My little frozen soul

Specklestem keek trots toen hij het camp binnen kwam. Hij voelde zich net zoals vroeger. Toen hij een apprentice was en zijn eerste prooi voor de Elders had gevangen. Er hing dan ook een dik konijn tussen zijn tanden. Dík! Hij was verwonderd geweest toen hij het had gezien. Hij had het gevangen speciaal voor zijn liefde. De rosse kattin. Speckle wandelde dan ook naar de Eldersden. Een kleine glimlach sierde zijn lippen toen hij zijn kop binnen stak. Hij kon absoluut niet subtiel zijn en zei alles meteen in het gezicht. Hij ging dus ook voor haar zitten en liet zijn konijn vallen. Zijn fluff danste eventjes op en neer. "Ik heb een konijn voor je gevangen."

Met een verveelde blik keek ze het kamp rond. Het bleef niet leuk om niks te kunnen doen, al kon de kattin nu wel weer beter het territorium in en wat over dingen heen klimmen. Nou, ze kon het in ieder geval beter als eerst. Natuurlijk oefende ze met jagen, maar met een poot die je alsmaar achter je aan moet slepen gaat dat niet makkelijk zonder geluid. Zonder dat ze het door had, stond Specklestem voor haar met een groot konijn in zijn bek. "Ik heb een konijn voor je gevangen." Miauwde hij en met liefdevolle ogen keek ze hem aan. Wat was hij toch lief en zorgzaam voor haar! "Oh, Speckle, wat lief van je!" Antwoordde ze en ze gaf hem een kopje. Ze had in dagen niet zo'n dikke prooi gezien en ze was trots op hem.

Frozensoul vrolijkte op. Hij grijnsde breed. "Oh, Speckle, wat lief van je!" Hij drukte zijn kopje tegen de hare. "Hoe gaat het met je oefenen?" Ze verdween bijna in al zijn vacht. En dat was behoorlijk veel. Toen hij apprentice was leek het nog niet zo veel, maar daarna is het beginnen groeien. Stiekem was hij bang geweest dat het niet had gestopt. Gelukkig was zijn lichaam meegegroeid. Hij was veel gespierder en groter.

{Het moest xD:

"Hoe gaat het met je oefenen?" Frozen haalde haar kop uit zijn vacht en keek hem nu wat minder blij aan. "Ach, gewoon.. Ik kan nog niet echt wat vangen, maar ik kom al dichterbij dan eerst!" Ze hield de hoop op, want ze wist zeker dat ze op een dag gewoon weer voedsel in de clan kon brengen en de clan kon helpen. Ze wilde het zo graag, dus dan moest het wel lukken! "Wat als we strakjes samen het bos ingaan? Dan kan je me misschien helpen," stelde ze voor en ze keek Speckle hoopvol aan.

+ OH STARCLAN die is mooi <3

De poes haalde haar kop uit zijn vacht en keek iets minder blij. Hij keek eventjes verbaasd. Waarom was ze nu droevig? "Ach, gewoon.. Ik kan nog niet echt wat vangen, maar ik kom al dichterbij dan eerst!" Er ging een lichtje branden in zijn kleine hersentjes. Haar poot, natuurlijk. "Wat als we strakjes samen het bos ingaan? Dan kan je me misschien helpen," Hij knipperde een paar keer, voordat het doordrong. Maar meteen glimlachte hij breed. "Ik zal je wel helpen.", miauwde hij enthousiast. Net zoals in hun apprentice tijd. "Wedden dat jij een dikker konijn vangt dan mij?"

{Ik kwam de plaatjes tegen en ik dacht: dat is helemaal Frozie xD

"Ik zal je wel helpen." Miauwde Speckle enthousiast en met een opgetogen glimlach keek de poes hem aan. "Wedden dat jij een dikker konijn vangt dan mij?" Met grote ogen keek ze naar het konijn, en toen naar hem. "Nee joh, ik moet eerst nog maar is iets zien te vangen!" Miauwde ze, en ze pakte het konijn op en nam er een hap uit. "Zullen we eerst deze maar delen voordat we gaan?" Ze had toch wel trek gekregen en ze gaf hem opnieuw een kopje. Ze hield van hem, dat was zeker.

+ Dankjewel, opnieuw <3

"Nee joh, ik moet eerst nog maar is iets zien te vangen!" Miauwde ze, en ze pakte het konijn op en nam er een hap uit. Specklestem krulde zijn pluizige staart rond haar heen. "Zullen we eerst deze maar delen voordat we gaan?" Een grijns sierde zijn lippen en als antwoord nam hij een hap uit het konijn waardoor hij het neusje raakte van zijn vriendin. Gespin klonk op van zijn borst.

{xD

De grote kater nam ook een hap van het konijn en hij raakte haar neusje met de zijne aan, wat een warm gevoel verspreidde door haar hele lichaam. Hoe zo'n grote kater toch nog zo lief kon zijn, dat was voor haar een raadsel. Ze hoorde hem zachtjes spinnen en alsof hij een aan een knopje draaide klonk er ook meteen een spinnend geluid uit haar borst. Ze glimlachte zachtjes en ze aten samen de prooi op, waarna Frozen opstond en hem vragend aankeek. "Zullen we dan maar gaan?" Vroeg ze, niet al te enthousiast. Het zou haar waarschijnlijk toch weer niet lukken.