This is'nt what I wanted

Rina trippelde een truik uit, ze was zonet zichzelf aan het schoonmaken tot ze een BloodClangeur rook, of die kat was vriendelijk of ze moest weer wegrennen. Ze liep langs een lantaarnpaal dat aankondigde dat het al bijna zonsondergang was. Rina zuchtte, haar mensen zouden wel ongrust zijn, ja ammehoela. Ze slaan haar nota bene! Ugh, wat haatte ze haar huismensen, maar ze kon er niks aan doen, het enige wat ze wel kon doen is gewoon geslagen laten worden en de pijn e negeren. Maar het werd steeds erger. Het wondje op haar oor was weinig weg maar het haar was er nog niet aangegroeid dus nogsteeds duidelijk te zien. Ze zuchtte, nogsteeds van plan weg te rennen. Maar ze kon gewoon niet weggaan, eerst weten wie dat was.

- Alleen Hellhound

Met een dood konijn half uit zijn bek hangend wandelde de rosse kater door de straten. Door de dikke bewolking was er weinig licht van de maan. De mensen-lichtbollen-op-palen verlichtte de weg. De enkele mensen die nog buiten liepen zette snel een stapje opzij als hij langs liep. Het leek er op alsof ze nog nooit een dood konijn hadden gezien. De kater zuchtte, bij het weer inademen schoot een Kittypet geur zijn neus in. Zoekend keek hij in het rond, zo snel geen kat te zien. Jammer dan, doorlopen dan maar. Na enkele stappen kwam er een rosse kattin de struiken uit gestapt vanaf een zijstraat. Hellhound hield zijn pas even in, het was een doodgewone Kittypet. Snel liet hij de haas voor zijn poten op de grond vallen. "Goedenavond," begon hij op een neutrale toon. Eens zien wat hier van zou komen.

Ze zag de kat dichterbijer komen een kater met een konijn half bungelend tussen zijn kaken. Rina beet op haar onderlip toen de kater haar zag. Shit, nu kan ze niet meer weg. De kater legde het konijn neer en miauwde een "Goedenavond." Rina keek verward, wou hij niet iets meer...BloodClan zeggen? Bijv. Ga weg of ik scheur je in stukken of haar meteen aanvallen ofzo? Ze kon alleen een zachte "Ook goedenavond." terugmiauwen.

- sorru voor flut maar moet gaan.

De kattin keek hem verward aan na hij haar had begroet. Ergens wel logisch, door zijn halsband met tanden was het voor iedereen duidelijk dat hij van de Elite was. De Elite werd dan weer geassocieerd met het stereotype kat dat er in zat. Moordlustig, valt alles aan wat hij of zij ziet, schreeuwerig, dat was het ongeveer wel. Dat stereotype paste echter niet helemaal bij hem. "Ook goedenavond," kwam er uiteindelijk van de kattin die zich toch tot spreken had aangezet. Door de zachtheid was het echter niet heel duidelijk te horen. Zuchtend pakte de rosse kater het konijn op, zette een paar passen richting de kattin en liet het weer vallen. "Een wandeling aan het maken op deze avond?"

De kater liet de konijn voor zijn poten vallen. Rina merkte hoeveel honger ze had, maar ze beheersde zich. Per slot van rekening wist ze hoe hebberig BloodClankatten wel niet konden zijn als het om eten ging. "Een wandeling aan het maken op deze avond?" vroeg de kat voor haar. De poes knikte kort. 'Even je gedachtes legen, rondbazuinen, je weet wel.' miauwde ze eenmaal onzeker. En niet alleen zijn halsband toonde zijn karakter aan maar ook zijn klauwen en wonden. Deze kater was niet één van de naïeve katten. Nee, het was een kat dat om puur bloed smakte. Rina keek voorzichtig om zich heen om zijn blik niet te ontmoeten.

De kattin reageerde door te knikken. 'Even je gedachtes legen, rondbazuinen, je weet wel.' Verduidelijkte ze zichzelf, er was wat onzekerheid in haar stem te horen. Ook keek ze hem niet aan maar de hele tijd om zich heen, daar was ook voorzichtigheid bij te zien. Ergens wel logisch aangezien zij een Kittypet was en hij een kater van de Elite. Op zijn dooie gemakje ging Hellhound zitten en sloeg zijn staart rond zijn voorpoten. "Ja ik ken het, en wat mag uw naam zijn?" Vroeg hij gokkend op dat de kattin iets ouder was dan hij. Het was namelijk wel zo handig om te weten met wie hij eigenlijk te maken had.

De rosse kattin leek even te aarzelen voor ze haar naam zei. "Ik ben Rina," stelde ze zich voor. Rina dus. Dat was nog een redelijk fatsoenlijke naam voor een Kittypet. De kater had al namen gehoord waarvoor iedere kat zich zou moeten schamen. Maar goed, daar ging het nu niet over. "Aangenaam Rina, mijn naam is Hellhound." Stelde de kater zich rustig voor. Zijn naam kon natuurlijk ook raar gevonden worden. Hij was immers een kat en geen hond, hoewel zijn naam waarschijnlijk anders deed denken.