I have a new kitty for you

Geruisloos zigzagde hij tussen de verschillende nesten door. De jonge kitten droeg hij nog steeds in zijn bek in de richting van barn two. De gitzwarte vacht op zijn rug was wat nat en verdacht donkerrood, maar dat negeerde hij. Lightleaf had hem niet heel ernstig verwond, hij was wel erger gewend. De krassen waren niet diep en ze zouden wel weer genezen. Hij hoopte voor Coalkit dat hij zich gedeisd hield, anders zou hij hem ietsje vaster in zijn nekvel grijpen. Het moest geheim blijven dat hij de Thunderclan kitten bij Velirane bracht, vooral voor Hate. Hij glipte barn two in en liep rechtstreeks naar Velirane haar nest. Hij liet Coalkit met een zachte plof uit zijn bek vallen in het nest naast de witte kattin. “Ik heb een nieuwe kitten voor je. Doe net alsof het je eigen kitten is, niemand mag erachter komen dat hij niet van hier is.” Het was geen vraag hij gebood het gewoon. Het was van uiterst belang dat niemand erachter kwam, dus boorde de blik in zijn groengele ogen zich strak in die van haar. Toen gleed zijn blik naar de kitten. “Vanaf nu heet je Cole. Velirane is je moeder en Haetta, Chuck en Hathor zijn je nestgenootjes begrepen?” Hij bracht zich op dezelfde hoogte als de kitten en tikte met het topje van zijn staart op de kop van Cole. “Je gaat een hele sterke en grote kat worden, daar zal ik op toezien zoals ik heb beloofd, maar alleen als je je bek houdt en goed je best doet.” Er kwam een glimlach om zijn lippen, maar zijn ogen lachte niet mee. “Mooi dan is dat geregeld.” Zijn ogen begonnen te fonkelen terwijl hij weer opstond.

[Vervolg op: https://www.warriorcatsnl.com/t25265-alone-in-the-dark
Topic alleen voor Velirane, Coalkit/Cole en de kittens van Velirane]

Als een levenloze pop werd hij meegedragen. Hij was moe. Moe van het schreeuwen tegen de zwarte kater. Scheldwoorden waren uit zijn mond gekomen en hij had wild gesparteld, zonder succes. Zijn poten waren lam en zijn keel deed pijn. Ze hadden lang gelopen en de geur van de Thunderclan verliet zijn neus. De nieuwe bittere geur van de zwarte kater werd sterker en hij begon het te ruiken in de omgeving, al waren er geen andere katten in de buurt. Zijn ogen waren open en gingen over de omgeving. Alle naaldbomen waren verdwenen en hadden plaats gemaakt voor andere rare dingen die hij nog nooit eerder had gezien. Al snel verscheen er een kamp, zonder dens, maar wel met schuren. Hij vond het er mooier uitzien dan het kamp van de Thunderclan. Hij zag verschillende anderen in de schuren liggen, ze sliepen, zoals ze ook in zijn kamp aan het doen waren. Samen gingen ze 1 van de schuren in waar moeders en kittens zaten. Het zat niet erg vol, maar dat viel wel te verwachten. Wat was hij van plan? Waarom werd hij hierheen gebracht? Ze kwamen dichterbij een nestje van een grote witte poes en hij probeerde een vragende blik aan de grote kater te geven. Al snel werd hij naast de witte poes gedropt. Wat onhandig stond hij op en schudde zichzelf uit. Hij wou niets liever dan liggen, maar zolang de kater er nog stond ging hij niet liggen. De grote kater begon te praten en Coal keek hem boos aan. Niemand mocht het weten hé? En wat als hij het gewoon rond ging schreeuwen? Dan zou er vast wel iemand zijn die hem wou helpen. De groene ogen van de kat keken hem daarna aan. “Vanaf nu heet je Cole.” Een nieuwe naam? Dat betekende dus dat hij verwachtte dat hij zou blijven. "Passende naam.", zei hij met een een sarcastische toon. “Velirane is je moeder en Haetta, Chuck en Hathor zijn je nestgenootjes begrepen?” Oh en een nieuwe familie? Wat dacht de kater wel dat hij was? Net toen hij een opmerking wou maken kwam de ander op zijn hoogte. Cole zijn groene ogen boorden zich in de zijne. “Je gaat een hele sterke en grote kat worden, daar zal ik op toezien zoals ik heb beloofd, maar alleen als je je bek houdt en goed je best doet.” Ergens vond hij dat idee wel goed klinken. Om een grote krijger uit de bloodclan te worden. De bloodclanner stond op en wou het gesprek eindigen, maar Coal -nu dus Cole- liet dat niet toe. Hij sprong op. "Wacht", zei hij op een fluisterende, maar duidelijk toon. Hij fluisterde, dus hij probeerde wel echt niemand wakker te maken. Waarom wist hij eigenlijk niet. "Wie ben jij?" Cole wist zijn naam niet eens. Hij gaf geen tijd om iets in te vullen, en stelde al snel zijn volgende vraag. "En wat doet je denken dat ik hier wil blijven?"

