Worth a thousand words

Onderwerp: Worth a thousand words do 15 okt 2015 - 21:38

Innerghost slaakte een zucht toen alles geregeld was. Ze was moe en wist nou niet of het goed met haar ging, of slecht. Morgen was de grote dag, de dag dat de dassen verslagen zouden worden. Het was een goede manier zijn om haar gedachten te verzetten en vechten voor meer territorium voor Shadowclan. Het kwam goed uit, met leafbare onderweg. Nu was het leaf-fall. Innerghost keek naar hoe de Sunhigh grenspatrouille het kamp verliet. Zij zouden de grenzen met Thunderclan en Twolegplace controleren. De Deputy draaide zich weg van het kamp uitgang keek even kort om haar heen. Het altijd knagende gevoel weg duwend. Dat was het gat die ze voelde sinds het verlies van haar Tweelingzus en al het andere wat ze verkeerd had gedaan. Niet te veranderen, maar nog steeds knagend aan haar emoties.

OOC: Ghosteyes first.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Ghosteyes

"Innerghost," sprak hij ter begroeting toen hij de aanwezigheid van de Deputy aanvoelde en rook. Het aankomende dassengevecht zorgde voor een gespannen sfeer in het kamp. Hoewel hij natuurlijk niet mee zou gaan, was het niet meer dan logisch dat ook hij wat gezonde nervositeit voor zijn Clangenoten voelde, al liet hij dat zich niet van de wijs brengen. Naar een ander was dit dan ook totaal niet op te merken. De kater ging zitten en haalde eens snel zijn tong over zijn vacht, waarna hij zijn kop weer richting de poes richtte. "Klaar voor de finale morgen?" vroeg hij.

"Never forget what you are. The rest of the world will not.
Wear it like armor, and it can never be used to hurt you.”

"Innerghost," klonk er plots, een stem die haar uit haar gedachten trok. Ze knipperde even met haar ogen en keek om naar Ghosteyes. "Hallo, Ghosteyes," sprak ze ter begroeting. "Klaar voor de finale morgen?" vroeg de kater. Innerghost glimlachte, wist dat hij het niet zien kon, maar goed, ze moest toch glimlachen. "Jazeker, we zullen die dassen eens een flink lesje leren én tegelijkertijd Windclan, ook," miauwde ze. Het was algemeen bekend dat Innerghost Windclan verafschuwde tot in de wortels.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Ghosteyes

Haar glimlach was aan te voelen, ook al kon hij deze niet zien. Een zelfverzekerd antwoord volgde en hij hoorde niets liever. Het was goed als er vertrouwen was in een gevecht, dat nam twijfel weg, want twijfel kon dodelijk zijn. "Zo mag ik het horen," merkte hij op met ook een lichte glimlach op zijn gelaat. Het slagveld was niet zijn plaats, dat had hij door de jaren heen wel geleerd, maar er zou altijd een deel van hem meegaan naar zijn Clangenoten die daar in strijd verwikkeld waren. Zijn Clan was immers zijn Clan, de katten die ervoor zorgden dat hij een goede maaltijd kreeg en en warm nest had.

"Never forget what you are. The rest of the world will not.
Wear it like armor, and it can never be used to hurt you.”

"Zo mag ik het horen," miauwde Ghosteyes en Innerghost ving zijn glimlach op. "Hoe gaat het verder met jou, Ghosteyes?" Vroeg Innerghost rustig. De deputy wierp een blik op de prooistapel en merkte vervolgens op dat zijzelf nu ook wel honger had. Haar laatste prooi was gisteren, gistermiddag op specifiek te zijn. "Zou je ook wat willen eten?" vroeg ze vervolgens, een prooi dele was gebruikelijk en nooit verkeerd.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':