Trouble {The Official Kitnapping-schandaal}

Vanuit de plaats waar hij was gaan liggen had hij een tijd geleden een aantal kittens het kamp zien verlaten. Door zijn verslechterde zich had hij niet kunnen zien welke kittens het waren. Wat hij wel had gezien was dat er een andere apprentice achteraan was gegaan. Die had hij wel kunnen herkennen, het was Abysspaw. Inmiddels waren de kittens en apprentice al een hele tijd weg. Te lang. Er moest iets aan de hand zijn, anders waren ze al lang teruggekeerd. Een apprentice moest de kittens snel hebben ingehaald en mee terug hebben genomen. Iets vertelde de kater dat het goed mis was. Hij moest iets doen. Maar wat? Veel kon hij niet doordat hij slecht zag en ook niet al te goed kon bewegen door de nog niet compleet geheelde wonden. Er moest iemand, of meerdere katten gaan kijken. Hij moest iemand gaan waarschuwen, iemand die in actie durfde te komen, iets zou doen. Al snel kwam de perfecte kat voor de taak voorbij gelopen. Whitelion, de nieuwe deputy van de Windclan. Hij was een kat die actie zou ondernemen. Wat moeizaam stond de grijze kater op, de witte vacht van zijn borst waaide alle kanten op door de windvlaag die voorbij kwam. Moeizaam schudde Vaporpaw zijn vacht weg waarna hij richting de kater begon te lopen. "Whitelion," sprak hij de deputy zonder aarzeling aan. Zonder ook maar op aandacht te wachten vertelde hij wat er aan de hand was. "Een groep kittens heeft het kamp verlaten, Abysspaw heeft ze gevold. Echter zijn ze al een aardig lange tijd weg, te lang. Mag ik voor stellen om een paar katten te laten zoeken?" Vertelde de apprentice rustig en zelfverzekerd tegen de witte kater. Hoe graag hij zelf ook mee wilde, het ging niet. Waarschijnlijk zou hij alleen maar een obstakel zijn voor de andere.

{Eerst Whitelion en daarna is dit topic is open voor alle Windclanners!}

Haar oren spitsten zich toen de stem van Whitelion over het kamp bulderde. Automatisch verschoof haar aandacht van hetgeen wat ze aan het doen was naar hetgeen wat de witte kater wou zeggen. Haar amberkleurige ogen spreidde zich iets verder open bij het horen van diens woorden. Opnieuw zette haar lichaam zich automatisch in beweging en nam ze een stapje naar voren. "Ik ga mee." Klonk haar stem vastberaden. Haar blik richtte zich echter niet op de deputy, maar op de kater genaamd Vaporpaw. Waarom? Niet omdat ze zijn gezag in twijfel nam, maar eerder omdat ze geen zin om om degene die haar vader verraden had aan te kijken als een bondgenoot. Een zachte zucht verliet haar bekje waarna ze even om zich heen keek, afwachtende op enige respons van de anderen.

Er was paniek.
Nou ja, misschien geen paniek, maar er was zeker iets aan de hand. Drama. Leuk! Met een verwachtingsvolle blik stapte Thorn het kamp binnen en ze scande haar omgeving. Ze hoorde Whitelion, die sinds kort haar mentor was, zeggen dat er kittens verdwenen waren. Er waren hulpeloze kittens kwijt. Hoe dom waren die queens dat ze dat niet eens hadden opgemerkt? Ach ja, wat maakte Thorn het ook uit, zolang zij maar meekon vond ze het prima. Dan had ze ook weer een leuk verhaal om te vertellen, in de apprentice den. Of later als ze elder was, maar daar wilde ze nog niet over nadenken. Nee, ze wilde haar perfecte leventje als puberende tiener nog helemaal niet kwijt. "Ik ga mee." Zei Spottedwish, een nog kersverse warrior, en met een judging blik nam de witte poes haar op. Daar kon ze wel een dagje mee samenwerken, besloot ze, en ook zei liep op de deputy af. "Count me in," grijnsde ze lieflijk en ze knipoogde naar Spottedwish.