Well I’ll be damned
I have a new kitty for you 7Bs2VOv

Hij werd tegengehouden door een zacht kittenstemmetje en iets wat vragend keek hij Cole aan. Hij besloot maar weer te gaan zitten, het was nou eenmaal een feit dat kittens iets raars met hem deden. Hij had daar niet altijd controle over en daar kon hij zich soms heel erg aan irriteren. Wanneer hij in gevecht was en de adrenaline door zijn aderen stroomde of een kitten het bloed onder zijn nagels vandaan haalde dan viel hij net zo hard tegen hen uit als tegen ieder ander, maar als ze echt hun best leken te doen dan was hij zelfs bijna aardig. “Mijn naam is Claw, ik ben jouw leader.” Zei hij naar de vragen die hij toegekaatst kreeg. De kitten praatte zacht en ergens waardeerde hij dat. Dit kon zeker nog wel wat worden. Cole leek echt geïnteresseerd en bereidwillig, dit kon nog wel eens heel interessant worden. “Ik zie aan je dat je het allemaal wel boeiend vind Cole. Ik weet zeker dat jou nieuwsgierigheid het gaat winnen van de drang om weg te gaan. Je zult het hier naar je zin krijgen. Ik zie iets in je en ik hoop voor je dat je mij niet teleurstelt.” Er ontstond een grijnsje om zijn lippen, maar die verdween al snel weer. Zijn blik gleed naar Velirane, voordat hij opnieuw opstond.

De witte kattin had rustig gelegen niet proberend te letten op haar kittens die haar dood irriteerde maar toen er ineens een zwarte bol naast haar geploft werd vernauwde ze haar ogen en luisterde naar Claw met irritatie duidelijk aanwezig in haar houding. Het was niet geheim dat Veli absoluut geen loyaliteit had aan de leider voor haar neus. Haar hart lag nog altijd bij Icy die hen lang geleden verraden had maar dat betekende niet dat ze voor nu niet naar Claw zou luisteren. Toen meneer echter een hele beredenering hielt van waarom de kitten naast haar lag zwiepte ze geirriteerd met haar staart en kwam omhoog de kitten omlaag duwend en staarde me haar diep groene ogen recht in die van Claw een kinderlijk grijnsje op haar lippen. "Je snapt dat ik hier wel wat terug voor verwacht Claw lieverd?" Mompelde ze droogjes en likte over haar pootje starend naar de kitten. Ik neem aan dat je meneer geheim wil houden hmm daar zit dan wel een prijskaartje aan."

I'd still be damage even if I grew up perfectly

Zijn aandacht focuste zich helemaal op Velirane toen ze tegen hem begon te praten. Hij mocht de witte kattin, voor zover dat kon bij Claw. Ze was interessant en slim, een Elite member zoals het hoorde en waar er helaas niet zo heel veel meer van over waren. Hij kon zich mateloos irriteren aan de katten die zichzelf heel belangrijk leken te vinden of die alleen maar een grote bek hadden, maar ondertussen niet voldoende getraind waren om een goed gevecht te kunnen leveren. Het was jammer dat Velirane zo gesteld was geweest op de vorige leiders en hem nog niet echt leek te accepteren, al wist hij dat ze de kitten toch wel onder haar hoede zou nemen als hij het vroeg. Het zou niet van harte zijn en hij verwachtte dat ze er iets voor terug ging vragen. Er ontstond dan ook een grijnsje om zijn lippen toen ze dat inderdaad deed. “Ik had niets anders van je verwacht Velirane. Het hangt er natuurlijk wel een beetje van af wat je in gedachten hebt.” Zijn blik gleed in die van haar met iets van nieuwsgierigheid. Zijn kunnen was ook niet oneindig en hij kon haar niet alles bieden, maar hij zou wel zijn best doen als ze niet te veel van hem vroeg.

