Now I'm perfect.

Trots liep de zwart witte apprentice het kamp in met het kleine muisje in haar bek. Elke keer als ze een prooi ving was ze er weer trots op. Inmiddels was ze al drie moons apprentice. Nog eens die tijd en dan kwam ze in de buurt van de warrior leeftijd. Ze kon er niet op wachten om eindelijk warrior te zijn. Al de tijd dat ze in de Nursery had gelegen, en al een beetje fatsoenlijk kon denken, had ze naar die tijd uitgekeken. Ook nu als apprentice keek ze er naar uit, het enige verschil was dat er meer van haar werd verwacht eigenlijk. Dat zelfde maakte het ook weer wat minder leuk. Ach dat zou later wel komen bedacht ze zich terwijl ze het muisje op de prooi stapel legde. Nieuwsgierig liet ze de blik van haar cyaan blauwe ogen over het kamp glijden. Haar ogen vielen op een rode vacht die haar wel een leuke kat leek om mee te praten. Dat de kater plotseling grinnikte maakte haar alleen maar meer zin krijgen in een gesprek om een of andere reden. "Wat is er grappig?" Vroeg de Dawnpaw nieuwsgierig terwijl ze wat dichter naar de rosse kater toe liep.

"Niks, klein binnenpretje." Antwoordde de kater met een glimlach naar haar. Dawnpaw knikte waarna ze ongeveer een halve vossenlengte van hem vandaan ging liggen. De rosse vacht van de kater deed haar aan meerdere katten denken. "Mooie vacht, mijn moeder heeft de zelfde kleur en Firestar had dat ook." Mompelde de kattin vanuit het niets. Zelf wist ze ook niet eens waarom ze het zei. Het kwam gewoon uit het niets haar bek uit. Apart, maar daar had ze wel vaker last van.

"Dankje. En dat zou moeten kloppen, ik ben een nakomeling van Firestar." Antwoordde de rosse kater op wat ze gemompeld had. Dat was het nadeel van praten voor je dacht. Sommige dingen konden niet helemaal goed aankomen. "Oh sorry," verontschuldigde ze zich. Een kat had haar ooit geleerd dat je dat moest doen als je het over een overledene had waar een vriend of familielid van die kat bij was. Wat ongemakkelijk veegde ze haar staart over de grond.

Het luchtte de kattin op dat de rosse kater reageerde met een glimlach. Dat was al weer een heel goede minder in ieder geval. "Dat maakt niet uit hoor. Ben er altijd nog super trots op. Bovendien heeft hij het leven van mijn zus gered, daar ben ik hem voor eeuwig dankbaar voor." Vertelde de warrior trots. Dawnpaw knikte begrijpend, het was dan ook iets om trots op te zijn. Nu pas besefte ze zich dat ze eigenlijk niet goed wist welke het was. Of hoe Firestar's kittens überhaupt heette. "Het is waarschijnlijk best slecht dat ik het niet weet, maar hoe heet jij ook al weer?"

"Tuurlijk is dat niet slecht! Ik verwacht niet dat iedereen weet wie ik ben hoor, en dat hoeft ook helemaal niet. Mijn naam is Glowstick." Stelde de kater zich voor. Het was even stil, normaal zou Dawnpaw dat al lang hebben doorbroken maar door haar 'fout' van daarnet had ze besloten om even wat minder te zeggen. "En, uhh, als ik het niet fout heb hoor... Maar ben jij niet Dawnpaw? Dochter van Softvoice?" Vroeg Glowstick terwijl hij de stilte tussen de twee doorbrak. De apprentice knikte bevestigend, blij om te weten dat hij wist wie ze was. "Dawnpaw, dochter van Softvoice en Rushleap." Stelde ze zich voor de grap overdreven bekakt voor.