Again and again

Met rustige passen wandelde de grote kater verder. Zijn tabby pels glinsterend in de zon. Hij zou vandaag... Proberen te jagen. Het was best raar om weer helemaal van her te beginnen. Hij wist wel van sommige katten dat hij bijna zijn trainingen had afgerond en toen het ongeval had gehad doordat hij iets had met ene Tinderpaw... Maar die naam zei hem niks. Helemaal niks. Hij zuchtte zachtjes en stak zijn neus op, maar hij kon niet echt iets speciaals ruiken dat leek op konijn... Of haas. Aj... Even zuchtte hij. Dat moest hij ook hebben.

{Spottedwish}

Met gehaaste pootstappen volgde de iets kleinere kattin het geurspoor van haar apprentice. Ze had ergens gehoord dat hij een ongeval had gehad, en dat hij daarom opnieuw moest beginnen met zijn trainingen. Ergens vond ze het zowel zielig als welverdiend, aangezien hij maar voorzichtiger had moeten zijn. Wat de kater haar zusje had aangedaan was ze nog lang niet vergeten. Echter zou ze onderlinge banden niet in de weg laten staan van de traingsessies die ze hem zou geven.
"Brokenpaw!" Miauwde ze luid zodra ze diens bruine gestalte zag staan. Een toch ietwat strenge blik stond in haar goudkleurige ogen getimmerd terwijl ze op hem afliep. Hij mocht dan ouder zijn dan haar, zij stond hoger in rang en was zowel zijn mentor. "Hoe komt het dat ik je nergens kon vinden? Ik had toch bij de ceremonie gezegd dat we de dag nadien zouden beginnen met trainen? Wil je geen krijger worden of zo?" Mauwde ze luid terwijl ze lichtjes hijgde. Echter schudde ze algauw haar kopje en probeerde ze zichzelf onder dwang te houden. Ook haar gevoelens liepen soms uiteen sinds haar vader verbannen was. "Maar goed. Ik heb je nu gevonden, dus we kunnen beginnen. Kun je me als eerste vertellen wat je je nog allemaal herinnert?"

"Brokenpaw!" Zijn oren wipte even en even kreeg hij een korte schok door zijn kop kreeg. Het was een pijnlijke steek geweest en het deed hem niet zo goed, hij legde kort zijn poot op zijn kop, maar schudde al snel zijn kopje terug. "Hoe komt het dat ik je nergens kon vinden? Ik had toch bij de ceremonie gezegd dat we de dag nadien zouden beginnen met trainen? Wil je geen krijger worden of zo?" Hij keek even nerveus naar zijn mentor en slikte voorzichtig. "Ik uhm..." Maar voor hij het kon uitleggen, sprak ze opnieuw. "Maar goed. Ik heb je nu gevonden, dus we kunnen beginnen. Kun je me als eerste vertellen wat je je nog allemaal herinnert?" Hij haalde diep adem. "Ik weet nog... Hoe ik moet jagen," zei hij voorzichtig. "Maar de geuren vind ik wel moeilijk..." vertelde hij er wel bij.

Met gespitste oortjes en vernauwde ogen luisterde ze naar de woorden van haar apprentice. Zodra deze gedaan had met praten bevestigde ze diens woorden met een knik van haar kop, om vervolgens even luidop te zuchten. "Maar ken je het territorium van Windclan nog? De gebieden en de grenzen met de andere Clans?" Vroeg ze, hem nog steeds strak in de gaten houdende met haar goudkleurige blik. Voor nu maakte ze zich daar meer zorgen om. Als de kater het gebied niet meer kende en de grenzen eveneens niet, dan zouden ze daarmee beginnen. Het was belangrijker om je weg terug naar huis te kennen dat te kunnen jagen. Uiteindelijk zou jagen hem wel met het overleven helpen, maar aangezien hij een Clankat was hoorde hij de weg naar het kamp te kennen. "Zeg me hoeveel verschillende gebieden Windclan heeft en de namen ervan."