Velirane

"I'd still be damaged

Een grijnsje lag op haar lippen terwijl ze haar staart iets om de kittens heen sloeg en over haar pootje likte en zichzelf uitrekte. Eens zien hoe ver ze meneer de grote Bloodclan leider om haar pootje kon draaien. Oh ja ze genoot hiervan. Ze was geen leider maar ze was zeker een kat die haar wil kreeg en nu had ze haar zinnen op wat meer gezet dan alleen een apprentice zijn van de bloodclan leader of kittens van leader en depuyty krijgen. Nee ze eiste volledige overgave. Langzaam kwam ze overeind en liet haar witte staart over zijn rug gleiden een grijnsje op haar lippen. "Oh Claw, simpel ik wil hier blijven, deze schuur zint me maar wat goed en geef toe. Iemand van mijn klasse hoort niet tussen die normale beesten te liggen nietwaar?" Fluisterde ze mierzoet en liet haar staart onder zijn kin glijden. "En wie weet dat we not heel veel mooie dingen kunnen bedenken hmm." Ze grijnsde speels en likte haar lippen even af zichzelf uitrekkend om meer van haar tengere lichaam te vertonen.

Even if I grew up perfectly."

Hij staarde haar een tijdje aan zonder wat te zeggen. Hij verstijfde enkel iets toen ze haar staart onder zijn kin liet glijden. Ze probeerde hem te verleiden, dat had hij echt wel door hij was niet dom. Ze was een mooie kattin dat ging hij niet ontkennen, maar hij vroeg zich af wat voor spelletje ze met hem wilde spelen. Hij hield van spelletjes, maar alleen als hij daar zelf de leiding in had. Hij vertrouwde het niet, helemaal niet. Hij was er heel goed in geworden om poezen bij hem vandaan te houden, dat wilde hij graag zo houden. De enige kattin die bij hem in de buurt mocht komen was zijn dochter, zelfs Zira hield hij op afstand. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen en deed daarna een stap achteruit. “Wat jij wilt Velirane, maar dat is ook genoeg. Daarmee krijg je meer dan genoeg voor het verzorgen van Cole.” Zijn blik boorde zich in die van haar terwijl hij er zeer bewust op bleef geen emoties in zijn groengele ogen te laten ontstaan. Hij was ook maar een kater en ook hij kon er niets aan doen dat hij bijna op haar gereageerd had, bijna maar niet helemaal. Hij moest maar eens weg gaan. Zijn blik gleed weer naar Cole en de andere kittens en hij knikte ze even toe, daarna draaide hij zich om.

Velirane

"I'd still be damaged

Oh help wat zou hij nou toch denken? Zou hij denken dat zij hem leuk vond? Met hem flirte? Ha laten we lachen. Ze verachtte hem. Ze haatte hoe hij deed en dacht maar dat maakte niet uit. Ze snorde even terwijl ze hem aankeek en over haar pluizige witte poot likte. Queen of the mothercats hmm. Ach goed genoeg voor nu tenminste. "Ik neem aan dat je het wel duidelijk maakt tijdens een ceremonie hmm?" Spinde ze zachtjes haar staart heen en weer glijdend. "Wouldnt want anyone to think I'm part of the common cats now do we dearest?'

Even if I grew up perfectly."

Hij observeerde haar enkel terwijl hij wachtte totdat ze iets zou zeggen. “Ja Velirane, maak je niet druk.” De blik in zijn groengele ogen werd hard. Hij vond het eigenlijk helemaal niets, maar als ze daarmee Cole onder haar hoede zou nemen, dan moest hij dat maar doen. Hij kon er voor zorgen dat ze haar plek in barn two kon houden, zolang ze hem niet te veel op haar zenuwen ging werken natuurlijk. “Ik ga.” Met die woorden draaide hij zich om en sjouwde de barn weer uit. Hij leek even meer op een jonge stampende kitten, dan op de Bloodclan leider. Hij irriteerde zich aan zichzelf dat hij er mee had ingestemd, maar anderzijds anders had hij iets anders moeten verzinnen voor de Thunderclan kitten. Dit was de beste oplossing, dus moest hij er maar mee leven. Hij liep regelrecht zijn eigen barn in met een kwade blik in zijn ogen.

[Topic uit]