Adventure is still out there!

De volgende morgen kwam er een langgerekte gaap uit zijn mond, en bewoog de kater niet omdat Little nog sliep. Een glimlach kroop rond zijn lippen en zijn ogen twinkelden, ze had hem gisternacht behoed voor de nachtmerries, en wat zou hij graag op het moment iets terugdoen. Probleem was, hij hield haar op het moment warm, dus zodra hij op zou staan zou de koude windvlaag die door dit krot heen trok de poes te grazen nemen. Dat leek Tall niet tactvol en ook niet de perfecte manier om iemand duidelijk te maken wat je precies van hem of haar dacht, of in ieder geval niet een aardige manier. Als je die kat nou heel erg haatte kon je het overwegen maar dan zou je niet zo liggen als zij tweeën in the first place. Vandaar dus dat de grote tabby zijn hoofd wel al omhoog haalde, en ook een paar keer flink knipperde voor hij gewend was aan het licht. Licht, fel licht, er was iets met fel licht. Eens zien, trainingen, wat leerden ze je daar ook alweer over licht. Kwam van de zon, ofwel, daar leek het zich samen te pakken. Was weg in de nacht en.. En was het felst op het midden van de dag! Ehm.. Ze hadden zich verslapen, oeps?

ooc: Vervolg van dit topic

Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen de poes ook langzaam wakker werd, ze zag er nog steeds heel schattig uit. Hij waarschijnlijk ook, maar toch, zij spande de kroon, met het haar wat veel kanten op stond en de kleinere bouw die haar lieve oren goed uit deed komen. Nu hij toch zo onbeleefd zat te staren kon hij ook zien dat de poes uiteindelijk doorkreeg dat ze zich misschien ietwat verslapen hadden. En hij had weer precies gelijk, want nog geen minuut later meldde de poes het ook. "We hebben ons overslapen!" Hij knikte, een beetje schuldbewust. "Sorry," Mauwde hij, en haalde met een ondeugende blik de schouders op. "Misschien zijn ze ons al aan het zoeken! Ohnee.. Misschien is er iets gebeurd terwijl we wegwaren.. e-" Hij begon te grinniken toen haar lichaam weer protesteerde en meldde dat ze moesten eten. In een paar stappen had hij de ruimte overbrugd en duwde even zijn neus in haar wang om haar te doen stoppen ratelen en te kalmeren. "Het zal allemaal wel goed zijn," Mauwde hij rustig, duidelijk goed uitgeslapen nu, "Laten we jou eerst maar eens wat eten brengen,"

Ze schrok van hem, dat merkte hij wel, dus trok hij beschaamd zijn hoofd terug en keek naar zijn poten. Iets te vrijmoedig geweest, oeps, dat zou hij wel onthouden voor de komende keren. Gelukkig vond ze zijn opmerking over het eten niet erg, en grinnikte ze er juist om, wat hem weer deed glimlachen. "Oké dan. Ik zal jou wel laten jagen, als ik probeer dan zitten we hier volgende week nog." Nu was het zijn beurt om te lachen, en de kater knikte in antwoord. "Prima, jij jaagt op kattenkruid, ik jaag op voedsel," Antwoordde hij haar met een knipoog, en keek naar buiten. "Tenminste," Dit was erg, hij bedacht zich nu wel heel snel, "Als je het durft en je denkt dat het veilig is," Hij had belooft de poes te beschermen, het zou hem niet overkomen dat ze nu plots niet meer veilig was.

Een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij een speelse tik in ontvangst moest nemen. De kater stak plagend zijn tong uit en grinnikte even, oke, fair enough. Als deze poes niet voor haarzelf kon zorgen kon niemand dat, daar was hij van overtuigd. Zeker toen ze hem plots al voorbijgegaan was, en hij ineens achterliep. Dramatisch rolde de kater met zijn ogen, en sprong lachend achter haar aan. "Maar natuurlijk madame," Mauwde hij galant terwijl hij naast haar ging lopen, eigenlijk geen idee waar hij nu heen moest want waar in the name of Starclan vond een kat voedsel als hij in een twoleg territorium was?

