When it rains it pours (Snowdrop)

Met snelle passen liep ze verder langs de grens. Het water dat wat opstoof liet kleine druppeltjes achter en was een heerlijke verfrissing in deze hitte. Kort snoof ze de bosgeuren op. Ze snorde kort. Zalig dit, gewoon geweldig. Ze hield van dit weer en van dit seizoen. Echter vertraagde ze wat bij een bekende geur. Haar oortjes wipten kort en de grote kattin draaide even lichtjes haar kop. Opeens zag ze haar, de leader van Riverclan. De laatste keer dat ze alleen had gezien was al zo lang geleden. Toen was alles nog anders. Ze kon het niet laten even een open lach te krijgen. Ze was zo, daar kon ze weinig aan doen. Rustig wandelde ze verder en met veel respect knikte ze een keer naar deze flame-point. Uit respect en begroeting.

De plotse Thunderclan geur liet de Riverclan leader bijna verstijven terwijl er een trilling over haar rug gleed en ze zich omdraaide. Nog voor ze zich echt realiseerde wie het was aan geur stond ze al oog in oog met Snowdrop. Ze opende haar mond langzaam om iets te zeggen maar adem stokte in haar keel terwijl ze de Warrior aankeek. "Snowdrop, ik had jou niet verwacht zo dicht bij de border." Mompelde ze langzaam en stapte iets naar haar toe een halve glimlach op haar lippen. "Het is goed om je tezien."[/b] Fluisterde ze naar haar toe stappend. "Alles goed in Thunderclan?"

Ergens leek de poes een beetje... Uhm... te verstijven. Maar dat lag vast gewoon aan haar. Er was vast niks aan de hand. De jonge Thunderclanner bleef de lach op haar gezicht vasthouden terwijl ze de leader met haar goudgele ogen bleef aankijken. "Snowdrop, ik had jou niet verwacht zo dicht bij de border." zei deze waarna uiteindelijk een lach verscheen en ze wat dichter kwam. Ze lachte even zachtjes en knikte even half. Tja, ze was meestal wel bij de borders. Haar kracht kwam altijd van te pas in een gevaarlijk gevecht. "Het is goed om je tezien." zei ze. Ze knikte even. "Inderdaad, het is fijn je nog eens te zien," gaf de grijs-witte kattin eerlijk toe. "Alles goed in Thunderclan?" Ze knikte even. "Ja, alles gaat goed," zei ze even. "Hoe verloopt alles in Riverclan?" vroeg ze op haar beurt. "Ik hoop dat jullie niet teveel last hebben van die badgers," gaf ze eerlijk toe uit bezorgdheid.

Haar diep blauwe ogen tintelde bijna van geluk bij haar zien. Ze merkte nu pas hoe ze de jonge kattin eigenlijk had gemist en diep zuchtte ze. Natuurlijk zou de Thunderclan poes haar dat vragen en langzaam knikte ze. Het was niet al te fijn om toe te geven dat ze een verbond met Shadowclan had gesloten, zeker gezien Thunderclan nog altijd vijandigheid tegenover Riverclan hielt om de Sunningrocks maar als ze echt had kunnen kiezen had ze liever met Thunderclan samen gewerkt. Thunderclan hielt nou eenmaal gewoon beter zijn woord. "Ja. We hebben meerdere verliezen geleverd jegens de dassen. Maar daar zullen gauw genoeg veranderingen in komen." Haar ogen werden donkerder en ze keek naar de poes. "Ik heb gehoord dat jullie Bonepaw verbannen hebben?"

Ze knikte even op haar eerste vraag, wat wel even goed kwam voor de jonge poes. Ze lachte even zachtjes. Dat was altijd fijn om te horen. "Ja. We hebben meerdere verliezen geleverd jegens de dassen. Maar daar zullen gauw genoeg veranderingen in komen." was haar antwoord op de badgers, waarbij ook even Snow haar lach verloor. Hm. Die vervloekte beesten ook... "Ik heb gehoord dat jullie Bonepaw verbannen hebben?" Kort slikte de gevlekte poes even waarna ze knikte naar haar. "Hij heeft katten van Thunderclan zelf aangevallen, ik weet er niet geheel het fijnste van, maar ook andere katten van andere clans zijn door hem aangevallen, hij is dus verbannen, zo'n gedrag kunnen wij niet toestaan," ze zuchtte even zachtjes. Ergens, bij dit feit, had ze het gevoel dat dit haar schuld was. Wat als zij er nu eens was geweest om hem te stoppen, zou het dan anders zijn gelopen?

Haar ogen werden langzaam maar zeker even donkerder bij de gedachte aan de ex thunderclanner. "Ja dat heb ik wel gemerkt. Hij heeft een van Riverclans kittens verdronken." Siste ze niet sprekend over de zware verwondingen aan Bearpaw en Ravenmist of de dood van de warrior. "Wellicht handig om te weten dat wij nu op hem jagen. Laat het maar horen als je m dood of levend nog voor je poten wil krijgen. Als ik klaar met hem ben." Siste ze donker haar nagels in de grond duwend.

"Ja dat heb ik wel gemerkt. Hij heeft een van Riverclans kittens verdronken." Haar ogen werden groter terwijl ze even geschokt naar de flame-point keek. Ze kon er niks aan doen... Maar toch... "H... Het spijt me," zei ze licht moeizaam. Hoe erg het ook was, Snow zag dit als haar schuld. Zij moest toezicht houden op die dingen en kijk waar ze nu stonden... "Wellicht handig om te weten dat wij nu op hem jagen. Laat het maar horen als je m dood of levend nog voor je poten wil krijgen. Als ik klaar met hem ben." Ze liet haar blik even afdwalen. "Hij heeft zijn straf al gehad, verbannen van zijn clan," murmelde ze even zachtjes. Waarom kon ze niet meer doen voor Thunderclan? Waarom kon ze niet meer doen voor iedereen... Kort slikte ze even. "Hij is nu geen clankat meer, hoe ver zijn verleden terug gaat in Thunderclan, hij is niet langer deel van deze clan," zei ze even standvastig. Ze wilde niks meer met hem te maken hebben... Tenzij hij besloot Thunderclan in de problemen te gooien. Dan zou ze er zelf voor zorgen dat hij er niet ongeschonden vanaf kwam.

Hoewel het tegen haar gevoelens inging vernauwde ze toch langzaam haar ogen. "Ja ik zie het. Hem vogelvrij laten om zich te voegen bij de andere gestoorden die zichzelf bloodclan noemen." Mompelde ze koeltjes haar staart rond haar ranke poten slaand en zuchtte. "Clankat of niet hij is nog altijd een gevaar. Jammer dat het bij jullie niet eerder is gezien." Mompelde ze nog altijd koeltjes opkijkend naar de hemel.