Touchdown

Ze had de pesthekel aan dit weer.
Regen, grijze wolken, harde wind. Zó niet Newleaf/lente-achtig! Rot op met je vieze plakregen en laat de zon er is doorheen.
Met een geïrriteerde blik in haar ogen zat Zira aan het randje van de barn. De beste barn welteverstaan. Ze was één van de beste members van de Elite en daar was ze trots op ook.
De hele tijd was ze aan het bedenken of ze de regen in zou lopen en gewoon nat worden of dat ze droog maar saai in de barn zou blijven. Ze wist niet echt wat ze moest doen, dus besloot ze het eerste; waarom ook niet.
Een grimas verscheen op haar gezicht toen ze één van die irritante mormels, ook wel Young Ones genoemd, tegenkwam en ertegenaan botste. Well. Zira kuchte zachtjes en richtte haar rode ogen boos naar beneden. Het was Thistle.
"Kijk uit je doppen, uk." Miauwde ze en duwde zijn kop weg met haar poot.

[ 1e post Thistle.

Oh.
Het mormel was geen hij, maar een zij. Toeval toeval. En het was ook nog is een zij met een grote bek. "Jíj botste tegen míj aan hoor! Kijk jíj maar uit je doppen, sufkop!" Met een grauw stapte Zira terug naar het zwarte mormel en keek naar beneden. Ze torende hoog boven de ander uit.
Haar nagels waren al uitgeklapt, zoals gewoonlijk, maar ze zou ze niet zomaar gebruiken. De vorige keer dat ze haar nagels had geslepen aan een Young One was het niet goed afgelopen. "Je moet respect hebben voor een member," siste ze zachtjes en ze keek nors naar het ding.

"Ik weet het, maar ik kon me even niet inhouden, het spijt me" Het slappe excuus deed haar zachtjes grinniken. Haar rode ogen boorden zich in de rode van de ander. Raar, beiden hadden ze rode ogen, iets wat maar heel zelden voorkwam. Hopelijk kwam ze straks niet achter het schokkende feit dat dit mormel haar dochter was, of zoiets.
"Je moet leren jezelf in de hand te houden," begon Zira, en relaxt ging ze zitten, maar wel zo dat ze ieder moment kon opspringen om de brutale aap een klap te verkopen. "Wij bloodclanners moeten onze reputatie wel hooghouden, natuurlijk."

"Dat snap ik, Zira." De jonge kattin keek haar aan en met een beginnend grijnsje op haar gezicht staarde ze terug. Wat was die onderdanig, zeg, als je maar streng genoeg was. Dat vond ze wel leuk, het gaf haar een gevoel van macht.
"Hebben jullie nog een opdracht voor me?" De vraag van de Young One verraste haar, en haar ogen vernauwden zich in surprise. "Hoe bedoel je, een opdracht?" Vroeg ze, haar stem laag maar haar ogen niet vijandelijk. Het was alleen maar goed dat de ander wilde leren, niet? De Elite had meer van die leergierige aapjes nodig in plaats van gedemotiveerde pubertjes.

De ander werd nogal vrolijk van haar vraag, blijkbaar.
"Ehhm, een kat ontvoeren, iemand aanvallen, of zo iets, ik wil later namelijk net zo goed worden als jij, en Claw, en andere katten met een hoge rang." Meteen schoot haar wenkbrauw de lucht in en ze keek naar de Young One. Zira had helemaal geen hoge rang; ze was gewoon sterk en één van de betere members van de clan.
"Zo zo, dus jij wilt sterk worden." Miauwde ze, en nam het kleine mormel is op. Ze was klein en leek in de ogen van de grote, sterke kattin veel te fragiel voor de Elite, maar dat viel in werkelijkheid best mee. "We kunnen beginnen met een kittypet opzoeken, maar je moet er zelf in vinden."