New horrible face

Een grimas ontstond op haar gezicht toen ze het kamp inliep. Ze had zojuist een grote kip uit iemand zijn tuin gehaald, die haar woedend achterna gelopen was, maar ze was natuurlijk ontsnapt - ze was niet stupid.
Natuurlijk moest er gefluister komen.
Niet iedereen apprecieerde het als je bij mensen (of tweebenen, zoals zij onwetende zielen ze noemden) eten stal. Zira deed dit vaak genoeg; het was niet zo dat het haar reputatie zou verpesten, die was daar te goed voor.
Ze ging in een rustig hoekje, vlakbij de beste barn, liggen en begon hier rustig de veren van haar vers gevangen prooi af te schrapen, toen ze pootstappen hoorde. Met een zuchtje keek ze op, recht in het gezicht van een zwarte - en redelijk knappe - kater.

+ 1e post Shaggydog

Met een grijnsje wapperde ze met haar poot, zodat de veren uit haar nagels verdwenen, en haar rode ogen gleden van de kater af, naar haar prooi. Deze was volledig bedekt in krassen, aangezien ze haar nagels gebruikt had om hem kaal te plukken. Tja, eigen schuld. Al vond ze het niet erg.
"Goedemiddag, dame." Miauwde de zwarte en meteen keek ze weer op, waarna ze haar ogen versmalde. Ze bekeek de ander van top tot teen, en humde toen een zachte maar rauwe hallo. De ander ging naast haar zitten, en haar ogen volgden iedere beweging die hij maakte. Ze vertrouwde niet zo snel katten en dat hoefde ze niet te verbergen.
Toch leek de andere Elite kat niets kwaads in de zin hebben, unlike sommige anderen. Met een zucht trok Zira een stuk van de kip af en gooide het zijn richting in, dat tegen zijn hoofd aankwam, waarna ze verveeld nog een stuk van het dier aftrok en zelf op begon te eten. Haar staart tikte op de grond naast haar, als uitnodiging voor hem om dichterbij te komen. Ze zou hem (nog) niets doen.

"Thanks," miauwde de ander, en Zira kneep haar ogen samen. Was dat nou sarcastisch? Het was graag gedaan of niet, hoor. Maar ze nodigde de ander toch uit om dichterbij te komen zitten, zodat ze een normaal gesprek zou kunnen hebben in plaats van half te moeten schreeuwen.
De ander aarzelde, maar kwam toch. Mooi zo, anders had ze nog een stuk kip gegooid (en niet zodat de ander het lekker kon oppeuzelen, nee).
"Alles goed op deze prachtige dag?" Vroeg de zwarte kater, en verbaasd keek Zira op. Had hij zojuist geprobeerd een gesprek aan te knopen? De meesten waren veel te geïntimideerd in haar bijzijn. Hm, dan ging ze hem ook maar antwoorden. "Ik denk het," miauwde ze als antwoord. "En, hoe gaat het met jou, ..?" Ze liet de zin wat langer uitlopen, zodat ze duidelijk maakte dat ze zijn naam wilde weten.

Er verscheen een glimlach op het zwarte gelaat van de ander. "Het lijkt me lastig als je niet zeker weet hoe je je voelt, dame." Merkte hij op en ze grinnikte zachtjes, waarbij ze haar klauwen kort over de grond haalde als een soort uitrekken. Het was even stil, iets wat Zira niet erg vond, maar toen begon de zwarte kater te praten.
"Dus Zira." Miauwde hij tegen haar, en ze keek verrast op. Hoe wist hij haar naam? Niet dat ze het erg vond. Zolang er over haar geroddeld of gepraat werd dan zou ze in ieder geval bekend blijven. "Ja?" Vroeg ze, en keek hem ietwat afwachtend aan. "Wat is jouw naam?" Vroeg ze vervolgens, nu toch wel nieuwsgierig. Zij ging echt niet alle namen van haar teamleden uit haar kop leren, er kwamen toch iedere dag wel nieuwe katten bij.