I Don't Care

Bonepaw had een lange tijd geslenterd om hier te komen, het voelde of dat hij zijn lichaam meetrok om verder te komen. Hij wilde bij de Fourtrees zijn, gewoon om zijn gedachten leeg te maken. Hij voelde zich namelijk steeds leger en leger, het gevoel gaf hem een ongemakkelijke situatie. Het rook naar alle geuren van elke Clan, hier kwamen vaak de verliefde stelletjes die nooit bij elkaar konden zijn door de clan. Vroeger was hij loyaal en volgde elke regel, hij toen de beste krijger worden. Alleen al die regels sloegen op niks, hij had al een gebroken hart door zichzelf. Hij had aan Dawnpaw gevraagd of dat zij op hem was maar dat was ze niet, hij had daarna het hart gebroken van Scar waarop hij ook verliefd was. Dus tegelijken tijd ook zijn eigen, ook bleek Walnutpaw achteraf ook een ander te hebben. Hij voelde zich kapot en alleen, zelfs als hij iedereen kenden. Zelfs als zijn leven op het spel stond voelde hij zich gebroken, ook Skinny maakte het erger. Hij deed alles voor haar omdat zij zijn baas is, hij keek naar de vele wonden en littekens over zijn hele lijf heen. Ze prikten maar het deed hem weinig, de laatste tijd boeide er weinig voor hem. Hij deed gewoon wat hem gezegd werd en daarbij verder weinig, hij was de laatste tijd een marionetten geworden voor de meesten.

~Eerste post voor Claw

Bonepaw zwierf over het territory heen van de Fourtrees, zijn ogen bekeken het gebied. Een vieze Bloodclan geur drong in zijn neus, hij wist dat hij niet alleen was. Misschien zou hij weer die zwart witte kattin Yu ontmoeten, hij had haar al weleens gezien. Zijn ogen vestigde zich op een zwart bruine vacht, hij zag hoe de kater zijn oren in zijn nek legden. “Aan het dwalen jonkie?” Siste de zwart bruine kater. Eigenlijk moest deze kater zwart zijn, hij had namelijk ze weleens gespioneerd. Bonepaw ging zitten en had geen enkele poging gedaan tot een aanval, het zou wel komen. Hij keek even naar de zwarte kater, "hu.. Ja natuurlijk aan he dwalen." Antwoorde hij en begon zijn poot stevig te likken. Vroeg of laat dat hun zouden gaan vechten, "Hey Claw," Begon hij rustig als of hij deze kater al kende. Hij kende hem wel door het gesprek van Zira en Claw die hij had afgeluisterd, hij bleef nog erg kalmpjes. Hij wist dat hij aangevallen zou worden maar misschien zou dit interesse kunnen trekken bij de zwarte kater, hij staarde hem aan. De ambre ogen keken naar zijn groene ogen, "Hoe is het met je dochter Yu?" Vroeg hij expres om hem uit te dagen. Hij genieten ervan als iemand waarmee hij praatten totaal niet door had over wat hij het had, Skinny gaf hem wel de mogelijkheden ervoor. Hij wist niet hoe hij het moest neerleggen, deze kater was vast vele malen sterker dan hem. Helemaal omdat dit de leider was en vast ook de vorige leider vermoord had of zo iets dergelijks, zijn ogen keken vastberaden naar de kater. Hij klapte zijn nagels uit, niet om te vechten maar als het nodig was zichzelf te verdedigen. Hij had al vele littekens over zijn lijf heen, ook had hij een paar dagen geleden tegen twee Bloodclanners gevochten. Jafar en Yu, ze zouden heus wel goed bij elkaar passen. Hij was ook nieuwsgierig naar wat Claw zou zeggen, zijn ogen bekeken de ogen van de kater. Deze waren kil op hem gericht, er zou misschien een gevecht uitbreken of misschien niet en een leerzaam gesprek uit komen.

