Snakes are one of the types, I don't like

Snake liep het kamp binnen, de geur van bloed vulde haar geurklieren en lieten haar ontspannen. Eindelijk was haar vacht weer spierwit en goed verzorgd, ze dacht aan vandaag hoemze de zwarte ThunderClanpoes had vermoord. Niet dat ze dat moest omdat ze nog zelfs ging jagen in hun territorium zonder pardon, nee, Snake zou haar zelfs zonder reden aangevallen hebben. Snake haatte ThunderClankatten het meest, haar nagels boorde ze diep in het gras. Ze zag daarachter een bruine kater, niet zo groter dan zijzelf. Hij had een litteken over zijn neus, dat moest Ripa zijn. Snake had wel is over hem gehoord maar hem nog nooit leren kennen. Maar Ripa was van de ThunderClan, ach ja, hij is nu BloodClan, en daar gaat het om. Niet dat ze de kater het liefste als vriend zou willen, hij was best gesloten over zichzelf, maar ze zag hem als Clangnoot en voor Snake betekent de BloodClan veel voor haar. Snake dacht na, zal ze op hem aflopen en gedag zeggen? Ze haalde al haar moed bij elkaar, hij zal haar toch niet bijten? Snake liep op de kater af, een duivels, maar vriendelijk lachje verscheen op haar gezicht. 'Hallo, Ripa.' miauwde ze. 'Ik ben Snake.' Niet dat hij haar niet begreep, maar Snake zei dat toch voor de zekerheid, straks zlahij haar vreemde witte kat noemen. Als hij de geur van het bloed van haar vijanden masr niet rook, de geur bleef sterk op haar vacht plakken. Ripa zou het meteen kunnen ruiken, en dan zal hij meteen weten dat ze iemand vermoord had.

Snake keek verbaast op met een wenkbrauw omhoog, waar sloeg dat nou op? Deze kat was inmiddels gewend geraakt aan de eenzame duisternis. Vandaar dat de kater haar nek oppakte en naar zich mee sloeg. Oké, weird. Snake probeerde zich los te rukken, maar hij had hele krachtige poten. 'Laat me los!' 'Blijf uit mijn beurt.' siste de kater. Uiteindelijk liet hij haar los. 'Mmh, meestal bepaal ik zelf wel wat ik doe.' gromde ze. Ze had veel over hem gehoord, hersenschuddig, verleden. Oké, allemaal triest. Maar waarom reageerde hij zo boos op haar. Ze zei hem gewoon gedag en heeft zich voorgesteld. Snake liep doodleuk naar hem toe. 'Aangenaam' miauwde ze koeltjes, Snake draaide zich om en liep weg. Hij zal al op de grond gelegen hebben als het geen Clangenoot was.

Via haar ooghoeken zag Snake de kater 'Aangenaam' miauwen. Hè hè, was dat nou moeilijk? Snake was al klaar met vechten vandaag. Een tijdje rust mocht ook wel. Dus met Ripa vechten zal geen makkie zijn, niet dat ze bang is ofzo, dat is ze ook helemaal niet. Maar Snake haatte het om bevelen op te volgen. Dus besloot ze het maar rustig aan te doen. Ripa mocht een BloodClankat te zijn, maar beseft hij dan niet dat de katten om hem heen ook Clangenoten zijn?

Snake keek koeltjes voor zich uit, in haar ooghoeken zag ze dat de kater op zoek was naar eten. Ze wou zich eigenlijk naar hem toe draaien en een gezelllig gesprekje beginnen over hun leven. Maar de kater had geheugenverlies en hij zou het kennelijk niet op prijs stellen. Zijn ogen waren bijna rood, je kon denken dat dat een familielid van Zira was. Snake schudde zich uit. Ze zal dan maar ook op jacht gaan, misschien komen ze elkaar tegen en een kort gesprekje beginnen, dan kon Snake eindelijk met hem communiceren, tenminste...als hij even meehielp.

Snake keek versuft voor Ich uit, ze leunde op haar zijde midden in de zon en voelde de warmte, ze snorde geamuseerd en viel half in slaap. Maar haar ogen sperden open toen ze zag dat de kater opstond, zeker zocht hij naar Claw. Snake kneep in de grond en rekte zich half uit. Vervolgens sloot ze haar ogen weer, ze was echt moe. Ze wou tenslotte niet de stalker spelen. Als hij dat dacht was hij bijna net zo egoïstisch als Dreamfur. Snake snoof, niet dat ze hem irritant vond, integendeel. Ze vond hem erg...asociaal, zeg maar. Snake stond op, aan de lucht de ruiken, zou het gauw regenen. Snake trippelde en draafde snel naar de barn. Ze ging dwars lamgs Ripa heen zonder een blik op hem te wagen, bijna wou ze vragen of hij meeging, maar hij had al andere plannen. Toch draaide Snake zich om en vroeg 'Het gaat zo regenen, ik wil er niet mee bemoeien ofzo, maar niemand vind een natte vacht prettig.' ze keek de kater scherp aan en na een tidjje rusten op zijn blik draaide ze zich om en liep de barn in.

De kater draaide zich om en sloeg zijn nagels uit. Jeetje, wat kan hij overdrijven, zeg. Snel knikte de kater kort en volgde haar de barn in. Snake hoorde de regen vallen op het dak en dat maakte haar vacht overeind. Ze was niet aan het geluid gewend. Snel kroop ze via de mujr op een houten balk hangend aan het dak. Ze ging daar liggen en voelde sommige druppels op haar vacht vallen. Met een sis sprong Snake weer eraf en maakte een gat in het stro, waar ze dus bleef liggen.