The world is big

Met moeite hees ze zichzelf een hek op, waar ze zichzelf even de tijd gunde om op adem te komen. Haar onhandig grote kitten poten kwamen nu niet erg goed uit. Momenteel was haar lichaam nog onhandig en lomp, wat aangaf dat ze toch een grote poes zou uitgroeien. De kitten wist dat zelf echter niet, en irriteerde zich er mateloos aan.
Haar diep blauwe ogen gleden over het gebied, dat gevuld was met grote blokken beton. Er liepen grote, onhandige figuren. Een kat had haar verteld dat dit 'mensen' waren, Farai vond ze doodeng. Ze was hier dan ook niet voor haar plezier, alles behalve. Nee, ze was nog steeds opzoek.
Toen ze een zwart-witte poes zag, greep ze haar kans. Zonder verder na te denken sprong ze van het hek af en rende op de poes af. "Hey, Hey!"Begroette ze haar haastig. "Mag ik jou wat vragen?"Tijd om te antwoorden gaf ze de vreemde poes niet. "Ken jij toevallig Eclipse? Of Windcall? Of Meadow misschien?"



-eerste post Erosa

Boos, maar vooral beledigd, keek de kitten deze poes aan. Hoe durfde ze! Haar moeder had haar manieren geleerd, maar dat had de moeder van deze poes duidelijk niet gedaan. Als iemand iets aan je vraagt, geef je antwoord. Zo moeilijk was dat toch niet? Nuja, kennelijk wel dus.
De rossige poes ging koppig zitten, alsof ze duidelijk wilde maken dat ze niet zou vertrekken zonder een antwoord van deze gevlekte poes. "Je geeft geen antwoord op mijn vraag."Klaagde ze ietwat beledigd.
Nu pas nam ze haar tijd deze poes eens te bekijken; ze was groot, een stuk groter dan haar in ieder geval, me lange, zwart-witte haren. Toch voelde de kitten geen angst, de poes zag er niet uit als iemand die haar kwaad zou doen, toch?

De rossige poes rolde geërgerd met haar ogen bij het antwoord van de zware poes. Ze klonk redelijk kwaad, maar Farai nam haar hoe dan ook niet serieus. Dacht deze poes dan echt dat ze weg kon komen door met haar kop te schudden? Farai vermoedde wat, misschien had deze poes wel haar familie gekidnapt ofzo, wie wist. Ze deed hoe dan ook wel erg verdacht... Hmm..
'Waar zijn je ouders?' Haar twee blauwe ogen keken de poes kwaad aan. Waarom moest iedereen toch nou dat vragen? "Nu moet je eens luisteren, brutaaltje,"Aapte ze de poes na. "Als je even had nagedacht, wist je dat ik die dus aan het zoeken ben."mopperde ze.


-kortjes sawry