Watching the stars.. together

"Natuurlijk wel," mauwde ze snel en schudde toen haar kopjes. Soms werden er over de andere clans vreemde fabeltjes verteld, bijvoorbeeld dat ze niet in StarClan geloofden. Maar dat was waarschijnlijk alleen maar geweest om hen tegen elkaar op te zetten. De witte kattin keek over de rand van het riviertje heen naar beneden, waar ze de sterren in het wateroppervlak zag. Een kleine glimlach verscheen rond haar lippen, maar plotseling schoot er iets onder haar neus door: een vis. Iet wat geschrokken trok ze haar kopje terug, want zelf had ze niet door dat het een vis geweest was.

Cedarpaw trok wat angstig zijn kopje weg bij haar reactie. Oeps. Had hij haar nu beledigd? Hopelijk niet. Plots schoot er een zilveren flits door het water en de shadowclan kat, die natuurlijk niet gewend was aan deze prooidieren, schrok ervan. Dit deed Cedarpaw zachtjes lachen en de apprentice kwam overeind om naar de oever te sluipen. Zijn schaduw hield hij buiten het water en razendsnel haalde hij met zijn klauw uit bij de twee zilveren flits. De vis werd op het droge gehaakt en spartelde daar nog. De grijze apprentice gaf de vis snel een fatale beet en met zijn vangst trippelde hij terug naar Ivypaw. "Nou, nu mag je je eerste hapje vis nemen." Glimlachte hij.

Iet wat verbaasd keek ze toe hoe de ander vervolgens naar de oever toe ging, en goed leek te weten wat hij aan het doen was. Voordat ze het wist haalde hij razendsnel uit naar het water en spartelde er een vis op de kant. Het spatte wat druppeltjes haar kant op, waarbij er eentje op haar neusje kwam. Nog altijd stond haar blik zacht, waarna ze kort haar kopje uitschudde om zo het druppeltje van haar neus af te krijgen. Hierna keek ze weer naar de grijze kater, die haar kant uitkwam met de vis tussen zijn kaken. Bij zijn woorden moest ze zachtjes glimlachen. "Oh, oké," mauwde ze toen een beetje verrast, maar nog altijd met een zachte glimlach. Hierna keek ze naar de zilveren vis voor haar poten, waarna ze haar kopje boog en er een hapje van nam.

Terwijl zij haar eerste hap nam, begon hij zijn natte vacht weer droog te likken. Toen hij hiermee klaar was, zag hij dat er een duidelijke hap was genomen. "En ..?" Vroeg hij, een wenkbrauw opgeheven en toch wel nieuwsgierig klinkende. "Beter dan een muis, of niet?"

"Hmm.." mompelde de kattin nadenkend terwijl ze de vis door had geslikt. Ze moest toegeven, het was lekkerder dan ze verwacht had. "Ik denk dat ze voor mij gelijk staan," mauwde ze met een kleine glimlach. "Het smaakte niet verkeerd."

Tevreden snorde de kater. "Had je maar in riverclan geleefd, dan kon je het elke dag eten." Glimlachte hij en nestelde zich wat gemakkelijker in het gras. Een gaap deed zijn mond opengaan en vormde kleine traantjes in zijn ooghoeken. Misschien was hij een beetje moe, maar het was ook heel laat!

"Inderdaad," mompelde de witte kattin toen terwijl er een gaap over haar lippen rolde. De maan stond hoog aan de sterrenhemel, wat aangaf dat het inderdaad al erg laat moest zijn. Voorzichtig liet ze zich naast de kater zakken. "Dit zouden we vaker moeten doen.." prevelde ze zachtjes terwijl haar oogjes een keertje dichtvielen.

Zijn nerveuze gevoelens werden een tikkeltje groter toen ze opmerkte dat dit vaker gedaan moest worden. "Ja.." Duwde hij er zachtjes uit. Maar hij was nu al bang dat hij gepakt werd, laat staan als hij dit vaker deed. De inter-clanse vriendschap maakte hem bang, maar gelukkig op hetzelfde moment. Iep.

