F L E S H >Zira&Hellhound<

Met een arrogante glimlach liep ze door de straten. Haar grote maar toch dunne lichaam en dikke spieren waren nogal een verschijning, om over haar halsband maar te zwijgen. Veel katten en zelfs wat mensen leken niet al te blij met haar bezoek en ze banjerde toch gewoon verder, haar scherpe tanden blonken af en toe in het zonlicht als ze ze ontblootte naar katten die niet uit de weg gingen. Ook nu weer, een clankat was hier en ze grauwde laag naar het mormel. "Wat moet jij hier?" Vroeg ze, terwijl ze haar kop wat schuin hield en haar rode ogen in die van de jonge kat boorde.

Op zijn dooie gemakje liep de rosse kater over de daken van de huizen. Handig dat ze allemaal aan elkaar zaten, dat was een heel stuk makkelijker lopen. Ook had hij daar boven vrijwel geen last van Twolegs of Kittypets die hem konden irriteren. Zijn groene ogen vielen op een grijze kattin die over de straten liep. Ze droeg een Shadowclan geur bij zich, al was die niet al te goed te ruiken vanaf het dak. Hij bleef haar volgen tot ze zich omdraaide en plotseling tegenover Zira stond. "Wat moet jij hier?" Gromde de bruine kattin. Soepel sprong Hellhound van het dak naar een muurtje dat wat lager bij de grond was. "Dit is geen Shadowclan gebied," gromde de rosse kater vanaf het muurtje. Zonder moeite sprong hij van het muurtje af op de grond. Binnen een paar passen stond hij tegenover Zira met de clankat er tussen in. Die zou niet zo makkelijk meer een andere kant op kunnen.

"Dit is geen Shadowclan gebied," ze draaide haar kop richting het geluid en zag Hellhound, van wie ze zijn stem al wel begon te kennen. Ze glimlachte sympathiek naar hem waarna ze zich weer terugdraaide naar de jonge kat, die blijkbaar niet op haar mondje gevallen was. "Dat weet ik." Zira grinnikte kort. Dat poesje wist niet met wie ze te maken had. "Ik was naar iemand op zoek, dat is alles. Als jullie dat graag hebben, zal ik weg gaan." Het kwartje viel al snel toen ze zich bedacht dat haar Young One ook uit de Shadowclan kwam en precies die leeftijd was. De bruine tabby grinnikte en haar tanden blonken gevaarlijk. "Five is jouw zus, hm?" Miauwde ze, zo zoet als ze maar kon, en ze haalde haar nagels zachtjes - haast strelend - over de rug van de Shadowclankat.

"Dat weet ik." Antwoordde de Shadowclanner bijdehand. De rosse kater trok een wenkbrauw op, de kattin kwam koel over in haar woorden. Haar ogen vertelde echter een net iets ander verhaal. "Ik was naar iemand op zoek, dat is alles. Als jullie dat graag hebben, zal ik weg gaan." Vertelde de apprentice vervolgens als verklaring voor haar aanwezigheid. "Five is jouw zus, hm?" Zei Zira vervolgens terwijl ze met haar poot over de grijze rug streelde. De klauwen waren uitgeslagen maar gingen de huid van de Shadowclanner niet in. "Ah I see," zei Hellhound rustig waarna hij een lik over zijn poot gaf. Terwijl hij naar zijn poot keek sloeg hij de klauwen er van uit. Die strekte hij vervolgens uit zodat de bovenkant de kin van de clankat raakte. "Ze is haar thuis verlaten om zich bij de betere te voegen. En nu ben jij alleen achtergebleven en mist haar, is het niet?"

"Ah I see," miauwde nu ook Hellhound, en Zira keek hem met glimmende oogjes aan. "Ze is haar thuis verlaten om zich bij de betere te voegen. En nu ben jij alleen achtergebleven en mist haar, is het niet?" Zira glimlachte en knikte met een gemene grijns, waardoor de apprentice zich los kon trekken. "Dat gaat jullie niets aan." Siste deze en de tabby poes klauwde met haar nagels in de grond. "Het gaat ons heel veel aan," gromde Zira en haar klauw schoot naar voren, waarbij ze de jonge kattin een harde klap in haar gezicht gaf. De Elite moest je niet tegenspreken, het was tijd dat dat poesje eens wat respect ging leren.

De blik in de ogen van de apprentice was genoeg om Hellhound te vertellen dat de kattin alles behalve op haar gemak was. "Dat gaat jullie niets aan." Zei de grijze Shadowclanner waarna ze zich lostrok uit de aanrakingen van de twee Bloodclanners. Met een grijns op zijn kop wierp de rosse kater even een blik op Zira. "Het gaat ons heel veel aan," zei Zira duidelijk niet tevreden met wat de kattin had gezicht. De tabby sloeg een poot tegen de kop van de apprentice. Met een paar lange stappen stond Hellhound weer zo dat de apprentice tussen de twee Elite leden in stond. "Je hebt nog heel wat te leren op het gebied van respect tegenover de Elite," zei de rosse kater met zijn zware stem. De woorden respect en Elite sprak hij lichtelijk sissend uit om er de nadruk op te leggen. Met zijn voorpoot stapte hij op de poot van de apprentice om zijn klauwen er vervolgens in uit te slaan.

