Drowning

De jonge elder liet zijn werkende oog over hed gebied rondom hem glijden. De grond was bedekt met witte overblijfselen van de afgelopen leaf bare. Blindfolds blik bleef steken bij iets wat leek op een stuk silverpelt op de grond. The lake. Met voorzichtige passen kwam hij dichterbij. Nu begreep hij wel waarom Stormbreathe deze plek zo speciaal vond. Blindfold haalde diep adem en zette zijn voorpooten in het koude water. De langharige windclanner schoof met zijn achterpoten vooruit, zodat hij zich helemaal in het meer bevond. Langzaam slofte Blind vooruit, tot zijn poten een diep stuk ontdekten. Hij tuimelde met zijn hoofd het water in. Wild zwaaide de jonge elder met zijn poten, maar wist geen grond te vinden. "Help!", miauwde de grijze kater luid, wanneer zijn kop boven water weer tevoorschijn kwam.

Walnutpaw

Walnut was net op pad gegaan en had het kamp al een eindje achter haar liggen toen ze luid gemiauw hoorde. haar bruine oortjes schoten de lucht in terwijl ze al in een drafje richting het gespartel liep. 'Help!' De poes zuchtte bij het zien van Blindfold. De jonge kat was al jong elder en het was logischer dat hij meer problemen zou krijgen met zwemmen, dan zij. 'Houd vol!' Miauwde ze zo hard ze kon terug. De poes sprong over een steen heen en stormde op de hulpeloze kat af. Zijn lange vacht dreef om zich heen en trok hem alleen maar dieper het water in. Walnut ging plat liggen op de over en stak haar nek uit naar de kat. Ze greep hem bij zijn nekvel en trok met alle macht de zwaardere kater omhoog. Toen ze hem uiteindelijk op het land had zakte ze zelf ook even naar achter om te rusten. De vacht was kleddernat en voegde een paar kilo's bij zijn gewone gewicht. 'Blind, je bent geen Riverclanner.' grapte ze nadat ze energiek was opgesprongen om haar tocht te vervolgen. 'Nou dan zie ik je wel weer in het kamp,' Sprak ze nog voordat ze alweer weg wilde huppen.

De grijze kater voelde hoe hij uit het meer werd getrokken. Proestend haalde Blind adem. "Blind, je bent geen Riverclanner.", hij herkende de stem van Walnutpaw, een oude apprentice. "Nou dan zie ik je wel weer in het kamp,", miauwde de gestreepte poes. "B-bedankt, Walnut", de koude wind gleed over zijn koude vacht. Het was zo koud...