Ze hoorde hoe de kater zachtjes antwoordde. Een minuscule glimlach verscheen bij haar, maar deze wist ze al snel weer te onderdrukken en te laten verdwijnen. Natuurlijk wilde ze niet gepakt worden, want wat ze nu deed was vreselijk tegen de clanregels. Maar toch.. Ze wilde niemand teleurstellen in ShadowClan, maar dit was gewoon anders. Haar oogleden waren dichtgevallen, maar een redelijk fel licht drong plotseling door haar oogleden heen. De witte kattin hief haar kopje en zag dat er een helder lichtje aan de hemel te zien was. "Een vallende ster.." mompelde ze zachtjes, waarna ze licht glimlachend naar de grijze kater keek.

Het bleef een tijdje stil en Cedarpaw's poten begonnen nu echt te kriebelen om weg te komen hier. Het voelde nu niet goed, hij voelde zich niet goed. Plots merkte Ivypaw iets op en zijn gouden kijkers schoten omhoog. Oh. De ster liet een lichte streep achter op de sterrenhemel. "M-moeten we nu een wens doen?"

De kater vroeg of ze nu een wens moesten doen, Ivypaw haalde haar kleine schoudertjes op. "Als je dat wilt, ja." Het was niet verplicht, maar de meeste deden het toch wel als ze de kans kregen. Zelf sloot de kattin haar ijsblauwe oogjes en hief haar kopje een beetje, zodat haar rozige neusje een beetje omhoog gericht was, in de richting van de sterrenhemel. De wind speelde met haar lange pels die rustig wat op en neer bewoog. Nadat ze haar wens had gemaakt, opende ze haar ogen en zag nog vaag de lichte streep van de vallende ster, maar al snel was deze ook verdwenen.

Dan moest hij snel zijn nu! Hij sloot zijn gouden kijkers en haalde rustig adem, vervolgens deed hij een wens, heel stilletjes in zijn kop en opende daarna zijn ogen weer. De ster was weg en ook de lichtstreep die hij achter zich aan had getrokken. Oh. "Komt hij ooit nog terug?" Misschien dacht de rennende warrior wel dat hij gemist werd en probeerde hij terug te komen naar zijn thuis?

De witte kattin knipperde een keertje en richtte haar blik toen langzaam op de grijze kater naast haar. Ze zag hoe hij zijn ogen opende, blijkbaar had hij ook een wens gedaan. Haar blik ging weer naar de lucht, maar er was niks meer te zien van de vallende ster. "Wie weet.." mompelde ze toen zachtjes en liet haar blik toen afglijden naar het water, waarin ze vaagjes haar eigen witte gestalte kon zien. Haar blik ging weer omhoog naar de maan. Het werd tijd dat ze terugging naar het kamp, voordat ze in tijdnood zou komen en men naar haar ging zoeken. "Het is al laat.." mompelde ze toen zachtjes en hees zichzelf weer overeind, waarna ze haar blik op de grijze kater richtte. Zou.. zou ze hem hierna nog wel zien?

Ze kwam overeind en zei dat het al laat was. Pas toen viel het Cedarpaw ook op, dat het wel erg donker was geworden. Het grijze katertje knikte, maar bleef op zijn plek. "Ik blijf nog even." Sprak hij en richtte zijn blik op het water. "Ik.. eh, zie je nog wel eens?"

De grijze kater naast haar bleef op zijn plek en knikte een keertje. Hij meldde dat hij nog eventjes bleef, waarop de witte kattin een keertje knikte en zacht glimlachte. Bij zijn volgende woorden schoten haar ogen eventjes kort terug naar hem. "Ja.. natuurlijk." Licht verlegen wendde ze haar ogen weer af, maar stond vervolgens helemaal op en schudde haar sneeuwwitte pels een keertje uit, waarna ze zich in de richting van haar eigen territorium draaide. "Ik vond het een mooie plek om de sterren te kijken.." zei ze nog met een lichte glimlach. "Nou.. tot ziens dan maar.." Voorzichtig keek ze naar de kater, maar hierna draaide ze zich om en verdween in de schaduwen.