Puppeteer

Met geluidloze pootstappen baande de poes zich een weg naar de plek waar ze de vorige keer letterlijk hel had meegemaakt. Zodra ze er was aangekomen voelde ze een rilling over haar ruggengraat lopen, de nog zichtbare wonden op haar lichaam plots voelen prikken. De grote snee boven haar oog en de wonde op haar schouder waren nog lang niet genezen, en iets zei haar dat een van de twee zich tot een litteken zou omvormen. Fijn, nu werd ze voor eeuwig aan dat gek mormel herinnerd. Een zucht verliet haar bekje, al schoten haar nekharen weer overeind toen ze naderende pootstappen hoorde. "Wie is daar?" Siste ze, bang zijnde om Sinclaw weer tegen het lijf te lopen

+ Snoywnight

Zodra ze een zachte witte vacht in zicht kreeg ging haar bloed weer wat rustiger pompen. Diens stem bereikte haar oren en met een zucht schudde ze zich uit. Een ietwat verontschuldigende expressie nam haar gelaat over waarna ze besloot haar groene blik in die van de kat tegenover haar te priemen. "Sorry.. Ik dacht dat je Sinc-.. iemand anders was." Miauwde ze terwijl ze wat awkwardly met haar poot rondjes in de as begon te draaien. Het was een feit; alleen voelde ze zich een stuk kwetsbaarder. Voor het hele scenario dat zich op deze plek had plaatsgevonden was haar angst zo goed als verdwenen geweest, maar nu..? Het was best grappig hoe iets waar je al manen aan werkte in één minuut vernietigd kon worden. Even beet ze op de binnenkant van haar lip, proberende om het gebeuren uit haar hoofd te bannen. "Uhm.. gefeliciteerd." Sprak ze vervolgens, doelende op het feit dat Snowynight opnieuw kittens verwachtte.

Mentaal kon ze zichzelf wel een mep op de kop tegen toen Snowynight doorhad dat ze het over Sinclaw had. Ze had dan ook niet anders verwacht. Een kleine reminder dus dat ze in de toekomst voorzichtiger moest zijn, wetende dat ze het ooit wel eens perongeluk tegen de verkeerde kat kon zeggen. Een zucht verliet haar bekje toen de poes vroeg naar wat er gebeurd was. Ze wist dat ze Snowynight kon vertrouwen, aangezien de witte poes nou niet bepaald bekend stond om geheimen te verklappen. En daarbij kenden ze elkaar toch lang genoeg, right? Snel keek ze de andere kant op, ongemakkelijk met haar staart zwiepende. "Om de een of de andere reden is ze jaloers op mij en Tallshadow," Sprak ze zachtjes, denkende dat als ze nu te luid sprak de zwart witte poes erachter zou komen. "En tja.. ze mag me niet echt.." Een zwakke glimlach gleed van haar lippen af terwijl ze naar de poes keek. De wonde op haar gezicht en schouder waren nog vers en dus hoopte ze dat Snowynight de overige puzzelstukken zelfs bij elkaar kon laten passen. Ze besloot om weer iets over de zwangerschap van Snowynight te vragen, aangezien ze zich niet bepaald veilig voelde nu ze het over Sinclaw hadden. "Wanneer ga je de nursery intrekken?" Vroeg ze, Snowynight oprecht nieuwsgierig aankijkende. Of daar tenminste toch een poging toe doende.

