Creeps SPT

Verveeld sprong/viel hij van een hek af. Nogal on-elegant viel hij op de grond. Gelukkig was het gras waar hij op landde en geen harde baksteen. Helaas was er een iemand die hem gespot had. Damn those Shadowclanners. Wat deden ze überhaupt hier op het Elite gebied? Hij keek op naar waar ze op een dak stond. 'Hey daar, vertel niemand hierover oké? Met deze waarschuwing klom hij ook omhoog, een kleine grijns op zijn gezicht.

Hij rolde met zijn ogen. Ze onderschatte blijkbaar zijn Elite powers. Hij klom verder omhoog tot hij boven was en bedacht toen snel een plan. Inplaats van achter haar aan rennen volgde hij een andere route. Draco slaagde erin recht voor haar neus te landen zonder te vallen. 'Als dat je wens is.' Hij bleef met een grijns voor haar staan. De enige optie die ze nu had was achteruit rennen of een wel heel slimme truc uitvoeren.

Een uitdaging... nice. 'Oh pas maar op met wat je zegt.' Draco keek toe hoe ze op zoek ging naar verschillend vluchtroutes. Hij zou haar laten gaan en dan achter haar aan rennen. Als een soort ding dat twolegs wel eens deden. Alleen twolegs werden na een tijdje moe, katten niet. Hij dook in elkaar toen ze over hem heen sprong. Meteen daarna kwam hij weer overeind om zijn eigen sprong in te schatten. Hij zette wat stappen naar achter om vervolgens te springen. Het lukte maar net om zijn achterpoten op het dak te krijgen. Even haalde hij diep adem, toen sprintte hij weer achter haar aan. Hij ging naar beneden en koos een parallel liggend steegje. Vervolgens schoot hij onder een hek door en zat vlak achter haar. 'Boeh.'

Met gemak volgde hij haar het dak op. Hij had tenslotte langere poten en kon dus grotere sprongen nemen. Maar zijn bouw maakte het moeilijker om te wenden. Hierdoor zaten ze ongeveer op gelijk niveau. 'Wacht maar' riep hij terug. Zijn blik viel op de boom. Aan haar bewegingen te zien had ze hem ook al opgemerkt. Met een grijns sprong hij van het dak en kwam boven haar terecht. Vanaf de boom gleed hij naar beneden. Ze zaten nu beide in een tuin. Een tuin gevuld met twolegs die hun nu aanstaarde oeps. Snel schoot hij tussen de benen van een grote twoleg door. Dit was nog beter. Tikkertje met hindernissen. Hij grijnsde uitdagend naar de apprentice.

Wow, de twolegs gebruiken? Het was niet eens zo'n slecht idee. Hij sprong op een tafel met eten en griste zoetig spul weg. (PUDDING!) Hij had het eerder geproefd maar wist niet meer wanneer. Hij zette een zogenaamd angstig gezicht op. 'Oh nee, de grote Shadowclanner.' Plotseling stond ze voor zijn neus. 'Dit 'lekkere ding' wenkbrauwwiebel 'besluit om omhoog te gaan.' Vervolgens sprong hij met een grijns de lucht in. Een twolegkitten werd zijn slachtoffer. Hij zette schattige oogjes op en onmiddelijk werd hij geknuffeld. Hij maakte het zich comfortabel in de armen van de kleine twoleg. 'Wat ga je nu doen' miauwde hij naar de poes.

Onmiddellijk schoot zijn blik naar zijn poten. Ze had gelijk. De enige manier om nog ergens te komen was via dit twolegkitten. Hij gromde geïrriteerd. De twoleg schrok en begon te huilen. Oh wauw Draco, dat gaat goed. Hij negeerde zijn sarcastische kant en probeerde een uitweg te vinden. Die kwam door een grote twoleg die hem van het kind aftrok. Vervolgens werd hij half door de tuin gegooid. Met een soort halve draai slaagde hij erin om op zijn poten te landen, in een plas water. Nu was hij nat en modderig, perfect. Hij liep naar de poes toe, ze kon toch niet weg en strook toen met zijn vacht langs haar. Nu had zij vooral de modder en was het zijn beurt om te lachen.

Hij grijnsde. Nu ze allebei een soort van vrij waren werd het tijd om te flirten. Helaas was Shadow hem voor. Ze likte hem over zijn neus waar hij absoluut geen problemen mee had. Hij stapte langs haar en streek met zijn staart over jaar rug. "Zoals u wilt." Hij draaide zich om en grijnsde naar haar. Draco likte haar over haar oor op de meest flirterige manier mogelijk.