Every day can be te beginning of a new life {Kits Snowynight}

Een grote grijns stond op haar gezichtje als ze vrolijk de nursery in huppelde. Haar jongere siblings waren geboren, en twee weken voorbijgegaan, en Windpaw was regelmatig langsgekomen. Het deed haar denken aan toen ze zelf nog een kitten was, en bij haar moeder lag te slapen de hele dag. Alleen was ze zeer nieuwsgierig geweest toen en regelmatig eens uit het nest gekropen, vooral als er bezoekers waren. Ze kon zich nog herinneren hoe haar moeder haar steeds opnieuw terug moest halen. Goede ouwe tijd. De witte poes kwam al snel in beeld en door de halfduistere den liep Windpaw op haar af. Ter begroeting gaf ze haar moeder een zacht likje over haar hoofd, en keek daarna vertederd naar haar jongere broertjes en zusjes.

~Voor de kits van Snowynight, Snowynight zelf en eventueel andere bezoekers

Tijdens de eerste twee weken van haar leven had Bitterkit rustig bij haar moeder in het nest gelegen. Ze had geduldig rondgekeken, en geobserveerd hoe alles hier werkte. Ze had jonge katten en queens in en uit zien lopen, maar was zelf nog niet oud genoeg om de veiligheid van de Nursery te verlaten. Tot het zover zou zijn, zou ze dus goed oopletten wat er hier allemaal gaande was. Buiten haar broertjes en zusjes, kende ze nog niet echt veel katten hier. Contacten leken echter wel belangrijk te zijn in de kringen van de Clan. In stilte leerde ze al van alles over het Clanleven. Daarbij genoot ze wel van de warmte die haar moeder met haar meebracht. Een nog onbekende gedaante kwam naar hen toe, en gaf haar moeder een lik over haar kop. Bitterkit keek de onbekende kat met een vragende blik aan. Wie was deze poes? 

Eén van de kittens keek haar aan met een vragende blik. Als ze zich neit vergiste, was het Bitterkit. De tabby glimlachte en boog neer tot ze op ooghoogte was met de kleine kitten. Het poesje was ook een tabby, zoals zijzelf. Waarschijnlijk had ze dat ook van hun vader. "Hallo daar", zei ze zachtjes, zichzelf inhoudend om de anderen niet te veel te wekken. "Ik ben je grote zus, Windpaw"

Bitterkit keek de andere poes recht aan in haar groene ogen, zonder er ook maar eens vanaf te wijken. Al mocht ze klein zijn, en zeker niet de sterkste kat in de Clan, ze was niet bang. Angst was iets dat niet in haar woordenboek stond, tenminste, nog niet. De lichtkleurige poes groette haar op een zachte toon, terwijl de kat nu op haar ooghoogte was. Ze zei dat Bitterkit's grote zus was, en Bitter keek haar even verward aan. "Mijn mama is ook jouw mama?" vroeg ze, zich afvragend hoe dat werkte. Hoe dan ook, ze was wel blij met een grote zus in de Clan. Nou had ze iemand die voor haar op kon komen in benarde situaties, al vond Bitterkit dat ze dat zelf ook prima kon. Al was het altijd handig om een groter iemand bij de hand te hebben.

De tabby knikte als antwoord op de vaag van de jonge kitten. "Inderdaad", antwoordde ze, haar groene oogjes vrolijk. Ze was zo blij dat ze nu iemand had om dingen aan uit te leggen, in plaats dat anderen haar dingen moesten uitleggen. Windpaw was nu eenmaal niet de slimste van het nest. "En mijn vader is ook jouw vader" Tenminste, dat was wat ze dachten. Niemand die wist dat dat misschien niet helemaal correct was, en zelf had de poes geen enkel idee. Ook Ivypaw kwam erbij staan. Doordat Windpaw naar de kitten toe gebogen was, stak haar kopje boven die van de tabby uit, maar nog steeds was het duidelijk dat de tabby de grotere was van de zusjes. In ieder geval waren ze nu met meer dan twee poezen in de familie, hun moeder en haar vader's uitgebreide familie niet meegeteld, en dan zou het duidelijk zijn dat zij sterker was dan hen, dat ze gelijk was aan de katers in de familie. Niet dat de anderen daarvoor zo veel zwakker moesten zijn.. Windpaw schudde zichzelf los uit haar gedachtenland en stelde haar zusje verder voor aan haar jongere zusje. "Zij is ook een grote zus van jou!"

Met gesloten oogjes ging haar kopje omhoog toen Nightkit allemaal geluid hoorde. Ze hoorde de stemmen van andere katten en het stemmetje van haar oudere zus, Bitterkit. Ze had gehoord dat Bitterkit haar oogjes al had geopend, Nightkit nog niet. De ene grote stem had zich voorgesteld als Windpaw, een grote zus en de andere stem, een iets lichtere stem, Ivypaw. Zo kon ze onderscheiden wie, wie was. De stemmen waren verschillend, maar wel de stemmen van poezen. Ze hoorde dat zij dus haar zussen waren. "Mijn mama is ook jouw mama?" Vroeg Bitterkit. "Wij mama zelfde?" Piepte ze vanuit de nest terwijl haar oortjes naar het geluid toe stonden. "Ikke Wightkit!" De 'N' vervormde zich wat naar een 'W' waardoor haar naam niet goed werd uitgesproken, maar wel te begrijpen was.