Toen Snowynight zei dat Sinclaw er het recht niet op had dacht ze meteen terug aan het verleden van de zwart witte kattin, welke blijkbaar maar al te opgewonden was geweest om dit te delen met iedereen. Waarom anders zou ze haar eerst aanvallen om nadien met het excuus af te komen dat ze een slecht verleden had? Littlestream zuchtte en haalde even haar schouders op. "Ik weet het.." Miauwde ze zachtjes terwijl ze haar groene blik even op iets anders focuste. "Innerghost ging ermee naar Shrewstar." Merkte ze nadien op, al werd ze was bescheidener toen de witte poes plots over Tallshadow begon. 'Maar wacht even, jij en Tallshadow ja?' Klonk het, wat Littlestream even deed knipperen. Ongemakkelijk bewoog ze haar oortjes, haar mond opende om een respons te geven. "J-Ja? W-wat is er met mij en Tallshadow?" Vroeg ze, even een wenkbrauw optrekkende. Had de kater soms onnodige roddels verspreid? Nee toch?! Littlestream wou alles behalve dat katten haar raar gingen aankijken om de een of de andere reden. Maar tegelijkertijd wist ze dat Tall niet zo was, en dat hij waarschijnlijk niets verkeerds gedaan had. Nadien grinnikte ze, Snowynight weer aankijkende. "Ik denk niet dat ik daar zelf ooit achter zal komen." Greens ze, proberende om haar staart stil te houden. Echter lukte dit zonder succes, aangezien diens vorige vraag haar nogal nerveus had gekregen.

Verwarring borrelde alleen maar op toen Snowynight verder ging. Haar blik dwaalde af naar iets in de omgeving, proberende om ervoor te zorgen dat de witte poes haar verlegenheid niet zou opmerken. Om de een of de andere reden gebeurde dit altijd als iemand over haar en de kater begon. Maar er was een reden waarom ze haar duidelijk gevoelens nog steeds ontkende; vanwege angst om het kwijt te spelen. Dit was gebeurd bij zowel Nightspark als Ashdrizzle, dus natuurlijk probeerde ze haar gevoelens in een of ander donker hoekje te proppen. Ze keek weer op toen Snowynight een opmerking over haar stotteren maakte. "Ik was gewoon verrast door je vraag!" Excuseerde ze zich snel en ontkennend, haar staart nog steeds nerveus heen en weer zwiepende. Echter werden haar ogen enkel maar groter. Zij? Ooit queen? Van wie dan? Een of andere mysterieuze Starclan kater? Ze greens even en schudde haar kopje. "Tallshadow en ik zijn gewoon vrienden," Besloot ze uiteindelijk te zeggen, om nadien zachtjes te zuchten. "En daarbij heeft hij al vast genoeg poezen rond zijn hoofd hangen." Opnieuw greens ze. Snowynight wist waarschijnlijk ook af van Tall's onberispelijke populariteit bij de poezen. Eerst had ze zichzelf altijd wijsgemaakt dat zij nooit voor diens charmes zou vallen. Maar opnieuw, het was best gek hoe dingen soms hun weg vinden in het leven.

De poes kon het nog steeds niet laten om wat nerveus voor zich uit te kijken. Nee, de rest probeerde haar gewoon wat kattenpraatjes wijs te maken. Haar verstand vertelde haar gewoon dat Tallshadow nooit geïnteresseerd zou zijn in iemand als haar. En daarbij zou ze hem enkel last bezorgen. De kater wou vast niet voor de rest van zijn leven iemand geruststellen dat alles oké was. Want het duurde lang voordat ze weer wat zelfrespect en vertrouwen had opgebouwd, en dankzij Sinclaw was al deze moeite voor niets geweest. De zwart witte poes had het haar wel duidelijk genoeg gemaakt; Zij was niet goed genoeg voor Tall. En wie zei er eigenlijk dat ze dat ook wou zijn? Het waren enkel haar gevoelens die alles zo confused maakte, maar haar brein zei dat ze zich gedeisd moest houden en eens voor één keer de vriendschap die zij en hij hadden moest koesteren. De poes zuchtte enkel bij de laatste woorden van Snowynight. "Hij heeft vast gewoon nog niemand gevonden waar hij geïnteresseerd in is." Miauwde ze zachtjes, haar schouders optrekkende. "Niet iedereen heeft zoveel geluk zoals jij en Thrushdive hadden." Miauwde ze nadien, knipogende. Ze doelde op het feit dat de witte kattin haar zielspartner al op jonge leeftijd ontmoet had. Zijzelf daarentegen zou deze vast nooit tegenkomen.