Bonepaw staarde met een rustige blik naar de leider, deze leider leek al van woeden te koken door de kleine vragen die hij stelden. Hij had een leider iets rustiger bedacht, toch keek hij naar de leider die hem ook vragen zou stellen of zou antwoorden. “Jij voelt je vast nu heel voldaan niet?” Begon de leider, Bone trok zijn beiden oren omhoog. Vreemde vraag, alleen zou zijn antwoord altijd daarop 'nee' zijn. "Nee, ik ben niet voldaan u wel?" Vroeg hij nieuwsgierig daarna. Hij keek met zijn ambre ogen uitdagend, de kater voor hem zou niks doorhebben dat hij hem ooit bespioneerd heeft. “Mijn leven gaat jou niks aan dus ik voel ook niet de behoefte om jou brutale vragen te beantwoorden.” Zei de leider die gelijk een stap naar hem toe zetten, Bone bleef rustig zitten maar klapte wel zijn nagels uit. Dat noemen we zekerheid, hij keek naar de leider. “Maar ik heb wel een vraag voor jou.” Zei Claw daarna met erg gesis, “Wil je graag dood?” Bonepaw kreeg een grimas op zijn gezicht. Daarna deed hij ook een stap naar voren naar leider, hij staarde hem uitdagend aan. "Heeft u het ook weleens zo bekeken." Begon hij, "Ik heb al tegen Bloodclanners gevochten sinds dat ik apprentices ben. Ik heb ook tegen Rogue's gevochten en andere Clan katten." Vervolgde hij en ging zitten, ze konden bijna hun neuzen tegen elkaar aan drukken. Vechten was nu geen optie alleen als hij in gevaar zou lopen, hij wist niet of dat Claw hem zou aanvallen. Het was een vraag op een vraag, "ik ben niet bang voor de dood en wil dat graag laten zien want ik ga niet dood vechtend." Antwoordde hij daarna. Hij voelde zijn hart kloppen, hij had iets gezegd wat hij nooit zal zeggen. Hij klapte zijn nagels weer in en nam weer afstand van de leider, "Beantwoordde dat Uw vraag?" Vroeg hij daarna. Hij wist nu veel informatie wat hij kwijt zou kunnen bij Skinny, genoeg over Yu en Claw. Ook over Zira die een Deputy wilde zijn, die smeekte om dat te willen zijn op Scrouge de eerste Bloodclan leider. Hij wist niet hoe deze leider zou reageren, hij wist ook dat hij dit zou overleven. Hij had zijn wilskracht bij zich, hij had verloren in gevechten. Vele littekens opgelopen, zijn Clan verraden. Zijn hart was ook twee keer gebroken geweest in zo'n korte tijd, als hij dat allemaal al overleefde had hij ook al de woede van Cyber overleeft. Hij had ook alle opdrachten van Skinny Love gevolgd en had haar beloofd om al haar informatie binnen 2 weken haar te brengen en het zal hem lukken, ook met hoeveel wonden hij zou hebben. Als hij zou moeten kruipen, het zou hem lukken.

Bonepaw keek strak naar de kater, hij wist dat de leider hem kon vermoorden. Alleen zou hij terug vechten, laten zien dat hij sterk genoeg was. Hij was niet bang voor iets, hij leefde alleen in een lege hoes zonder een ziel. “Ik zal voldaan zijn als jou hart niet meer klopt.” Zei Claw, deze leider was zo snel kwaad geworden. Dus kon Claw door maar een Apprentices in woeden storten, hij zelf kon dat ook maar zag door Skinny wel anders. “Je hebt werkelijk geen idee wie je voor je hebt of wel?” Vervolgde de leider ter wel hij de lengte tussen hun verminderde. Bone bleef rustig staan, "jawel hoor, de leider van de Bloodclan waar iedereen zo gevreesd voor is Claw alleen ben ik niet bang voor jouw." Antwoordde hij. De ogen van de leider leken te versmallen, misschien was dat wel niet maar dat zou gebeuren. “Je bent dood voordat je met je ogen hebt geknipperd en ik zal het op zo’n manier doen dat jij zelfs in de dood nog zal dwalen en doelloos bent. Begrijp je wat ik zeg?” Sprak Claw en kreeg een grijns over zijn gezicht. Bone kreeg ook een grijns, "zien is geloven." Uitdaagde hij de leider. Waarom zou hij bang zijn voor iemand die hem alleen bang wilde maken, hij was al ver in de duisternis gezakt. Verder dan dat je ooit zou denken, hij had niemand. Zou waarom niet dood gaan, hij wist dat Claw kwaad zou reageren. “Als je niet bang bent voor de dood zal ik dat maar eens worden als ik jou was, want ik zal er voor zorgen dat de dood heel erg pijnlijk wordt.” Zei de Elite kwaad, de ruimte tussen hun versmalde. Ze konden in elkaars gezicht spugen, "ik ben al mishandeld, pijn boeit me niet meer. Raak me maar, met alles wat je kan!" Siste hij naar hem en zette een stap naar voren. Alleen vechten zal hij altijd, wie hem ook mocht uitdagen en ook wat hem mocht uitdagen. Hij was klaar voor dit, hij was klaar voor dit moment. “Het is maar net wie je kiest om je mee te bemoeien, deze keuze was in ieder geval heel dom.” Sprak de leider die met een vlugge beweging zijn voorpoten op de hem zetten en zijn nagels door zijn huid liet boren, hij deed niks en keek naar de kater. Bonepaw viel om, “Vrees altijd de dood jonkie.” Sprak Claw in zijn gezicht. Bonepaw glimlachten, alleen zonder iets te laten merken spuugde hij in de gezicht van de leider. Vlak daarna ontbloten hij zijn scherpe klauwen en drukte zo had hij kon tegen de oksels van de leider aan, hij probeerde hem daar vast te grijpen.