Hellhound viel haar bij. "Je hebt nog heel wat te leren op het gebied van respect tegenover de Elite," de tabby poes grinnikte toen de rode Elitekat hard in de poot van de apprentice sloeg. Net goed voor dat mormel. "Oke sorry! Het was niet zo bedoeld." Het jonge poesje klonk bang, niet eens een klein beetje. "Ik zal wel gewoon weg gaan, dan hebben jullie geen last meer van me." Nu lachte Zira hard. "Uh-uh, niet zo snel." Grauwde ze en ze sprong voor de ander en drukte deze met haar rug tegen de grond, waarbij ze haar klauwen in de buik van het kleintje boorde.

Al snel trok de apprentice haar poot terug. "Oke sorry! Het was niet zo bedoeld." In haar stem was de angst te horen die Hellhound al eerder in haar ogen had gezien. "Ik zal wel gewoon weg gaan, dan hebben jullie geen last meer van me." Hellhound grinnikte even, de kattin besefte blijkbaar nu pas in wat voor een pakket ze was beland. Nu kon de lol wel beginnen. Zira duwde de Shadowclanner al snel met haar rug tegen de grond terwijl ze haar klauwen in de buik van de kattin boorde. Geamuseerd keek de rosse kater toe op het schouwspel. Rustig zette hij een paar stappen in de richting van het tweetal. Zijn voorpoot zette hij, met de klauwen nog steeds uitgeslagen, op de kop van de grijze kat. Hellhound deed dat echter zo dat hij haar kop naar beneden duwde maar zijn nagels de kop net niet raakte. "Besef je nu tegen wie je het hebt," siste hij zacht richting de apprentice.

Haar medeclanner zette zijn scherpe nagels in de kop van die clankat en ze grijnsde gemeen. "Laat me gaan, ik heb jullie niets misdaan!" Weer schudde Zira haar kop. "Daar heb jij geen idee van," gromde ze zachtjes en ze zwiepte woest met haar staart. Ze boog voorover en beet hard in de poot van de kleine Shadowclanner. Ze kon dat mormel allang vermoorden, maar waarom zouden ze er niet eerst wat mee gaan spelen?

"Laat me gaan, ik heb jullie niets misdaan!" Zei de kattin, deze keer weer wat zelfverzekerder. Toch wist Hellhound vrijwel zeker dat ze zich nu juist nog minder op haar gemak voelde dan eerst. "Daar heb jij geen idee van," gromde Zira waarna ze haar tanden in de poot van de apprentice zette. Hij snapte wel waar sommige katten vandaan haalde dat Bloodclan een clan van kannibalen was eigenlijk. Toch was het niet waar. Ze beten wel, maar aten echt geen andere katten. Nou ja, over het algemeen dan. Er zaten altijd wel een paar gekken tussen. Wat droogjes tikte de rosse kater met de bovenkant van zijn poot steeds links en rechts van de kop van de Shadowclanner. "Begin je al te snappen waar je mee te maken hebt of moeten we nog lang door gaan?" Vroeg Hellhound op een bijzonder nonchalante toon waarna hij de eerste twee tikken harder gaf en vervolgens weer door ging met de zachtere. Het had totaal geen nut waar hij mee bezig was, leuk vond hij het zonder reden wel.

Ook Hellhound begon met dreigen, maar de apprentice sputterde tegen. "Ja! Ja! Ik snap het! Laat me gaan!" De wanhoop in het jonge stemmetje zorgde ervoor dat Zira een rilling kreeg, een rilling van genot en adrenaline. In een vliegensvlugge beweging gaf de Elitepoes de jonge kattin een klap op haar kop, met nagels inbegrepen, en ze grauwde waarbij ze haar tanden in de nek van de apprentice boorde. Hierbij duwde ze haar vrije klauw in de schouder van de ander waarbij ze haar tegen de grond aanduwde. "Vertel maar rond over de Bloodclan, over het gevaar die we zijn," mompelde ze in de grijze, tabby vacht van de ander maar beet daarna vrolijk verder.

De paniek was overduidelijk te zien in de smekende ogen van de apprentice. "Ja! Ja! Ik snap het! Laat me gaan!" Zei die dan ook met een trillende stem. Een geamuseerde grijns verscheen op de kop van de rosse kater. Eigenlijk het werd leuk nu. Zira zette haar tanden in de nek van de apprentice, haar ene poot op de kop en de ander in de schouder er van. Op deze manier bleef er nou niet bepaald veel over voor hem om te doen. "Vertel maar rond over de Bloodclan, over het gevaar die we zijn," hoorde hij Zira mompelen terwijl ze haar tanden nog in de nek had staan. Rustig liep de rosse kater een rondje om het tweetal een. Een van zijn klauwen liet hij over het flank van de apprentice gaan. "En vergeet niet om hier nooit meer terug te komen, en zeg dat ook maar tegen de andere." Vertelde hij rustig terwijl hij zijn zware poot hard op de staart van de grijze tabby zette.