Snake Armor {Fisheye}

De snakerocks, dit was misschien wel een van de gevaarlijkste plekken in het ThunderClanterritorium... Waarom ben ik hier ook alweer naartoe gegaan? Dacht de oude ThunderClan apprentice terwijl ze toch maar steeds weer een nieuwe stap tussen de rotsen door zette. Als hier nu slangen waren, waar veel kans op was, was het geen verstandig idee om hier te zijn. En toch was Fisheye hier... Met haar goede oog speurde ze de rotsformatie af en tegelijkertijd ademde ze de lucht diep in. Ze deed deze dingen om te weten te komen of er prooi was. Maar in plaats van prooi pikte ze de geur van haar eigen Clan op en al snel zag ze de kat waar de geur vandaan kwam. Ze kende deze kat van zien, maar zijn naam was niet blijven hangen in haar hoofd. Ze trippelde naar de langharige oranje met witte kat toe en probeerde verdacht uitziende rotsen te vermijden. "Hoi." Zei ze op een vriendelijke toon. Haar stem was wat zachtjes, maar dat was eigenlijk bijna altijd zo.

De rood-witte kater keek haar even aan en snoof. "Hoi," zei hij op een emotieloze toon. Het klonk niet heel vriendelijk en Fisheyes oren draaiden dan ook een beetje naar achteren. "Eh... Is er iets?" vroeg de tabby poes een beetje onzeker. Ze keek even een beetje afwezig naar de grond. "Is het mijn oog?" Vroeg ze met een zacht stemmetje. Ze wilde eigenlijk niet terugvallen in haar oude zelf, de onzekere kattin die zich verschuilde in de schaduwen zodat de wereld haar lelijke gezicht niet hoefde te zien, maar toch had ze het gevoel dat dat nu weer een beetje ging gebeuren.

De kater leek wat meer opgewekt bij zijn volgende zin. "Nee, natuurlijk niet," miauwde de langharige kat. Hierdoor keek Fisheye weer op van de grond, ze was blij dat haar uiterlijk geen probleem was voor de rood met witte kater. Wat hij als volgende zei, was echter een enorme verrassing voor de tabby poes. "Je bent prachtig," sprak de kater. WAT?! Dat was de eerste gedachte die door Fisheye's hoofd heen ging. Noemde hij mij nou.. Prachtig? Hoe slecht zijn zijn ogen? Is die kater toevallig blind? Wat moest ze doen? Wat moest ze zeggen? Fisheye had de afgelopen seizoenen, eigenlijk sinds haar vorige partner de Clan had verlaten, geen een compliment ontvangen over haar uiterlijk, tenzij dit compliment niet over haar uiterlijk ging... De andere kat was gaan zitten en de tabby poes vroeg zich af hoe slim het was om te gaan zitten in dit gevaarlijke gebied. "Denk je dat echt?" Vroeg de bruin met witte kattin, ze klonk een beetje ongelovig. Het was allemaal een beetje vreemd, vond Fisheye, een kat die ze wel eens gezien had, maar verder niet echt kende, complimenteerde haar over haar uiterlijk...

"Ja, waarom niet?" Mauwde de kater. "Nou..." Begon Fisheye, maar verder dan dat kwam ze niet echt. Ze zag met haar goede oog dat de kater om zich heen keek. "Wat is je naam eigenlijk?" Vroeg de tabby poes, "Want ik heb je wel eens gezien in het kamp, maar je naam heb ik voor zo ver ik weet nog niet gehoord gehoord." De apprentice keek nu ook even rond, maar er waren geen andere katten en gelukkig ook geen slangen te bekennen

"Ik ben Springtrap," miauwde de kater, die dus Springtrap heette. "En ben gevangen genomen in een soort eetplaats voor mensen waar ze rond, plat voedsel eten. Het rook wel lekker maar daar waren andere katten, de eetplaats vatte in brand en we zijn ontsnapt." "Oh.." sprak Fisheye zachtjes, ze wist niet precies wat ze tegen Springtrap zou moeten zeggen. "Ik ben daar ongeveer vier seizoenen gebleven." vervolgde de rode kater en Fisheye knikte, aangezien ze nog steeds niet precies wist wat ze zou kunnen of moeten zeggen. Toen de kater haar ineens regelrecht aankeek, schrok ze een beetje. "En jij? Hoe heet je?" zei Springtrap, waarna hij opstond. "Ik?" vroeg de poes. "Ik heet Fisheye. De reden is denk ik wel duidelijk..." Het maakte haar een beetje somber om haar eigen naam uit te spreken, ze wilde deze naam helemaal niet...

De bruin met witte kattin keek de kater weer aan nadat ze even naar de grond gestaard had. "Je moet niet zo treuren," zei Springtrap op een troostende toon. Fisheye's mondhoeken gingen weer een beetje minder somber staan, het troosten werkte een beetje. "Je moet niet zo negatief zijn, jij koos niet voor je verleden, toekomst en of heden. Jij koos niet voor je naam, jij koos niet voor pijn. Katten kijken je raar aan, maar zolang jij jezelf bent, kan er niets misgaan. Je moet het beste ervan maken en als je problemen hebt, dan kun je naar mij toegaan." Dit zette de gevlekte kat een beetje aan het denken. Als ik gewoon mezelf blijf... Komt alles weer goed? Plots zag de kattin een eind achter de rode kater iets bewegen. "Springtrap, pas op!" Zei de terwijl ze met haar rechtervoorpoot in de richting van het bewegende ding wees.

De slang bewoog zich op een redelijk tempo op het tweetal katten af. "Fisheye," Riep de grote kater terwijl hij voor de bruin-witte poes sprong. Deze spitste haar oren, wachtend op wat Springtrap te zeggen had. "Ren weg!" Fisheye knikte en vluchtte weg van de rotsen, richting het dichter begroeide deel van het ThunderClan woud. Toen ze een stuk het bos in was gerend, kreeg ze er spijt van en keerde ze. Ik kan Springtrap niet zomaar alleen laten, wat nou als er nog meer slangen bij hem zijn?! Dacht de kat met het opgezwollen oog terwijl ze zo snel als ze kon terug rende naar de Snakerocks. "Springtrap?" Riep de kattin toen ze bij de rotsformatie aangekomen was. Ze zag Springtrap niet, maar dat kon ook komen omdat hij zich misschien achter een rots of in een van haar "blinde hoeken" bevond..

Daar! Daar is hij! Schreeuwden Fisheye's gedachten toen Springtrap weer in beeld kwam. De rood-witte, langharige kater snelde in haar richting en toen ze haar blik wat naar beneden let gaan, deed de gevlekte kattin een paar stappen achteruit. De adder, of wat voor slang het ook was, kwam namelijk in haar richting gegleden. "Fisheye!" Riep Springtrap en de ThunderClan apprentice stond bijna verstijfd van schrik terwijl de slang steeds dichterbij kwam... De rosse kater begon nog sneller te rennen en uiteindelijk op de slang dood om deze dood te bijten en daarna uit te spugen. "We moeten gaan," sprak hij. "Hoezo?" miauwde Fisheye, waarop Springtrap antwoord leek te geven met: "I don't need your help I have everything under control." De oudere apprentice keek hem even aan, had hij haar hulp niet nodig? Hulp met wat? Teruggaan naar het kamp? Het verslaan van een adder? De gevlekte kattin wist het niet... "Zullen we de adder meenemen naar het kamp? Of laten we hem hier liggen?" Vroeg Fisheye terwijl ze de negatieve gevoelens die de laatste uitspraak van de rood met witte kater haar hadden gegeven probeerde te negeren.