If you say that you never lie in life, you honestly insult my intelligence

“Een ThunderClanner heeft mijn broer en zusjes vermoord toen ze nog in mijn moeders buik zaten, daarna hebben ze mijn moeder de keel doorgebeten.” Haar blik verzachtte wat en meelevend keek ze de ander aan. Ze wist hoe hij zich moest voelen, het was verschrikkelijk om iemand die dichtbij je stond te verliezen. “Ik heb wel eens over Scar gehoord, maar ik heb hem nooit echt gesproken.” Zira knikte rustig terwijl ze haar kop even schudde, zodat haar haren weer plat gingen staan - ze waren omhoog gewaaid door de harde wind. "Maakt niet uit ook," miauwde ze wat onverschillig, ze had geen zin om al haar gevoelens over de hele plek te gooien. "Dus, hoe gaat het met de clan? Al iets vernomen van Miles?" Vroeg ze, niet heel erg geïnteresseerd maar ze wilde graag het gesprek lopend houden.

Rustig luisterde ze naar zijn antwoord. Het was te horen aan zijn toon dat hij zelf niet tevreden was, of in ieder geval niet geweest was met hoe het er aan toeging. “Ja, wat moet ik daar nou van zeggen. Lìtill had er een rommeltje van gemaakt. Het heeft tijd nodig om alles weer op orde te krijgen, maar hoe vind jij dat het gaat?” Haar wenkbrauwen trokken in een frons en even dacht ze na. Het leek goed te gaan, de nieuwe systemen waren goed en ze was trots op haar hondentanden die ze had weten te bemachtigen. "Goed," miauwde ze, nog steeds nadenkend. “Waar die Miles is weet ik niet. Hij is er heel goed in om mij te blijven ontlopen en ik heb het idee dat dat een reden heeft. Ik begin er in ieder geval nog al genoeg van te krijgen. Ik heb niets aan een commander die mij niet wil bijstaan. Ik red het wel zo, maar het irriteert me mateloos.” Zira grinnikte toen ze zijn houding zag, zijn oren naar achteren en een gevaarlijke uitdrukking op zijn gezicht. "Misschien wordt het tijd voor een nieuwe?" Knipoogde ze, waarna ze haar tabby borst vooruit stak zodat haar hondentanden goed te zien waren. "Denk dat ik het wel zou kunnen," voegde ze eraan toe.

“Ik gun Miles die lol niet. Het zal betekenen dat hij gewonnen heeft, want volgens mij is dat precies wat hij wil. Dat ik een nieuwe commander kies.” Langzaam knikte Zira en ze dacht over zijn woorden na. Maar als hij niks aan hem had, waarom zou hij Miles dan zijn zin niet geven? Zij wilde best zijn plek overnemen. Natuurlijk ontging het haar niet dat hij steeds ongemakkelijker leek te worden en haar rode ogen staarden in zijn groene, waar een kille uitdrukking in kwam. “Zira.” De kattin rilde kort. Ze vond het leuk dat hij haar naam uitsprak, al was het zo vijandelijk.  “Ik vergeet niet zomaar en je weet maar al te goed waar ik het dan over heb.” Rustig kwam ze overeind en liep naar haar leider toe. "Ik kan het," miauwde ze simpel, waarna ze sierlijk naast hem ging zitten en met haar staart langs zijn flank wreef.

“Het interesseert mij niet dat je het kunt. Als ik het zou vragen zou iedereen zeggen dat die het kan.” Met een zucht ging Zira liggen, en Claw liep een eindje van haar vandaan. Ze wist niet al te goed wat ze moest doen. Dit was nieuw territorium voor haar, gevoelens had ze al een lange tijd niet meer gehad en ze wist niet goed meer hoe ze ermee om moest gaan. “Het gaat erom dat je mijn respect verdiend en die heb jij nog lang niet.” Haar tabby kop, die zojuist op het gras gelegen had, kwam overeind om haar leider aan te kijken, waarbij ze glimlachte. Een oprechte glimlach, totdat een windvlaag haar in haar gezicht sloeg en wat chagrijnig liet ze haar kop weer zakken. Pf, dan niet hoor, wind. “Ik vertrouw jou niet. Zeker niet bij Yu in de buurt.” Nu schoot ze echter weer overeind en binnen twee sprongen stond ze naast hem. “Tot ziens Zira.” Nu gromde ze zachtjes en haar oren gleden in haar nek. "For Scourge's sake. Hoe lang is dat voorval van Yu nu al geleden? Hakuna matata, sweetheart. Waarom zou je me wantrouwen? Ik doe je niks, en zolang Yu niks bij mij doet doe ik haar ook niks. Ik weet precies wat ik van jou moet vinden, als je dat wat zou uitmaken. Ik mag je, zo moeilijk is het voor mij niet. Als jij nou is wat dingen van het verleden in je verleden kan laten, zou je al een stuk verder komen." Een waterval van woorden stroomde uit haar mond en met een zucht ging ze zitten. Ging ze het hem vertellen? Nu nog niet, pas als hij goed zou reageren op haar woorden zou ze het hem misschien zeggen.

“Heb jij nooit geleerd dat katten die hun verleden vergeten, ook vergeten waarom het de eerste keer fout is gegaan?”  Het antwoord was niet wat ze wilde horen en haar oren gleden in haar nek. Koppige kat ook. “Mijn verleden is mijn verleden, maar vergeten doe ik niet. Respect moet je terug verdienen,  maar jou grote bek verpest dat elke keer weer. Je moet leren eerst te denken Zira, dat kan je een hoop ellende besparen.” De haat in zijn ogen maakte het haar moeilijk en ze drukte zichzelf tegen de grond aan, een teken van dienen. De zwarte kat liep weg. "Dag Claw," miauwde ze zachtjes en zuchtend deed ze haar ogen dicht, nadenkend in de wind.

Topic uit?