Little Nervous Me

Voorzichtig zette ik een stapje buiten het kamp. Het was alweer een tijdje geleden dat ik in de territory was geweest. Ik moest even alleen zijn, even denken. Soms vond ik mezelf zo egoïstisch. Ik pushte iedereen uit mijn leven en vroeg me dan af waarom ik zo alleen was. Ik liep in de richting van de Sunningrocks. Het was een fijne plek, en met warm weer zoals nun kon je er heerlijk liggen. Gewoon even je ogen sluiten en nergens aan denken. Ik begon opeens te twijfelen of je als apprentice wel alleen het kamp uit mocht. Ik wist nog zo weinig. Ik praatte vrijwel met niemand, en was veel in m'n eigen wereldje. Vrienden had ik niet, familie ook niet, of in ieder geval geen waarvan ik wist. Ik zat zo diep in mezelf dat ik vergat waar ik liep. Voor ik het wist had ik mijn koppie tegen een steen geramd. Lekker dan .. Ik keek verschrikt op en schudde me even uit. In een soepele sprong zat ik bovenop een steen, liggende in de volle zon. Ik sloot mijn ogen en mijn gedachtestroom begon weer op gang te komen. Waarom had ik eigenlijk geen ouders? Geen broertjes of zusjes? Van mijn kittentijd kon ik me maar weinig herinneren. Flarden, maar nooit iets duidelijks. Ik probeerde me sterk te houden, me te vermannen. Maar toch elke keer als ik een moederpoes haar kittens zie likken breekt er weer een klein stukje van mijn hart af. Ik wilde dat ook, familie en liefde. Helaas Heron, dat is niet in jouw toekomst geschreven. Ik moest maar gewoon mijn best doen om een goede en loyale warrior te worden. De zon verschoof langzaam uit mijn lichtveld. Het voelde opeens wel heel koud aan, dus ik besloot dat het maar is tijd was om terug te gaan. Ach wat, wie zou me missen? Ik liep nog maar een stukje de andere kant op. Het groene gras knisperde onder mijn pootjes. In de verte zag ik een kat zitten. Ietwat stapjes dichterbij zag ik dat het een kattin was, en niet zomaar een. De leider van ons kamp, Butterstar. Ik wilde vragen wat ze hier deed, of ze niet in het kamp moest zijn. Ik zette een stapje, maar mijn moed zakte me in de schoenen. Tegen de kampleider praten? Straks maak ik nog een verkeerde indruk. Misschien als ik hier lang genoeg blijf zitten komt ze naar mij ..