Hij begon te lachen toen ze pas net buiten waren, en de poes plots helemaal vrolijk begon te doen omdat er kattenkruid bleek te zijn. Persoonlijk hield hij van de geur, en dus bleef hij er maar zo ver mogelijk bij uit de buurt want je zou zien dat hij er gevoelig voor zou blijken te zijn. Wel grijnsde hij even naar de grijze poes en stak plagend zijn tong uit. "Pas maar op, straks gaan katten nog denken," Mauwde hij met een plagende grijns, en sprong toen weg voor ze kon reageren. Tijd om te jagen, en dan wel nu iets wat ze kenden want dat beest van gister was nog steeds heel vreemd. Gelukkig was het hier niet helemaal leeg en vreemd, want zodra de kater zijn neus in de lucht stak drong een overheerlijke geur zijn neus binnen. Zijn wenkbrauwen schoten omhoog, want ook dit kwam hem niet bekend voor, en het kwam vanuit een twoleg ehm.. Hoe noemden ze dat ook weer? 'tuin' ofzo. Lang leve zijn vroegere contacten, hij zou niet uit de toon vallen, als ze hem niet zagen that was. Maar wat maakte het ook uit, nu wilde de kater weten waar die geur vandaan kwam ook, en dus sprong hij lenig op een soort gladde rechte boom, en ging op het smalle randje staan om te turen waar de bron van de geur kon zijn.

Hij bleef intens staren, aangezien het nog best lastig was om te bepalen waar het precies van afkomstig was. Er stonden veel nieuwe dingen in dit territorium, en de wind blies de geur net zo snel weer uit zijn neus als erin. Het duurde echter niet meer lang, en toen had de kater het gevonden. Een grijns verspreidde zich over zijn gezicht, en de kat maakte zich klaar te gaan springen. Helaas, in plaats van naar beneden sprong hij haast een meter de lucht in, en landde toen niet zo soepeltjes weer op het hek. Wankel keek hij naar beneden, en probeerde snel zijn evenwicht weer te vinden om niet als een complete dumbass over te komen. "Dit wil je zien!" Mauwde hij opgewonden, en stak al een poot naar beneden de poes omhoog te helpen. Niet dat hij perse dacht dat ze het nodig had, maar het was leuk haar te helpen want ze hielp hem ook zo vaak.

Hij glimlachte even naar haar toen ze naast hem kwam zitten, maar schudde zijn hoofd snel zodra hij merkte dat hij aan het staren was. Een beetje onhandig slikte de kater, maar kon gelukkig zijn gedachten ergens anders op vestigen zodra de poes begon met praten. Een logische vraag kwam uit haar mond, en deed hem grijnzen. "Ruik eens," Antwoordde hij haar, nu maar hopen dat ze geen catnip ophad, want multitasken terwijl je high was, was niet echt een goede combi. "Er is hier iets zaligs, en daarzo staat het," En met zijn staart wees hij naar iets wat eruit zag als een den waarin twolegs honden bewaarden, maar dan doorzichtig met een soort vreemd spul eromheen gespannen. Het rook heerlijk.

De poes zag wat hij bedoelde, en even sprong Tall enthousiast op, als een kitten die zich niet in kon houden. Vragend en bijna smekend keek hij naar de grijze poes, en bleef maar steeds heen en weer wiegen op het hek. Uiteindelijk vroeg hij eindelijk zijn vraag, met de taste for adventure in zijn ogen af te lezen. "Zullen we kijken wat het is?" Vroeg hij, vrolijk maar alsnog redelijk sensible. Opdracht een was om Little veilig te houden, opdracht twee was zoveel mogelijk avontuur voor haar vinden!

Hij grijnsde breed, en al voor de poes überhaupt gevraagd had of hij eerst ging stond de kater al onder aan het hek. Zijn heldere ogen keken op naar de poes, en met een twinkeling erin wees hij naar wat planten. "Daar kan je zacht op landen," Mauwde hij haar toe, en keek toen achter zich of de kust veilig was. Er hing wel een oude geur van hond in de lucht, maar zoals hij al zei, die was oud en hij verwachtte dus niet dat die problemen op zou leveren. Toch moest hij maar goed opletten voor het geval dat, je wist natuurlijk maar nooit met die Twolegs.

Hij stond al helemaal klaar om te helpen voordat het fout zou gaan, toen plots de poes super random al voor hem stond! Verdwaasd keek de kater haar aan, met een kleine glimlach rond zijn mond toen hem duidelijk werd dat hij misschien ook wel iets té voorzichtig met de poes deed. Een mentale notitie daarvan werd gemaakt, en grinnikend liep hij op een drafje achter haar aan, op naar het grote onbekende. Daar aangekomen keek hij eens door het gekke spul dat de lucht doorkliefde, en raakte het voorzichtig aan met zijn poot, het veerde een beetje, maar leek niet bedoelt om doorheen te gaan.