I am a deadman

De calico kater liep richting de leaders den. Nog maar enkele minuten in het kamp en Butterstar was al ingelicht over de situatie. Yay. Want hij stond al in zo'n goed boekje bij de flame point poes moest hij ook nog gaan bespreken hoe hij liefde had gemaakt met een Thunderclanner. Dit werd zijn dood. Hij kon zijn eigen graf al graven, de leader was gewoon een enorme voorstander van de regeltjes en hij.. niet zo. De kater stond er om bekent geen blijk te geven aan grenzen en was een hel om te trainen. En nu ook nog dit. Mocht hij hier levend van af komen was hij apprentice tot zijn 90 moons.. Met een zuchtje zette hij de laatste stap en stond voor diens den. Hij werd verwacht, zo veel was hem heus wel duidelijk. Kort liet hij zijn zilveren blik naar binnen glijden en wachtte op een teken binnen te mogen komen. De geur van Bluewisp hing nog in zijn veelkleurige pels. Hij ging heus niet zelf naar binnen, als mevrouw geen blijk gaf aan zijn aanwezigheid ging hij heel snel onderduiken in de apprentice den. Maar voor vluchten was het naar zijn gevoel al te laat.

{ Eerste post Butterstar :3

Eigenlijk was hij een goed voorbeeld. Iedereen maakte ruzie en hij maakte liefde. Naja, met het vrouwelijk geslacht. Mannen kon hij nog evengoed de keel doorrijten. Maar ze konden het hem niet kwalijk nemen. Zijn eigen bloed was zo vuil als roest en zijn vader, degene die hem op had gevoed en een gewaardeerd riverclan warrior was geweest was ook geëindigd in Bloodclan. Hij had niet echt een voordeel gehad van de invloeden van buitenaf. Daarbij was hij moeilijk geworden door zijn leeftijd en rang. Simpelweg; een probleemgeval. Butterstar zou het er nog het beste mee doen hem van de waterval af te gooien, al wou hij haar niet op ideeën brengen. Bij het horen van haar stem drukte Warpaw zijn oren naar achteren en stapte de gedimde den in. Eenmaal zijn ogen aangepast aan het licht richtte hij ze in de niet zo blij staande van Butterstar. De calico kuchte even en nam plaats. Stil bleef hij zitten en keek de ander aan. Alles wat hij zei zou tegen hem gebruikt worden en hij genoot van het recht om te zwijgen. Hoewel zijn houding niet zozeer schuldig was stond zijn blik allert. Hij vertrouwde zijn huidige situatie niet en dat was aan hem te zien.

Wantrouwig en op zijn hoeden zat hij tegenover de leader. Maar toch, alsof zij nooit iets verkeerds deed. Misschien als hij een Warrior was geweest was dit nooit gebeurd. Al kon de bittere calico alles wel op die reden gooien. Bij diens woorden keek hij terug, al leek hij niet in steen te veranderen zoals hij eerst had verwacht. Naja.. Misschien wel tijd om het uit te leggen? Maar het was pijnlijk awkward. "Ik was aan het jagen en kwam Bluewisp tegen, omdat ze humeurig was begon ik wat te plagen en.." Hij vervolgde mompelend maar tot nu toe was alles de waarheid geweest, en nog een die ze kon geloven ook. Het was een feit dat de kater niet kon vissen en dus vaak moeite moest doen goed vast prooi te krijgen. En nog meer een feit was dat hij een pestkop was met tijden en een flirt bij kattinen. Het mompelen was echter iets niet al te vriendelijks geweest en Warpaw mocht blij zijn dat het niet verstaanbaar was.

Kom op, zo moeilijk was het niet. Moest hij nu het helemaal stapje voor stapje uit gaan leggen hoe hij tot die situatie kwam? De calico zwiepte met zijn staart en liet zijn zilveren ogen op Butterstar liggen. "Ze reageerde op mijn geplaag en het liep uit tot wat heen en weer flirten. En toen ik opperde iets anders te gaan doen dan alleen ketsen, niet op die manier, toen kwamen uit op een bosje en je weet de rest." hierna beet de kater op zijn wang en staarde voor zich uit. Hij was niet begonnen. Mevrouw had de enorme behoefte aan Warpawheid gehad.