Yo, tell me what you want

Mousekit was heel moe. Ze was net wakker geworden en haar kop was nog helemaal duf. Wankelend stond ze op; ze moest natuurlijk wel wakker worden, anders was het maar saai en lag ze zo lui. Daar had het avontuurlijke poesje geen zin in, dus zette ze een paar passen. Echter kukelde ze zó het nest uit en viel met haar kaak hard op de grond. "Au!" Piepte ze hard. De kitten was meteen wakker. Ze wreef met haar witte voorpootje over haar kaak heen. Toen vielen haar blauwe ogen op Bluekit, een kitten die ze eigenlijk nog niet zo goed kende. "Hé Bluekit!" Miauwde ze en haar oortje wiebelde nieuwsgierig heen en weer. "Wat doe je?"

{ 1e post Bluekit ~

Toen er een stukje mos op haar slapende lichaampje viel, trapte ze deze met lichte irritatie weg. Het was al zo warm dit seizoen, dan had ze geen extra mosdeken nodig. Om de warmte te ontkomen, had ze zich ook niet dicht tegen haar queen aangerold of tegen haar broertje. Nee, dan werd ze helemaal doorweekt van het zweet wakker. De kitten kneep haar oogleden nog wat dichter op elkaar, terwijl ze naar een wat koeler stukje mos rolde, maar haar rust werd al snel verstoord. "Hé Bluekit!" Werd er in haar oor getetterd. Bluekit vond het niet nodig om haar oogjes te openen, dus bleef ze liggen. "Wat doe je?" De onbekende kitten bleek dus een gesprek aan te willen gaan.
Nog een beetje moe, omdat ze haar slaap nooit af had kunnen maken, keek ze op en knipperde een paar keer, voordat het beeld van de kitten scherp werd. Hmm, nee, die kende ze niet en hoe ze ook aan haar naam was gekomen wist ze niet. "Nou, niet meer slapen." Was haar antwoord, niet per se op een gemene of beschuldigende toon. "Sorry, maar hoe weet jij wie ik ben?"

Oh, de ander was nog aan het slapen. Oeps, dat had ze niet gezien. Echter vertikte Mousekit het om weg te gaan. Ze had een vraag gesteld dus verwachtte ze een antwoord. Blijkbaar snapte Bluekit dat ook, en na een ietwat lange tijd kreeg Mouse dan ook haar antwoord. "Nou, niet meer slapen." Was het saaie antwoord en met een zucht ging de rood met witte kitten zitten. Wat moest ze hier nou mee? Boos bolde ze haar wangen, zodat ze even niet ademde. "Sorry, maar hoe weet jij wie ik ben?" Vroeg de ander en verbaasd blies Mouse de lucht die ze ingehouden had uit. "Nou.." Snel knipperde ze een aantal keer. "Gewoon? Ik ken iedereen hier," beantwoordde ze en ging toen staan, waarbij ze haar rode staartje heen en weer zwiepte. "Grrrr," gromde ze speels, en zakte door haar pootjes heen. Eigenlijk mocht ze niet vechten, want ze was een dame, maar dit was toch alleen maar spelen. En mama zag het nu toch niet.

Ze bleef daar ook staan en Blue was er ook heel erg zeker van dat de kitten haar had zien slapen. Wat voor een onbeschofte wezens liepen wel niet rond in deze nursery? Toch besloot ze er niets over te zeggen. Straks kreeg ze een boze queen over zich heen. Like, alsof ze daar zin in had. "Gewoon? Ik ken iedereen hier," Ze kreeg eerst nog wat lucht in haar gezicht geblazen, omdat de vreemde kitten wat boos had gereageerd op haar antwoord. Verbazing alom, want blijkbaar mocht je niet meer slapen in de nursery. Toch had ze het niet zo op die 'gewone' antwoorden. "Wil je daar een applausje voor?" Vroeg ze uiterst nuchter.
Opeens ging de kitten tegen haar grommen. Wat. "Uh, sorry, ik speel geen spelletjes meer."