zich weer richtte op de prater. Hij had net verteld dat de anderen wel hun mond konden houden, ze betwijfelde het. Het was verscheurend dat ze zo snel een beslissing moest maken. Ze wist dat het zinloos was om om nog een afspraakje te vragen. Vlug schatte ze de afstand tussen haar en de anderen in. Een vossenlengte, meer niet. 'Jullie hebben meer te verliezen. Informatie en een nieuwe warrior,' bedacht ze zich luidop. Haar poten stond ver uit elkaar. 'Ik geef jullie geen informatie,' zei ze krachtig. Haar blik vlamde weer op. Die uilenballen allemaal. Ze hielt zielsveel van Hate en dat straalde ze uit. Ze ging zelf dichter bij hem staan. Aan zijn reactie op Claw te zien dacht ze er net hetzelfde over als haar. Het waren allemaal idioten die wat konden vechten en gemeen zijn. Lightleaf had het gevoel dat ze niet meer zo klem zat als eerst. Haar hart klopte aan een razend tempo, maar het klopte tenminste. Het voelde alsof ze moest kiezen tussen Hate's leven, haar leven én dat van haar kitten. Het voelde niet alleen zo, het was zo.

Hate haatte Claw. Die vreselijke Claw, die maar regels bleef stellen. De kleinere kat was er niet zeker van dat Zira en Hellhound stil zouden blijven, maar als zijn leider dat zei... En toch, zijn leider zei nu zo veel. Zo veel slechts. Hate zag Hellhound bevestigend knikken. Ook van die kater kon hij niet verwachten dat hij zijn beloftes na zou komen.
Lightleaf, de geweldige poes -zijn geweldige poes- liet zich niet afschrikken. Ze bleef sterk en rustig. Hate voelde hoe hij weer opnieuw helemaal verliefd werd. 'Ik geef jullie geen informatie,' hoorde hij haar zeggen. Wat was ze geweldig! Betekende dit dat ze wel de kitten zou geven? Het zou een enorm verlies voor haar zijn, maar Hate zou een oogje in het zeil kunnen houden. Als hij natuurlijk niet voor die tijd uit de BloodClan was verstoten.
Hij voelde hoe de tabby poes dichter tegen hem aan kwam staan. Vanbinnen werd hij een stuk rustiger, alsof zij ervoor zorgde dat de inwendige storm ging liggen. Maar hij had nog steeds vragen. Hoe zou het verder gaan? Wat zou er gebeuren met die kitten? Was het niet slimmer om wel informatie door te spelen? Er was alleen geen ruimte om te overleggen. 'Lightleaf...' fluisterde Hate, zo zacht dat niemand behalve de poes hem kon horen. 'Je bent geweldig. I love you.' Hij was een paar seconden stil, terwijl zijn blik over de vijandige katten gingen. Ik vermoord jullie allemaal in je slaap. Let maar op.