De lichtgekleurde poes bevestigde Bitterkit's vermoeden. Ze had dus nog een zus, heel interessant. Om één of andere reden was haar zus ook heel vrolijk. Op een gegeven moment kwam er een kat binnen, en heel even dacht Bitter dat het haar moeder was. De geur verschilde toch genoeg dat Bitter het ook op kon merken. De witte poes stelde zich voor als Ivypaw, en Bitter vroeg zich af wat al die vreemde katten hier ineens kwamen doen. Ze keek vragend naar de poes die haar grote zus nu was. Die vertelde enthousiast dat Ivypaw ook een zus was van haar. Bitterkit keek haar met grote ogen aan. "Hoeveel zusjes heb ik?" vroeg ze toen. Misschien had ze er wel veel. Wel tien of zo. Ze was in ieder geval flink onder de indruk. Nightkit kwam er ook aangerold, nog steeds met haar dichtgeplakte oogjes. Ze stelde zich voor, al was de naam misschien wat misvormd in haar mond.  

Bitterkit leek al net zo nieuwsgierig te worden als ze zelf was, e tal die vragen die ze stelde. Maar eigenlijk vond Windpaw dat wel leuk. Ze glimlachte en begon te tellen in haar hoofd. "je hebt twee grote zussen, ik en Ivy..", antwoordde ze. "En dan nog twee even oude zusjes, Nightkit en.. Reedkit", vervolgde ze. Namen waren nog niet zo heel makkelijk te onthouden, maar omdat het haar siblings waren deed ze extra haar best. Ook Nightkit kwam er zich nu mee bemoeien. Het zwarte poesje had haar oogjes nog dicht, maar praatte wel al een beetje. Ook zei vroeg of ze dezelfde mama hadden, maar voor Windpaw daarop kon antwoordden, ging ze al verder. Het poesje stelde zich voor als "Wightkit". De tabby lachte eventjes en zei toen; "Hallo Nightkit", ter begroeting van haar jonge zusje.

Een slaperige gaap klonk toen een derde bundeltje uit het nest van Snowynight rolde. Ashkit strekte zijn pootjes lichtjes en opende zijn ogen. Zijn zicht was nog wazig, zo lang kon hij immers nog niet zien. Er waren twee onbekende katten in de nursery gekomen en oh Starclan ze waren veel groter dan dat hij of zijn siblings waren! Bitterkit en Nightkit waren er al en ergens kon hij het niet helpen om er nerveus om te zijn. Straks gingen ze hen nog opeten! De jonge kitten bleef dan ook wat bij het nest hangen en bleef alleen maar stilletjes kijken, zwijgend en langzaam knipperend met zijn ogen.

Snowynight kon niet lang meer door het kabaal heenslapen. Eventjes bleef ze nog stilletjes luisteren, zachtjes glimlachend, maar uiteindelijk gleden haar ogen toch weer open en legde ze haar kop op de rand van haar nest. Blijkbaar konden Reedkit en Greykit er nog wel een beetje doorheen slapen, maar dat was geen probleem. Ze zouden vanzelf wel wakker worden als ze er klaar voor waren. “Hallo Ivypaw, Windpaw,” glimlachte de poes, waarna ze Nightkit en Bitterkit eventjes een vlugge lik over hun kop gaf. Ook Ashkit ontsnapte haar aandacht niet en kreeg een vlugge lik, en een klein aanmoedigend duwtje.

Ook een derde kitten werd wakker. Windpaw richtte haar aandacht nu op hem en glimlachte, maar voor ze iets kon zeggen zei hun moeder al iets. Blijkbaar was ze wakker geworden. De tabby glimlachte haar vrolijk toe. "Goeiemorgen, mama", antwoordde ze, en haar groene oogjes blonken trots. Dit waren haar jongere siblings, en ze zou een goede grote zus voor hen zijn.

Al haar siblings werden langzaam wakker, ook haar enige jongere zusje werd wakker. O nee, toch niet allemaal, want Reedkit ontbrak nog, dat kon ze horen en reuken want de geur van slaap was bij haar het sterkste. Haar twee broertjes waren wel wakker, of nou ja, broer en broertje. Ashkit, haar favoriet en Greykit. Nightkil volgde het niet helemaal meer, behalve dat ze nu wist dat die twee grotere, onbekenden haar zussen waren. Haar mama werd ook wakker en daar kreeg ze een lik van. Ze spinde en wiebelde met haar oortjes. "Dwuk.." merkte ze op, want het was inderdaad nogal druk.

Bitter keek haar oudere zus even verwonderd aan: ze had dus twee oudere zussen! Dat zou vast helemaal goed komen, al vond ze het geen leuk idee dat ze niet meer de oudste was. Ze schudde wild met haar kopje toen Windpaw haar zusjes 'even oud' noemde als zij. "Nee, ik ben de oudste," protesteerde de grijze kattin. Zij was de oudste, zij was de baas. Zo moest het zijn. Vervolgens begroette Windpaw Nightkit ook, met dat vermoeiende spraakgebrek van haar. Bitter rolde even met haar ogen. Ze voelde Ashkit nerveus woelen, en kreeg een lik over haar kop van haar moeder. Het gaf haar toch weer een gevoel van veiligheid, wat ze toch wel op prijs stelde. Vooral in het bijzijn van deze twee vreemden, die toch haar zussen waren. Het was behoorlijk druk in de Nursery, maar Bitter bleef netjes zitten en observeerde elke kat nauwkeurig. "Komt papa ook nog?" vroeg ze toen maar aan haar moeder. Als ze toch een reünie gingen hebben..